Mieczysław Dębicki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m disambigR -> inne znaczenia, Wikiprojekt:Sprzątanie metastron |
m Robot przeniósł strony z Kategoria:Generałowie dywizji Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej do Kategoria:Generałowie dywizji ludowego Wojska Polskiego; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 33: | Linia 33: | ||
Ukończył [[Akademia Sztabu Generalnego|Akademię Sztabu Generalnego Wojska Polskiego im. gen. Karola Świerczewskiego]] w Rembertowie w 1959 i [[Akademia Nauk Społecznych|Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR]] w 1965. W 1973 uzyskał stopień naukowy doktora nauk wojskowych. Od 1971 do 19 grudnia 1983 – zastępca sekretarza – szef Sekretariatu [[Komitet Obrony Kraju|Komitetu Obrony Kraju]]. Od 18 lutego 1982 do 5 grudnia 1986 był [[Prezydenci Warszawy|prezydentem miasta stołecznego Warszawy]]. W latach 1986–1988 I zastępca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej – szef Inspektoratu Obrony Terytorialnej i Wojsk Obrony Wewnętrznej. W latach 1988–1990 pełnomocnik rządu PRL ds. pobytu Wojsk Radzieckich w Polsce. Zawodową służbę wojskową zakończył 25 maja 1991. Przeniesiony w stan spoczynku. |
Ukończył [[Akademia Sztabu Generalnego|Akademię Sztabu Generalnego Wojska Polskiego im. gen. Karola Świerczewskiego]] w Rembertowie w 1959 i [[Akademia Nauk Społecznych|Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR]] w 1965. W 1973 uzyskał stopień naukowy doktora nauk wojskowych. Od 1971 do 19 grudnia 1983 – zastępca sekretarza – szef Sekretariatu [[Komitet Obrony Kraju|Komitetu Obrony Kraju]]. Od 18 lutego 1982 do 5 grudnia 1986 był [[Prezydenci Warszawy|prezydentem miasta stołecznego Warszawy]]. W latach 1986–1988 I zastępca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej – szef Inspektoratu Obrony Terytorialnej i Wojsk Obrony Wewnętrznej. W latach 1988–1990 pełnomocnik rządu PRL ds. pobytu Wojsk Radzieckich w Polsce. Zawodową służbę wojskową zakończył 25 maja 1991. Przeniesiony w stan spoczynku. |
||
Przez wiele lat był członkiem władz [[Związek Bojowników o Wolność i Demokrację|ZBoWiD]], m.in. prezesem Głównego Sadu Koleżeńskiego. W latach 1985–1990 był członkiem Prezydium Rady Naczelnej ZBoWiD. Od 1990 działał z kolei w Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych. |
Przez wiele lat był członkiem władz [[Związek Bojowników o Wolność i Demokrację|ZBoWiD]], m.in. prezesem Głównego Sadu Koleżeńskiego. W latach 1985–1990 był członkiem Prezydium Rady Naczelnej ZBoWiD. Od 1990 działał z kolei w Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych. W 2001 był założycielem Stowarzyszenia Kawalerów Orderu Wojennego Krzyża Grunwaldu. |
||
== Awanse == |
== Awanse == |
||
Linia 82: | Linia 82: | ||
{{DEFAULTSORT:Dębicki, Mieczysław}} |
{{DEFAULTSORT:Dębicki, Mieczysław}} |
||
[[Kategoria:Absolwenci Akademii Sztabu Generalnego]] |
[[Kategoria:Absolwenci Akademii Sztabu Generalnego]] |
||
[[Kategoria:Członkowie ZBoWiD]] |
[[Kategoria:Członkowie ZBoWiD]] |
||
[[Kategoria:Działacze PZPR]] |
[[Kategoria:Działacze PZPR]] |
||
[[Kategoria:Generałowie dywizji |
[[Kategoria:Generałowie dywizji ludowego Wojska Polskiego]] |
||
[[Kategoria:Generałowie dywizji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej]] |
[[Kategoria:Generałowie dywizji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Brązowym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny]] |
[[Kategoria:Odznaczeni Brązowym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny]] |
Wersja z 22:24, 6 sty 2014
generał dywizji | |
Data i miejsce urodzenia |
4 września 1926 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Stanowiska |
d-ca 16 Brygady WOP, szef Wojsk Ochrony Pogranicza, |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Mieczysław Dębicki (ur. 4 września 1926 w Pikułowicach k. Lwowa, zm. 7 marca 2001 w Warszawie) – polski dowódca wojskowy, generał dywizji Wojska Polskiego, szef Wojsk Ochrony Pogranicza (1965–1971), zastępca sekretarza – szef Sekretariatu Komitetu Obrony Kraju (1971–1983), I zastępca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej – szef Inspektoratu Obrony Terytorialnej i Wojsk Obrony Wewnętrznej (1986–1988), działacz partyjny, doktor nauk historycznych, prezydent Warszawy (1982–1986).
Życiorys
W marcu 1944 wstąpił do 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich Armii Krajowej pod Lwowem, potem żołnierz 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego. Przeszedł jej szlak bojowy od Warszawy do Kołobrzegu, ranny w walkach o Kołobrzeg, brał udział w walkach o wyzwolenie Warszawy. W 1945 ukończył Oficerską Szkołę Piechoty i służył w 11 Pułku Piechoty i 62 Pułku Piechoty w Ełku.
Po ukończeniu w 1948 Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie służył w Wojskach Ochrony Pogranicza na kolejnych stanowiskach służbowych: pomocnik zastępcy komendanta odcinka ds. zwiadu 11 Oddziału WOP, zastępca szefa sztabu 23 Brygady, 5 Brygady, szef wydziału dowództwa WOP, dowódca 16 Brygady w Gdańsku, szef sztabu Brygady w Kłodzku) dochodząc w 1965 do stanowiska szefa tych wojsk (w strukturze MON) – od października 1965 do 30 września 1971.
Ukończył Akademię Sztabu Generalnego Wojska Polskiego im. gen. Karola Świerczewskiego w Rembertowie w 1959 i Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR w 1965. W 1973 uzyskał stopień naukowy doktora nauk wojskowych. Od 1971 do 19 grudnia 1983 – zastępca sekretarza – szef Sekretariatu Komitetu Obrony Kraju. Od 18 lutego 1982 do 5 grudnia 1986 był prezydentem miasta stołecznego Warszawy. W latach 1986–1988 I zastępca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej – szef Inspektoratu Obrony Terytorialnej i Wojsk Obrony Wewnętrznej. W latach 1988–1990 pełnomocnik rządu PRL ds. pobytu Wojsk Radzieckich w Polsce. Zawodową służbę wojskową zakończył 25 maja 1991. Przeniesiony w stan spoczynku.
Przez wiele lat był członkiem władz ZBoWiD, m.in. prezesem Głównego Sadu Koleżeńskiego. W latach 1985–1990 był członkiem Prezydium Rady Naczelnej ZBoWiD. Od 1990 działał z kolei w Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych. W 2001 był założycielem Stowarzyszenia Kawalerów Orderu Wojennego Krzyża Grunwaldu.
Awanse
- generał brygady – 1967
- generał dywizji – 1975
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1978)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1968)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1963)
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1984)
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1973)
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (1955)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1947)
- Srebrny Medal "Zasłużonym na Polu Chwały" – dwukrotnie w 1946
- Brązowy Medal Zasłużonym na Polu Chwały (1945)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
- Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
- Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
- Złoty Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
- Srebrny Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
- Brązowy Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
- Medal "Za umacnianie braterstwa broni" (ZSRR)
- Medal 20-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (ZSRR)
- Medal 30-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (ZSRR)
- Medal 40-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (ZSRR)
- Medal 60-lecia Sił Zbrojnych ZSRR (ZSRR)
- Odznaka pamiątkowa Radzieckiego Komitetu Weteranów Wojny (ZSRR)
- I inne
Bibliografia
- H. Dominiczak – Zarys historii WOP 1945–85, Wyd. Zarząd Polityczny WOP, Warszawa 1985, s. 81
- M. Jędrzejko, M. Paszkowski, M. Rogulski – Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989–2002), Wyd. von Borowiecky, Warszawa 2002, ISBN 83-87689-46-7
- H. P. Kosk – Generalicja polska, t. I, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998
- L. Kowalski – Generał ze skazą, Warszawa 2001, s. 449
- A. Sroga – Na drodze stał Kołobrzeg, Warszawa 1980, s. 695
- Encyklopedia Warszawy, 1994
- Kto jest kim w Polsce, Warszawa 1984, s. 163
- "Żołnierz Wolności", 20–21 lutego 1982, s. 2
- Sylwetka i foto.Mieczysława Dębickiego
- J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 323-326.
- Absolwenci Akademii Sztabu Generalnego
- Członkowie ZBoWiD
- Działacze PZPR
- Generałowie dywizji ludowego Wojska Polskiego
- Generałowie dywizji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
- Odznaczeni Brązowym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Odznaczeni Brązowym Medalem Za zasługi dla obronności kraju
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (1943-1989)
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Medalem 30-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Medalem 40-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Medalem Zasłużonym na Polu Chwały
- Odznaczeni Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy I klasy
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (1944-1989)
- Odznaczeni Srebrnym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Odznaczeni Srebrnym Medalem Za zasługi dla obronności kraju
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944-1989)
- Odznaczeni Złotym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Odznaczeni Złotym Medalem Za zasługi dla obronności kraju
- Oficerowie Wojsk Ochrony Pogranicza
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Prezydenci Warszawy
- Urodzeni w 1926
- Wojewodowie warszawscy
- Zmarli w 2001
- Żołnierze Armii Krajowej