Spencer Perceval: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m kat. |
strój (tłum. z Wiki en), źródła/przypisy, odlink. dat, int. |
||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
== Wczesne lata życia i początki kariery politycznej == |
== Wczesne lata życia i początki kariery politycznej == |
||
Przyszły premier był siódmym synem [[John Perceval (2. hrabia Egmont)|Johna Percevala, 2. hrabiego Egmont]], i Catherine Compton. Wykształcenie odebrał w Harrow School oraz w [[Trinity College (Cambridge)|Trinity College]] na [[University of Cambridge|Uniwersytecie Cambridge]]. Po studiach rozpoczął praktykę w okręgu Midland. Dzięki staraniom rodziny swojej matki uzyskał stanowisko w sądzie w [[Northampton]]. Następnie został komisarzem ds. upadłości z roczną pensją w wysokości 119 funtów. Z ramienia Korony brał udział w procesach przeciwko [[Thomas Paine|Thomasowi Paine'owi]] ( |
Przyszły premier był siódmym synem [[John Perceval (2. hrabia Egmont)|Johna Percevala, 2. hrabiego Egmont]], i Catherine Compton. Wykształcenie odebrał w Harrow School oraz w [[Trinity College (Cambridge)|Trinity College]] na [[University of Cambridge|Uniwersytecie Cambridge]]. Po studiach rozpoczął praktykę w okręgu Midland. Dzięki staraniom rodziny swojej matki uzyskał stanowisko w sądzie w [[Northampton]]. Następnie został komisarzem ds. upadłości z roczną pensją w wysokości 119 funtów. Z ramienia Korony brał udział w procesach przeciwko [[Thomas Paine|Thomasowi Paine'owi]] (1792) i [[John Horne Tooke|Johnowi Horne'owi Tooke'owi]] (1794). Pisał również pamfelty popierające [[impeachment]] [[Warren Hastings|Warrena Hastingsa]]. |
||
W |
W 1796 został wybrany do [[Izba Gmin|Izby Gmin]] jako reprezentant okręgu [[okręg wyborczy Northampton|Northampton]]. Jego ataki na [[Charles James Fox|Charlesa Jamesa Foxa]] i parlamentarnych radykałów zwróciły nań uwagę premiera [[William Pitt Młodszy|Williama Pitta Młodszego]], który w [[1798]] mianował go radcą przy Radzie Artylerii. W 1801 został radcą generalnym w rządzie [[Henry Addington|Henry'ego Addingtona]]. W 1802 został prokuratorem generalnym. Pozostał na tym stanowisku w [[1804]], kiedy na stanowisko premiera powrócił Pitt. Na stanowisku prokuratora Perceval odpowiadał za procesy przeciwko radykałom oraz zmianę prawa dotyczącego zsyłania przestępców do [[Australia|Australii]]. |
||
Perceval znajdował się w opozycji wobec [[Gabinet Wszystkich Talentów|Gabinetu Wszystkich Talentów]] i projektów równouprawnienia katolików. W [[1807]] został Kanclerzem Skarbu, Kanclerzem Księstwa Lancaster i przewodniczącym Izby Gmin w rządzie [[William Cavendish-Bentinck (3. książę Portland)|księcia Portland]]. Po rezygnacji Portlanda w |
Perceval znajdował się w opozycji wobec [[Gabinet Wszystkich Talentów|Gabinetu Wszystkich Talentów]] i projektów równouprawnienia katolików. W [[1807]] został Kanclerzem Skarbu, Kanclerzem Księstwa Lancaster i przewodniczącym Izby Gmin w rządzie [[William Cavendish-Bentinck (3. książę Portland)|księcia Portland]]. Po rezygnacji Portlanda w 1809 Perceval został nowym premierem Wielkiej Brytanii. |
||
== Premier Wielkiej Brytanii == |
== Premier Wielkiej Brytanii == |
||
Oprócz stanowiska premiera Perceval sprawował również wszystkie stanowiska jakie otrzymał w poprzednim gabinecie. W skład rządu Perceval nie wszedł jeden z najważniejszych polityków stronnictwa [[torysi|torysów]], [[George Canning]], co sprawiało, że gabinet niejednokrotnie nie mógł uzyskać większości w Izbie Gmin. W okresie urzędowania Percevala ostatecznie popadł w obłęd [[Władcy brytyjscy|król]] [[Jerzy III Hanowerski|Jerzy III]] i powierzono regencję jego [[Jerzy IV Hanowerski|synowi]]. Rząd wspierał również działania korpusu [[Arthur Wellesley (1. książę Wellington)|Wellingtona]] w [[Hiszpania|Hiszpanii]] i [[Portugalia|Portugalii]]. Ograniczenia w handlu, które na wniosek Percevala wprowadzono w [[1807]], negatywnie odbijały się na brytyjskiej gospodarce. Rosło również niezadowolenie społeczeństwa. Zimą |
Oprócz stanowiska premiera Perceval sprawował również wszystkie stanowiska jakie otrzymał w poprzednim gabinecie. W skład rządu Perceval nie wszedł jeden z najważniejszych polityków stronnictwa [[torysi|torysów]], [[George Canning]], co sprawiało, że gabinet niejednokrotnie nie mógł uzyskać większości w Izbie Gmin. W okresie urzędowania Percevala ostatecznie popadł w obłęd [[Władcy brytyjscy|król]] [[Jerzy III Hanowerski|Jerzy III]] i powierzono regencję jego [[Jerzy IV Hanowerski|synowi]]. Rząd wspierał również działania korpusu [[Arthur Wellesley (1. książę Wellington)|Wellingtona]] w [[Hiszpania|Hiszpanii]] i [[Portugalia|Portugalii]]. Ograniczenia w handlu, które na wniosek Percevala wprowadzono w [[1807]], negatywnie odbijały się na brytyjskiej gospodarce. Rosło również niezadowolenie społeczeństwa. Zimą 1811 rozpoczął swoją działalność ruch [[luddyzm|luddystów]]. Perceval został zmuszony do złożenia wyjaśnień przed Izbą Gmin. |
||
11 maja 1812, kiedy Perceval udał się do parlamentu, aby złożyć żądane wyjaśnienia, [[John Bellingham]], obarczający premiera odpowiedzialnością za swoją trudną sytuację finansową, strzelił do niego, kiedy premier wszedł do budynku parlamentu. Trafiony w serce Perceval zdążył powiedzieć: ''Oh, I have been murdered''. |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
== Życie prywatne == |
== Życie prywatne == |
||
Premier był żonaty z Jane Spencer-Wilson i miał z nią sześciu synów (m.in. lekarza [[John Thomas Perceval|Johna Thomasa]]) i sześć córek. |
Premier był żonaty z Jane Spencer-Wilson i miał z nią sześciu synów (m.in. lekarza [[John Thomas Perceval|Johna Thomasa]]) i sześć córek. Perceval był ostatnim brytyjskim premierem, który nosił pudrowaną [[Peruka|perukę]] związaną w warkocz, oraz krótkie spodnie zgodnie ze starodawną modą z XVIII wieku{{r|L Iremonger The Fiery Chariot}}. |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
* [[Gabinet Spencera Percevala]] |
* [[Gabinet Spencera Percevala]] |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy-lista| |
|||
<ref name="L Iremonger The Fiery Chariot">L. Iremonger, ''The Fiery Chariot: a study of British Prime Ministers and the search for love''. London 1970: Secker and Warburg</ref> |
|||
}} |
|||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
Wersja z 02:32, 12 maj 2017
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
 Premier Wielkiej Brytanii
| |
| Okres |
od 4 października 1809 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Spencer Perceval (ur. 1 listopada 1762, zm. 11 maja 1812) – brytyjski polityk i premier Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii. Jedyny brytyjski premier, który zginął w zamachu.
Wczesne lata życia i początki kariery politycznej
Przyszły premier był siódmym synem Johna Percevala, 2. hrabiego Egmont, i Catherine Compton. Wykształcenie odebrał w Harrow School oraz w Trinity College na Uniwersytecie Cambridge. Po studiach rozpoczął praktykę w okręgu Midland. Dzięki staraniom rodziny swojej matki uzyskał stanowisko w sądzie w Northampton. Następnie został komisarzem ds. upadłości z roczną pensją w wysokości 119 funtów. Z ramienia Korony brał udział w procesach przeciwko Thomasowi Paine'owi (1792) i Johnowi Horne'owi Tooke'owi (1794). Pisał również pamfelty popierające impeachment Warrena Hastingsa.
W 1796 został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Northampton. Jego ataki na Charlesa Jamesa Foxa i parlamentarnych radykałów zwróciły nań uwagę premiera Williama Pitta Młodszego, który w 1798 mianował go radcą przy Radzie Artylerii. W 1801 został radcą generalnym w rządzie Henry'ego Addingtona. W 1802 został prokuratorem generalnym. Pozostał na tym stanowisku w 1804, kiedy na stanowisko premiera powrócił Pitt. Na stanowisku prokuratora Perceval odpowiadał za procesy przeciwko radykałom oraz zmianę prawa dotyczącego zsyłania przestępców do Australii.
Perceval znajdował się w opozycji wobec Gabinetu Wszystkich Talentów i projektów równouprawnienia katolików. W 1807 został Kanclerzem Skarbu, Kanclerzem Księstwa Lancaster i przewodniczącym Izby Gmin w rządzie księcia Portland. Po rezygnacji Portlanda w 1809 Perceval został nowym premierem Wielkiej Brytanii.
Premier Wielkiej Brytanii
Oprócz stanowiska premiera Perceval sprawował również wszystkie stanowiska jakie otrzymał w poprzednim gabinecie. W skład rządu Perceval nie wszedł jeden z najważniejszych polityków stronnictwa torysów, George Canning, co sprawiało, że gabinet niejednokrotnie nie mógł uzyskać większości w Izbie Gmin. W okresie urzędowania Percevala ostatecznie popadł w obłęd król Jerzy III i powierzono regencję jego synowi. Rząd wspierał również działania korpusu Wellingtona w Hiszpanii i Portugalii. Ograniczenia w handlu, które na wniosek Percevala wprowadzono w 1807, negatywnie odbijały się na brytyjskiej gospodarce. Rosło również niezadowolenie społeczeństwa. Zimą 1811 rozpoczął swoją działalność ruch luddystów. Perceval został zmuszony do złożenia wyjaśnień przed Izbą Gmin.
11 maja 1812, kiedy Perceval udał się do parlamentu, aby złożyć żądane wyjaśnienia, John Bellingham, obarczający premiera odpowiedzialnością za swoją trudną sytuację finansową, strzelił do niego, kiedy premier wszedł do budynku parlamentu. Trafiony w serce Perceval zdążył powiedzieć: Oh, I have been murdered.
Zabójca został od razu aresztowany i stracony tydzień później. Ciało Percevala przeniesiono na 10 Downing Street i po pięciu dniach pochowano w kościele św. Łukasza w Charlton.
Życie prywatne
Premier był żonaty z Jane Spencer-Wilson i miał z nią sześciu synów (m.in. lekarza Johna Thomasa) i sześć córek. Perceval był ostatnim brytyjskim premierem, który nosił pudrowaną perukę związaną w warkocz, oraz krótkie spodnie zgodnie ze starodawną modą z XVIII wieku[1].
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
Szablon:Radcowie Generalni Anglii i Walii
_(St_Edwards_Crown).svg)
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie gabinetu |
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie gabinetu |
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwieL Iremonger The Fiery ChariotBŁĄD PRZYPISÓW