Spółgłoska drżąca dziąsłowa dźwięczna: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m (GR) Duplicate: File:Voiced alveolar trill.svg → File:Letter r.svg Exact or scaled-down duplicate: c::File:Letter r.svg |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 14: | Linia 14: | ||
{{ Listen |filename=cs-ř.ogg|title=[r̝]}} |
{{ Listen |filename=cs-ř.ogg|title=[r̝]}} |
||
'''Spółgłoska drżąca dziąsłowa''' – rodzaj dźwięku [[spółgłoska|spółgłoskowego]] występujący w [[Język (mowa)|językach naturalnych]]. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej [[Międzynarodowy alfabet fonetyczny|IPA]] oznaczanej symbolem: [{{IPA|r}}]. Głoska ta jest jednym z trudniejszych dźwięków mowy. Jest zazwyczaj ostatnią głoską opanowywaną przez dzieci, a zaburzenia jej artykulacji są jedną z najczęstszych wad wymowy ([[reranie]]). |
'''Spółgłoska drżąca dziąsłowa''' – rodzaj dźwięku [[spółgłoska|spółgłoskowego]] występujący w [[Język (mowa)|językach naturalnych]]. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej [[Międzynarodowy alfabet fonetyczny|IPA]] oznaczanej symbolem: [{{IPA|r}}]. Głoska ta jest jednym z trudniejszych dźwięków mowy. Jest zazwyczaj ostatnią głoską opanowywaną przez dzieci, a zaburzenia jej artykulacji są jedną z najczęstszych wad wymowy ([[reranie]]). |
||
W transkrypcji [[fonologia|fonologicznej]] symbol /r/ często używany jest do oznaczenia innych [[rotyczność|spółgłosek rotycznych]], takich jak [{{IPA|ɾ}}, {{IPA|ɹ}}, {{IPA|ʁ}}]. |
|||
== Artykulacja == |
== Artykulacja == |
Wersja z 14:27, 2 paź 2020
Numer IPA | 122 | |||
---|---|---|---|---|
r | ||||
Jednostka znakowa |
r | |||
Unikod |
U+0072 | |||
UTF-8 (hex) |
72 | |||
Inne systemy | ||||
X-SAMPA | r | |||
Kirshenbaum | r<trl> | |||
IPA Braille↗ | ⠗ | |||
Przykład | ||||
informacje • pomoc | ||||
| ||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Spółgłoska drżąca dziąsłowa – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [r]. Głoska ta jest jednym z trudniejszych dźwięków mowy. Jest zazwyczaj ostatnią głoską opanowywaną przez dzieci, a zaburzenia jej artykulacji są jedną z najczęstszych wad wymowy (reranie).
W transkrypcji fonologicznej symbol /r/ często używany jest do oznaczenia innych spółgłosek rotycznych, takich jak [ɾ, ɹ, ʁ].
Artykulacja
Opis
W czasie artykulacji podstawowego wariantu [r]:
- modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji płucnej i egresji,
- tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej – jest to spółgłoska ustna,
- prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – jest to spółgłoska środkowa
- Język styka się z dziąsłami w periodyczny sposób, tworząc serię szybkich zwarć i rozwarć – jest to spółgłoska drżąca.
- wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna. W kontekstach ubezdźwięczniających jednak posiada wariant bezdźwięczny (np. w słowie „wiatr”).
Przykłady
- w języku polskim: ręka [rεŋka]
- w języku abchaskim: ашəара [aʃʷara] „mierzyć”
- w języku arabskim: ﺭأﺱ [ræʔs] „głowa”
- w języku hiszpańskim: rey [rej] „król”
- w języku serbsko-chorwackim: srna [sr̩:na] „sarna”
- w szkockiej odmianie języka angielskiego, gdzie zastępuje głoskę [ɹ], typową dla standardowej angielszczyzny.
Spółgłoska drżąca dziąsłowa podniesiona
W języku czeskim występuje jako odrębny fonem głoska drżąca dziąsłowa, która w odróżnieniu od [r] cechuje się podniesieniem miejsca artykulacji [r̝] i zwężeniem przestrzeni między językiem a podniebieniem twardym przez co przyjmuje charakter głoski szczelinowej. Głoska drżąca dziąsłowa [r] ma 1-3 uderzeń, podczas gdy głoska podniesiona [r̝] ma 3–5 słabszych uderzeń. Głoska jest dźwięczna, ale może tracić dźwięczność przy głoskach bezdźwięcznych, przy czym taka głoska bezdźwięczna jest w języku czeskim traktowana jako alofon. Głoska stanowi dość duży problem dla obcokrajowców. Jej nieprawidłowa wymowa nazywa się rotacismus bohemicus.
Głoska występuje w języku czeskim, w innych językach czy dialektach jej występowanie jest dokumentowane rzadko, a jej występowanie nie jest głęboko przebadane (przypuszczalne występowanie w niektórych dialektach języka norweskiego w okolicy Narwiku[1]).
W alfabecie fonetycznym oznaczana jest jako ⟨r⟩ ze znakiem podwyższenia [r̝]. Przed rokiem 1989 miała swój specjalny symbol ⟨ɼ⟩.