Resko: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
int., zm. mapy |
→Zabytki: drobne merytoryczne |
||
Linia 84: | Linia 84: | ||
* Pomnik Żołnierzy Polskich, |
* Pomnik Żołnierzy Polskich, |
||
* Zabytkowy Park Miejski, |
* Zabytkowy Park Miejski, |
||
* ruiny zamku z (XIV-XV w.) - pierwszy drewniany zamek zbudowano w latach 1260-1270. Pierwsza wzmianka o zamku w dokumencie wydanym z okazji podziału księstwa na dzielnice pojawiała się w 1295 roku. Wiadomo, że zamek był podzielony i jego właścicielami były rody Borków i Vidantów. W 1365 roku Vidanci sprzedali swoją część księciu pomorskiemu Bogusławowi V. Przypuszcza się, że w tym czasie nastąpiła przebudowa zamku na obiekt w pełni murowany. W 1447 roku zamek w całości powrócił do Borków. W 1774 r. na miejscu zniszczonego zamku Borkowie postawili dwór. W 1826 r. dwór został zburzony. |
|||
* ruiny zamku z (XIV-XV w.), |
|||
* [[Cmentarz żydowski w Resku]], |
* [[Cmentarz żydowski w Resku]], |
||
Wersja z 10:51, 3 sty 2018
Szablon:POL miasto infobox Resko (do 1945 r. niem. Regenwalde) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Resko. Ośrodek usługowy dla rolnictwa, drobny przemysł spożywczy i drzewny.
Według danych z 31 marca 2014 r., miasto miało 4361 mieszkańców[1].
Położenie
Resko położone jest w północno-zachodniej części województwa zachodniopomorskiego w powiecie łobeskim nad Regą. Miasto usytuowane na Równinie Gryfickiej i Wysoczyźnie Łobeskiej. W latach 1818 – 1945 miasto administracyjnie należało do Powiatu Regenwalde, początkowo z siedzibą w Resku, a od roku 1860 z siedzibą w Łobzie[2]. W latach 1946-1998 miasto administracyjnie należało do woj. szczecińskiego. W latach 1999-2001 należało do powiatu gryfickiego, a od 2002 r. należy do powiatu łobeskiego.
Według danych z 1 stycznia 2009 r. powierzchnia miasta wynosi 4,49 km²[3].
Resko leży przy drodze wojewódzkiej nr 152 (Płoty – Świdwin). Ok. 10 km od od Reska przebiega droga krajowa nr 6 (trasa Szczecin – Gdańsk). W 2013 roku rozebrana została linia kolejowa nr. 420 Worowo - Wysoka Kamieńska na odcinku Worowo - Resko Północne wraz z infrastrukturą stacji Resko Północne. Resko leży w dogodnej odległości od ważnych ośrodków w województwie:
- Gryfice – 23 km
- Łobez – 24 km
- Szczecin – 90 km
- Koszalin – 81 km
- Kołobrzeg – 73 km
- Świdwin – 25 km
- Stargard – 75 km
- Świnoujście – 88 km
Nazwa miasta
Pochodzenie nazwy miasta Reska nie jest do końca znane. Istnieje teza iż pochodzi ono od starosłowiańskiego słowa „reż” oznaczającego żyto. W zapiskach istnieje wzmianka iż w XIV w. miasto nazywało się tak jak przepływająca przez nie rzeka – Rega. W późniejszym okresie powstała niemiecka nazwa, używana do 1945 r. która brzmiała Regenwalde co w wolnym tłumaczeniu oznacza Deszczowy Las.
Po zakończeniu II wojny światowej miasto przez pewien czas nosiło nazwę Reskogród[4] oraz Ławiczka[5][6][7][8]. Nazwę Resko wprowadzono rozporządzeniem ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 roku[9].
Historia
Już w XI w. na wzgórzu nad Regą stanął gród książąt pomorskich, a wkrótce potem rozwinęła się wokół niego osada handlowo-rzemieślnicza. Pierwszy raz wspomniano o nim w 1255 r. Własnością połowy grodu od XIII w. stał się ród Borków. Druga połowa grodu pozostała we władaniu rodu Vidant. W latach 1260-1270 Jakub Borek, syn kasztelana kołobrzeskiego Borka z Łobza postawił zamek nad Regą. W 1277 r. nastąpiła lokacja Reska na prawie lubeckim. Borko z Łobza wraz z synami Jakubem, Janem i Mikołajem lokowali Resko w 1280 roku na prawie magdeburskim[10] Ok. 1400 r. nastąpiła budowa kościoła mariackiego dla mieszkańców miasta. W 1441 r. książę pomorski Eryk I przekazał resztę miasta rodowi von Borcke. Na długie lata, aż do 1808 r. Resko stało się prywatnym miastem rodziny Borcke. Podstawą rozwoju miasta było rolnictwo i częściowo rzemiosło (kowalstwo, młynarstwo i krawiectwo). W 1630 r. wojska cesarskie spaliły i zniszczyły miasto, a od 1648 r. Resko na mocy pokoju westfalskiego przeszło pod władanie Brandenburgii. Kres miastu przyniósł 1714 r. kiedy to w ogromnym pożarze spaleniu uległa większość miasta. Ocalało jedynie 11 domów i kościół. Kolejne działania wojenne w latach 1756-1763 również zniszczyły Resko, a miasto przez kilkanaście następnych lat było okupowane przez żołnierzy rosyjskich. W 1834 r. władze miejskie podjęły decyzję o rozbiórce murów obronnych Reska. Ponad 10 lat później, w 1842 r. Karol Sprengel zakłada w mieście Fabrykę Maszyn Rolniczych powstaje również młyn parowy i gorzelnia. W 1892 r. powstała stacja kolejowa na wąskotorowej linii Wyszogóra-Kołobrzeg. W kolejnych latach Resko uzyskało połączenia kolejowe z kolejnymi miastami: w 1905 r. z Łobzem, a w 1909 r. ze Świdwinem.
W 1945 r. miasto zostało zajęte przez wojska radzieckie, a następnie przekazane Polsce. Zniszczenia wojenne w centrum miasta sięgały 60%[11]. Nastąpiła odbudowa i rozbudowa miasta, powstały nowe budynki użyteczności publicznej.
W 1968 r. z miasta został wydzielony obszar o powierzchni 384 ha z miejscowością Policko[12].
W roku 1971 urodził się tutaj minister Bartosz Arłukowicz.
Zabytki
W Resku pomimo znaczących zniszczeń wojennych zachowało się kilka zabytków. Należą do nich:
- Kościół gotycki pochodzący z XIV-XV w., obecnie Sanktuarium Matki Boskiej Reskiej,
- Ratusz – pochodzi z 1841 r. wybudowany jest w stylu klasycystycznym. Cechuje go skromna sylwetka i niewielka wieżyczka z zegarem i kurantem,
- Obelisk Karola Sprengla z 1881 r.,
- Zabytkowa elektrownia wodna na rzece Redze,
- Budynek Sądu Powiatowego pochodzący z 1900 r., mieszczący obecnie pocztę,
- Gmach szkoły,
- Pomnik Żołnierzy Polskich,
- Zabytkowy Park Miejski,
- ruiny zamku z (XIV-XV w.) - pierwszy drewniany zamek zbudowano w latach 1260-1270. Pierwsza wzmianka o zamku w dokumencie wydanym z okazji podziału księstwa na dzielnice pojawiała się w 1295 roku. Wiadomo, że zamek był podzielony i jego właścicielami były rody Borków i Vidantów. W 1365 roku Vidanci sprzedali swoją część księciu pomorskiemu Bogusławowi V. Przypuszcza się, że w tym czasie nastąpiła przebudowa zamku na obiekt w pełni murowany. W 1447 roku zamek w całości powrócił do Borków. W 1774 r. na miejscu zniszczonego zamku Borkowie postawili dwór. W 1826 r. dwór został zburzony.
- Cmentarz żydowski w Resku,
Demografia
Według danych[13] z 30 czerwca 2007 r., miasto miało 4415 mieszkańców.
Rok | Liczba ludności |
---|---|
1815 | 1190 |
1850 | 2400 |
1880 | 3200 |
1900 | 3400 |
1925 | 4020 |
1939 | 5014 |
1960 | 3415[14] |
1983 | 4137 |
1995 | 4749 |
2000 | 4585 |
2005 | 4410 |
- Piramida wieku mieszkańców Reska w 2014 roku [15].
Klimat
W Resku znajduje się stacja hydrologiczno-meteorologiczna.
Miesiąc | Sty | Lut | Mar | Kwi | Maj | Czer | Lip | Sie | Wrz | Paź | Lis | Gru | Rocznie |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Śr. wysoka temperatura [°C] | 6 | 7 | 14 | 21 | 26 | 29 | 29 | 29 | 25 | 20 | 12 | 9 | 18 |
Śr. niska temperatura [°C] | -14 | -13 | -9 | -4 | 0 | 3 | 6 | 5 | 1 | -1 | -5 | -11 | -3 |
Opady [mm] | 47 | 36 | 39 | 42 | 50 | 68 | 89 | 88 | 76 | 64 | 58 | 54 | 711 |
Administracja
Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. Mieszkańcy Reska wybierają do swojej rady miejskiej 8 radnych (8 z 15)[17]. Pozostałych 7 radnych wybierają mieszkańcy terenów wiejskich gminy Resko. Organem wykonawczym jest burmistrz. Siedzibą władz jest ratusz przy Rynku.
Burmistrzowie Reska:
- Jan Olszewski (2002–2006)[18]
- Arkadiusz Czerwiński (od 2006)
Mieszkańcy Reska wybierają parlamentarzystów z okręgów wyborczych z siedzibą komisji w Szczecinie, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego nr 13.
Wspólnoty wyznaniowe
- Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Resku
- Chrześcijański Zbór Świadków Jehowy z Salą Królestwa[19].
- ↑ Główny Urząd Statystyczny. Baza Demografia. Stan i struktura ludności, dane na dzień 31.03.2014 [1]
- ↑ Regenwalde [2]
- ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.
- ↑ Pierwsza powojenna mapa Polski wydana przez WIG Sztabu Generalnego w roku 1945
- ↑ Dz.U. z 1945 r. nr 33, poz. 196
- ↑ Krótka historia powiatu łobeskiego. powiatlobeski.pl. [dostęp 28 sierpnia 2010]. (ang.).
- ↑ Ludwik Cwynar. 60 lat temu. „Prowincjonalny Okazjonalnik Literacki "Łabuź"”. 52/2005, marzec 2005.
- ↑ Ze starej książki dochodzenie. „Miesięcznik "Łobeziak"”. 98, luty 2000.
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85, s. 1)
- ↑ Łukasz Michalski, Średniowieczne posiadłości Borków w ziemi sławieńskiej i białogardzkiej w kontekście udziału rodu w życiu politycznym, w: Historia i kultura ziemi sławieńskiej t. IV, Sławno 2005, s. 149.
- ↑ wirtualny sztetl [3]
- ↑ Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 października 1968 r. (Dz.U. z 1968 r. nr 42, poz. 297)
- ↑ Lucyna Nowak, Joanna Stańczyk, Agnieszka Znajewska: Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 30 VI 2007 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2006. ISSN 1734-6118. (pol.).
- ↑ Władysław Nowotniak: Gryfice i okolica – Wycieczki po mieście i okolicy. Warszawa: Wydawnictwo "Sport i Turystyka", 1962, s. 48.
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwiepopulacja2016
BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Historia pogody dla Reska, dane uśrednione z 38 lat. Weatherbase.com. [dostęp 2007-10-24]. (ang.).
- ↑ Rada Miejska w Resku. Państwowa Komisja Wyborcza, 2006. [dostęp 2009-09-30]. (pol.).
- ↑ I tura wyborów burmistrza gminy Resko. Państowa Komisja Wyborcza, 2002. [dostęp 2009-09-30]. (pol.).
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów na oficjalnej stronie Świadków Jehowy (www.jw.org), dostęp z 4 czerwca 2014.
Linki zewnętrzne
- Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miejskiego w Resku
- Wikipodróże – Resko
- Regenwalde (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 589 .