Biały Bór

Biały Bór
— miasto w gminie miejsko-wiejskiej —
Herb Białego Boru
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	szczecinecki
Gmina	Biały Bór
Data założenia	XIII wiek
Prawa miejskie	1382
Burmistrz	Paweł Mikołajewski
Powierzchnia	12,82 km²
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość	2207 172,2 os./km²
Strefa numeracyjna	(+48) 94
Kod pocztowy	78-425
Tablice rejestracyjne	ZSZ
Położenie na mapie gminy Biały Bór Biały Bór
Położenie na mapie powiatu szczecineckiego Biały Bór
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Biały Bór
Położenie na mapie Polski Biały Bór
53°53′55″N 16°50′16″E
TERC (TERYT)	3215034
SIMC	0949767
Urząd miejski ul. Słupska 10 78-425 Biały Bór
Strona internetowa

Biały Bór (staropl. Białobork, niem. Baldenburg dawniej Ball de Olde, ukr. Білий Бір) – miasto w północnej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Biały Bór.

Położone jest w dolinie rzeki Białej, na przesmyku między jeziorami Bielsko i Ławiczka. Prawa miejskie uzyskał w 1382, w czasie II wojny światowej został znacznie zniszczony.

Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 2219 mieszkańców.

W miejscowości działało Stado Ogierów Biały Bór. Od 1994 r. jako Zakład Treningowy Skarbu Państwa Biały Bór, potem ponownie jako SO. W 2003 r. weszło w skład Stada Ogierów w Sierakowie Wielkopolskim Sp. z o.o., a w 2007 r. przeszło w skład Stadniny Koni w Dobrzyniewie Sp. z o.o.. Od ok. 2011 r. stadnina jest dzierżawiona przez firmę prywatną.

Położenie

Położone na Pojezierzu Drawskim w okolicach jezior: Bielsko (o pow. 268 ha i głębokości do 23 m), Cieszęcino (o pow. 102 ha i głębokości 50 m), wzdłuż których rozciąga się park krajobrazowy wraz z jeziorami Łobez (zajmuje obszar o pow. 48,7 ha) i Jezioro Ławiczka (pow. 6,6 ha). Leżą one w dorzeczu Gwdy i Noteci, a ich wody spływają rzeką Białą do Czernicy. Okolice jezior pokryte są lasami mieszanymi oraz borami.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. koszalińskiego.

Według danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia gminy wynosiła 12,82 km².

Osiedla mieszkaniowe miasta: Dalkowo, Kamienna, Linowo.

Komunikacja

Dworzec kolejowy Biały Bór

Biały Bór leży na przecięciu dróg krajowych: nr 25 z nr 20. Połączenia do miasta obsługuje pięciu przewoźników autobusowych wywodzących się z b. PKS:

• PPKS Bytów
• PKS SŁUPSK S.A.
• PKS Człuchów
• PKS Koszalin
• PKS Szczecinek
• PKS Jelenia Góra (sezonowo)

Przez miasto biegnie linia kolejowa Piła Główna – Ustka, z przystankiem Biały Bór.

Gmina zasłynęła w 2011 r. z sieci fotoradarów o zagęszczeniu nieproporcjonalnym do swojego obszaru i zaludnienia.

Historia

• 1283 – książę gdański Mściwoj II ufundował tu parafię podległą arcybiskupstwu gnieźnieńskiemu
• 1309 – pod panowaniem Krzyżaków
• 1382 – lokacja miasta
• 1395 – potwierdzenie praw miejskich chełmińskich przez Wielkiego Mistrza Zakonu Konrada Zöllnera von Rotenstein
• 1408 – probostwo otrzymało wieś od wielkiego mistrza Ulricha von Jungingen
• 1466–1772 – miejscowość należała do Prus Królewskich w Koronie Polskiej
• 1623–1638 – starostą był Andrzej Łaszewski, a następnie do 1648 jego żona Helena
• 1649–1654 – starostą Białego Boru (Białoborku) był Mikołaj Trzebuchowski, syn Samuela i Elżbiety Kretkowskiej. Mikołaj Trzebuchowski wraz z żoną Teresą Łaszewską 14 lipca 1654 roku scedowali starostwo Franciszkowi Wejherowi
• 1654–1671 – starostą był Franciszek Wejher
• 1671–1672 – starostą był Joachim Ernest Krokowski
• 1672–1672 – starostą Dorota Krokowska, córka poprzednika
• 1673–1768 – starostwo w rękach Wejherów
• 1768–1772 – starostą był Henryk Goltz
• od 1772 – miasto pod zaborem pruskim
• 1875 – nowy kościół katolicki, należący do parafii Eikfirn, obsługiwał 56 wiernych
• 1878 – uzyskanie połączenia kolejowego
• 1939 – 2292 mieszkańców
• 1945 – miasteczko, silnie ufortyfikowane, stanowiło część umocnień Wału Pomorskiego i zostało zniszczone w 80%, zaś ludność je opuściła
• 1950 – 775 mieszkańców
• 1957 – 1315 mieszkańców

W Białym Borze w latach 60. XX w. kręcono film pt. Pan Wołodyjowski.

Na polskiej mapie wojskowej z 1936 r. przy oznaczeniu miasta podano polski egzonim Białybór. Nazwę Biały Bór ustalono urzędowo w 1946 r.

Ukraińska ludność

Po drugiej wojnie światowej do zniszczonego miasta w ramach akcji Wisła przesiedlono wiele ukraińskich rodzin. Dziś Biały Bór jest jednym z największych ośrodków Ukraińców w Polsce. W mieście działa 3-stopniowy Zespół Szkoł Ukraińskich im. Tarasa Szewczenki (podstawowa, gimnazjum, liceum), greckokatolicka Cerkiew Narodzenia Przenajświętszej Bogarodzicy, wybudowana w latach 1992–1997 według projektu J.Nowosielskiego przy udziale B.Kotarby.

Przyroda i turystyka

Miasto położone jest w niewielkiej dolinie, otoczone lasami. Obiekty historyczne:

Znak powitalny na granicy miejscowości

Cerkiew greckokatolicka Narodzenia NMP

• kościół neogotycki św. Michała Archanioła z 1878 r. z późnobarokowym ołtarzem
• Cerkiew Narodzenia Przenajświętszej Bogarodzicy według projektu i z dekoracją malarską J. Nowosielskiego, 23 września 2007 r. podniesiona do rangi sanktuarium
• pomnik Tarasa Szewczenki
• neogotycki budynek d. sądu grodzkiego (dziś niemal w ruinie, należy do właściciela prywatnego)
• pozostałość po młynie wodnym
• stadnina ogierów stylizowana na dawny dwór szlachecki, z torem jeździeckim
• bunkry Wału Pomorskiego
• park
• Cmentarz żydowski w Białym Borze

Zabytki

• dawny budynek Sądu przy ul. Sądowej 9 (obecnie szkoła)
• Kościół parafialny p.w. św. Michała Archanioła
• stajnie przy ul. Dworcowej 22
• Ratusz przy ul. Żymierskiego 10
• dworzec PKP, ul. Kolejowa
• szkoła, ul. Brzeźnicka 10
• budynek, ul. Bobolicka 4
• narożny dom przy skrzyżowaniu dróg do Szczecinka i Bobolic – parter tego budynku to ryglujący to skrzyżowanie niemiecki dwusektorowy schron bojowy z lat 1939–1945

Żwirownia

W okolicach miasta znajduje się jedno z najwyższych wzniesień w regionie. Jest to sztuczne wzniesienie powstałe z wydobywania żwiru. Góra ma wysokość ok. 250 m. Przy dobrej pogodzie można zobaczyć z niej oddalony o 30 km Szczecinek.^{[potrzebny przypis]}

Oświata

Pomnik Tarasa Szewczenki przy Zespole Szkół Ogólnokształcących im. Tarasa Szweczenki

Na terenie miasta działa kilka placówek oświatowych:

• Zespół Szkół nr 1
• Szkoła Podstawowa nr 2 (mniejszości ukraińskiej)
• Gimnazjum nr 2 (mniejszości ukraińskiej)
• Zespół Szkół im. Oskara Langego
• Liceum Ogólnokształcące nr 1 (mniejszości ukraińskiej)
• Technikum hodowli koni

Demografia

• Piramida wieku mieszkańców Białego Boru w 2014 roku.

Dawny Sąd, obecnie szkoła

Sport

W mieście działa:

• klub piłkarski Lider
• klub piłkarski Hubertus
• klub kajakarski Hubertus
• klub jeździecki Hubertus przy stadninie koni

W mieście organizowane są mistrzostwa Polski w WKKW.

Obiekty sportowe:

• hala przy Zespole Szkół nr 1
• 2 stadniny koni
• stadion miejski
• kompleks boisk "Orlik 2012"

Administracja

Remiza Ochotniczej Straży Pożarnej

Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. W Radzie Miejskiej w Białym Borze zasiada 15 radnych. Organem wykonawczym jest burmistrz. Siedzibą władz jest Urząd Miejski przy ul. Żymierskiego.

Burmistrzowie Białego Boru:

• Franciszek Lech Kwaśniewski (PSL) (2002–2012)
• Paweł Stanisław Mikołajewski (2013 r.)

Biały Bór należy do Związku Miast Polskich.

Mieszkańcy Białego Boru wybierają posłów z okręgu wyborczego nr 40, senatora z okręgu wyborczego nr 100, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego nr 13.

Wspólnoty wyznaniowe

Kościół w centrum miejscowości

• Kościół rzymskokatolicki:

• parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski

• Kościół greckokatolicki:

• parafia pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

• Świadkowie Jehowy:

• zbór (w tym grupa języka migowego) z Salą Królestwa.

Osoby z Białego Boru

W latach 1967–2008 w Białym Borze mieszkał podporucznik Józef Mioduszewski, urodzony w 1922 r., zmarł w 2008 r. Ułan, bojownik Armii Krajowej, uczestnik akcji "Burza" w powstaniu warszawskim, odznaczony za zasługi w walce przeciw Armii Czerwonej m.in. Orderem Odrodzenia Polski "Polonia Restituta" klasy kawalerskiej, dwoma Krzyżami Walecznych. Miłośnik koni – w latach 1972–1981 był kierownikiem stada ogierów w Białym Borze. Pośmiertnie uhonorowany tytułem Bohatera Łomianek przez Radę Miejską i Burmistrza Łomianek.

Linki zewnętrzne

• Historia Żydów w Białym Borze na portalu Wirtualny Sztetl
• Baldenburg w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. I: Aa – Dereneczna. Warszawa 1880.