Węgorzyno

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Węgorzyno
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Rynek w Węgorzynie
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

łobeski

Gmina

Węgorzyno

Prawa miejskie

1460

Burmistrz

Monika Kuźmińska

Powierzchnia

6,85 km²

Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość


2883[1]
420,9 os./km²

Strefa numeracyjna

(+48) 91

Kod pocztowy

73-155

Tablice rejestracyjne

ZLO

Położenie na mapie gminy Węgorzyno
Mapa konturowa gminy Węgorzyno, w centrum znajduje się punkt z opisem „Węgorzyno”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Węgorzyno”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Węgorzyno”
Położenie na mapie powiatu łobeskiego
Mapa konturowa powiatu łobeskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Węgorzyno”
Ziemia53°32′20″N 15°33′46″E/53,538889 15,562778
TERC (TERYT)

3218054

SIMC

0980062

Urząd miejski
Rynek 1
73-155 Węgorzyno
Strona internetowa

Węgorzyno (do 1946 r. niem. Wangerin[2]) – miasto w Polsce położone w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, nad jeziorem Węgorzyno. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Węgorzyno.

Według danych z 31 grudnia 2009 r. miasto miało 3021 mieszkańców[3].

Ośrodek usługowy i wypoczynkowy; przemysł spożywczy i drzewny; przystań wodna.

Węgorzyno uzyskało lokację miejską w 1460 roku[4].

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Miasto jest położone nad zachodnim brzegiem jeziora Węgorzyno, natomiast na obszarze na wschód od miasta biegnie struga Golnica, która przepływa przez Połchowski Staw hodowli ryb.

Według danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia miasta wynosiła 6,85 km²[5].

W latach 1946–1998 miasto administracyjnie należało do województwa szczecińskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W X–XII w. gród słowiański, obok powstała osada rolniczo-rybacka; od XIV w. własność rodu Borków, którzy przed 1348 rokiem wznieśli tu zamek; w pobliżu miasto lokowane 1460 roku, do 1637 roku pod zwierzchnictwem książąt pomorskich, od 1648 Brandenburgii; dzieliło losy polityczne Pomorza Zachodniego. Od XVIII rozwinęło się rzemiosło stolarskie i kowalstwo, od XIX wieku nastąpił rozwój drobnego przemysłu[6]. W 1877 r. Węgorzyno uzyskało połączenie kolejowe[7].

Odkrycia archeologiczne[edytuj | edytuj kod]

  • W Węgorzynie znaleziono sztylet nordyjski z epoki brązu, jeden z dwóch takich zabytków odkrytych w Polsce[8].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piramida wieku mieszkańców Węgorzyna w 2014 roku[1].


Transport[edytuj | edytuj kod]

W mieście krzyżują się droga krajowa z wojewódzką:

Przez miasto przebiega też dwutorowa linia kolejowa nr 210 (Chojnice - Runowo Pomorskie). W październiku 2019 linią kursowały 4 pary pociągów regionalnych relacji Szczecin – Szczecinek i 1 para pociągów regionalnych relacji Runowo Pomorskie – Szczecinek[9].

Administracja[edytuj | edytuj kod]

Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. Mieszkańcy Węgorzyna wybierają do swojej rady miejskiej 6 radnych (6 z 15)[10]. Pozostałych 9 radnych wybierają mieszkańcy terenów wiejskich gminy Węgorzyno. Organem wykonawczym jest burmistrz. Siedzibą władz jest ratusz przy Rynku.

Burmistrzowie Węgorzyna:

  • Stanisław Jan Konarski (2002–2006)[11]
  • Grażyna Cecylia Karpowicz (2006–2010)
  • Monika Kuźmińska (od 2010 r.)

Mieszkańcy Węgorzyna wybierają parlamentarzystów z okręgów z siedzibą komisji wyborczej w Szczecinie, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego nr 13.

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj | edytuj kod]

Kościół rzymskokatolicki:

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • Kościół Wniebowzięcia NMP – zbudowany został z kamienia narzutowego w XV w. Był wielokrotnie przebudowywany (m.in. w 1593 r. oraz w latach 1705-1715). Wzniesiona w 1750 r. ryglowa wieża nie zachowała się; istniejąca obecnie - została zbudowana kilka lat temu. Wnętrze świątyni obiegają z trzech stron drewniane, renesansowe empory (poważnie uszkodzone w czasie II wojny światowej zostały obecnie odtworzone).
  • Ratusz – budowla murowana, dwukondygnacyjna, ze środkowym pseudoryzalitem ozdobionym biforium
  • Pomnik Żołnierza Polskiego – zaprojektowany przez Sławomira Lewińskiego został odsłonięty (jak głosi napis) "W dwudziestą rocznicę odzyskania Ziem Nadodrzańskich". Według pierwotnych koncepcji monument miał stanowić część pomnika na cmentarzu wojennym w Siekierkach.
  • Grodzisko z XII-XIII w. w kształcie ściętego stożka o wysokości ok. 10 m i średnicy majdanu ok. 20 m.
  • Głaz narzutowy na cmentarzu upamiętniający Friedricha Ludwiga Jahna – teoretyka gimnastyki
  • Wzgórze Żalnik z zachowanymi pozostałościami starego cmentarza. Ze Wzgórza rozciąga się widok na jezioro Węgorzyno.
  • Cmentarz żydowski w Węgorzynie

Sport[edytuj | edytuj kod]

Od 1949 w mieście funkcjonuje klub piłkarski LKS Sparta Węgorzyno. W sezonie 2015/2016 klub zajął II miejsce w Szczecińskiej Klasie Okręgowej i awansował do IV ligi[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Węgorzyno w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-12], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. 1946, Wangerin-Węgorzyno, węgorzyński MPol XXV nr 142.
  3. Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2009 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2010-06-11. ISSN 1734-6118.
  4. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 80-81.
  5. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.
  6. Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, Warszawa, 1980, s. 303-304, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
  7. kolej.one.pl. [dostęp 2010-08-02].
  8. Sztylet nordyjski, [Data dostępu: 31.03.2017]
  9. Węgorzyno - rozkład jazdy
  10. Rada Miejska w Węgorzynie. Państwowa Komisja Wyborcza, 2006. [dostęp 2009-09-30].
  11. I tura wyborów burmistrza gminy Węgorzyno. Państwowa Komisja Wyborcza, 2002. [dostęp 2009-09-30].
  12. Historia klubu LKS Sparta Węgorzyno

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy M. Kosacki, Ziemia Szczecińska przewodnik turystyczny, część IV, Pojezierze Ińskie i Ziemia Łobeska, Szczecińska Agencja Turystyczna SAT, Szczecin 1995, ISBN 83-86507-20-9
  • ks. inf. Roman Kostynowicz, Kościoły archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. Tom II, Szczecińskie Wydawnictwo Archidiecezjalne "Ottonianum", Szczecin 2000, ISBN 83-7041-202-5

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]