Walther Nernst: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m r2.7.1) (robot dodaje: eo:Walther Nernst |
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m r2.7.1) (robot dodaje be:Вальтэр Герман Нернст |
||
Linia 44: | Linia 44: | ||
[[ar:فالتر هيرمان نيرنست]] |
[[ar:فالتر هيرمان نيرنست]] |
||
[[be:Вальтэр Герман Нернст]] |
|||
[[bs:Walther Hermann Nernst]] |
[[bs:Walther Hermann Nernst]] |
||
[[ca:Walther Hermann Nernst]] |
[[ca:Walther Hermann Nernst]] |
Wersja z 22:29, 11 sie 2011
Walter Hermann Nernst (ur. 25 czerwca 1864 w Wąbrzeźnie, zm. 18 listopada 1941 w Zibelle, obecnie Niwica – Powiat żarski) – fizyk i chemik niemiecki, laureat Nagrody Nobla z chemii w 1920 roku.
Urodził się w rodzinie sędziego Gustava Nernsta. Jego matka była Polką[1]. Był profesorem uniwersytetów w Getyndze i Berlinie oraz dyrektorem Instytutu Fizyki w Berlinie. Zajmował się w pracy naukowej termodynamiką ciała stałego, elektrochemią i teorią roztworów.
Odkrył zjawisko termomagnetyczne. Skonstruował tzw. lampę Nernsta (1889), emitującą światło zbliżone do dziennego i stanowiące pośrednie ogniwo między żarówką z żarnikiem węglowym a żarówką z żarnikiem metalowym. W 1906 sformułował tzw. trzecią zasadę termodynamiki, określającą charakter zmian wielkości termodynamicznych w temperaturach bliskich zera bezwzględnego.
Za udział w pracach nad syntezą gazów bojowych podczas I wojny światowej był oskarżany przez aliantów o zbrodnie wojenne. Wydaniu go alianckim sądom zapobiegło wręczenie mu Nagrody Nobla. Autor m.in.:
- Experimental and Theoretical Applications of Thermodynamics to Chemistry (1913)
- Die Theoretischen und experimentallen Grundlagen des neuen Waermesatzes (1918)
W 1892 roku poślubił Emme Lohmeyer. Mieli dwóch synów, poległych podczas I wojny światowej i trzy córki. Dwie spośród nich poślubiły Niemców pochodzenia żydowskiego, czemu Nernst się nie sprzeciwiał, a nawet pomógł im opuścić Niemcy po dojściu do władzy NSDAP. Z tego powodu odsunięto go od eksponowanych stanowisk. Osiadł w zakupionym przez siebie majątku w Niwicy, gdzie spędził resztę życia, pod czujną "opieką" Gestapo. Formalnie był wolny i mógł się poruszać po terenie III Rzeszy, ale jego korespondencja i kontakty były kontrolowane. Miał też zakaz wyjazdów za granicę.
Narodziny w Wąbrzeźnie przyszłego noblisty uczczono specjalną tablicą pamiątkową.
- ↑ Z ziemi polskiej do Nobla. „Wprost”, 2008.
Zobacz też
Bibliografia
- Wulf von Bonin, Erich Bagge, Robert Herrlinger: Laureaci nagrody Nobla. Chemia, fizyka, medycyna. Warszawa: 1969.