Walther Nernst: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Luckas-bot (dyskusja | edycje)
m r2.7.1) (robot dodaje: eo:Walther Nernst
Luckas-bot (dyskusja | edycje)
Linia 44: Linia 44:


[[ar:فالتر هيرمان نيرنست]]
[[ar:فالتر هيرمان نيرنست]]
[[be:Вальтэр Герман Нернст]]
[[bs:Walther Hermann Nernst]]
[[bs:Walther Hermann Nernst]]
[[ca:Walther Hermann Nernst]]
[[ca:Walther Hermann Nernst]]

Wersja z 22:29, 11 sie 2011

Walther Hermann Nernst (1864-1941)

Walter Hermann Nernst (ur. 25 czerwca 1864 w Wąbrzeźnie, zm. 18 listopada 1941 w Zibelle, obecnie NiwicaPowiat żarski) – fizyk i chemik niemiecki, laureat Nagrody Nobla z chemii w 1920 roku.

Urodził się w rodzinie sędziego Gustava Nernsta. Jego matka była Polką[1]. Był profesorem uniwersytetów w Getyndze i Berlinie oraz dyrektorem Instytutu Fizyki w Berlinie. Zajmował się w pracy naukowej termodynamiką ciała stałego, elektrochemią i teorią roztworów.

Odkrył zjawisko termomagnetyczne. Skonstruował tzw. lampę Nernsta (1889), emitującą światło zbliżone do dziennego i stanowiące pośrednie ogniwo między żarówką z żarnikiem węglowym a żarówką z żarnikiem metalowym. W 1906 sformułował tzw. trzecią zasadę termodynamiki, określającą charakter zmian wielkości termodynamicznych w temperaturach bliskich zera bezwzględnego.

Za udział w pracach nad syntezą gazów bojowych podczas I wojny światowej był oskarżany przez aliantów o zbrodnie wojenne. Wydaniu go alianckim sądom zapobiegło wręczenie mu Nagrody Nobla. Autor m.in.:

  • Experimental and Theoretical Applications of Thermodynamics to Chemistry (1913)
  • Die Theoretischen und experimentallen Grundlagen des neuen Waermesatzes (1918)

W 1892 roku poślubił Emme Lohmeyer. Mieli dwóch synów, poległych podczas I wojny światowej i trzy córki. Dwie spośród nich poślubiły Niemców pochodzenia żydowskiego, czemu Nernst się nie sprzeciwiał, a nawet pomógł im opuścić Niemcy po dojściu do władzy NSDAP. Z tego powodu odsunięto go od eksponowanych stanowisk. Osiadł w zakupionym przez siebie majątku w Niwicy, gdzie spędził resztę życia, pod czujną "opieką" Gestapo. Formalnie był wolny i mógł się poruszać po terenie III Rzeszy, ale jego korespondencja i kontakty były kontrolowane. Miał też zakaz wyjazdów za granicę.

Narodziny w Wąbrzeźnie przyszłego noblisty uczczono specjalną tablicą pamiątkową.

  1. Z ziemi polskiej do Nobla. „Wprost”, 2008. 

Zobacz też

Bibliografia

Szablon:Bibliografia start

  • Wulf von Bonin, Erich Bagge, Robert Herrlinger: Laureaci nagrody Nobla. Chemia, fizyka, medycyna. Warszawa: 1969.

Szablon:Bibliografia stop