Frank Sherwood Rowland

Frank Sherwood Rowland

Franklin Sherwood Rowland znany jako F. Sherwood Rowland lub Frank Sherwood Rowland (ur. 28 czerwca 1927 w Delaware, zm. 10 marca 2012 w Newport Beach) - amerykański chemik, laureat Nagrody Nobla.

Jego ojciec był profesorem matematyki na zlokalizowanym w Delaware Uniwersytecie Wesleyan. W 1948 roku, F. Sherwood Rowland uzyskał tam stopień bakałarza. Kontynuował studia na Uniwersytecie Chicagowoskim, na którym w 1952 uzyskał tytuł doktora. Wykładowcami chemii fizycznej byli tam Harold Urey, a później Edward Teller, a chemii nieorganicznej Henry Taube. Dodatkowo Rowland uczęszczał na wykłady z fizyki jądrowej prowadzone przez Marię Göppert-Mayer i Enrico Fermiego. Wykładowcą radiochemii i jego mentorem był Willard Libby, kończący wówczas nagrodzone Nagrodą Nobla prace dotyczące datowania radiowęglowego. Praca Rowlanda dotyczyła radioaktywnych atomów bromu, uzyskiwanych w cyklotronie.

Po ukończeniu doktoratu odbył staże na Uniwersytecie Princeton (1952-56) i Uniwersytetu Kansas (1956-64). W 1964 został profesorem na Uniwersytecie Kalifornijskim w Irvine. Tam rozpoczął u niego staż podoktorski Mario Molina.

Rowland i Molina stwierdzili, że freony mogą ulegać destrukcji w atmosferze, a uwalniany z nich chlor katalizuje rozpad cząsteczki ozonu. Pierwsze wyniki badań opublikowali w czasopiśmie Nature w 1974 roku.

W 1989 został, wraz z Eliasem Coreyem, laureatem Nagrody Japońskiej.

W 1995 roku otrzymał, wraz z Paulem Crutzenem i Mario Moliną, nagrodę Nobla w dziedzinie chemii za wkład w badania chemii atmosfery, zwłaszcza procesów powstawania i destrukcji warstwy ozonowej.

Linki zewnętrzne

• Nota autobiograficzna