Zbigniew Wassermann

Zbigniew Wassermann

Ilustracja
Data i miejsce urodzenia	17 września 1949 Kraków
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 2010 Smoleńsk
Minister – Członek Rady Ministrów
Okres	od 31 października 2005 do 7 września 2007 i ponownie od 11 września 2007 od 16 listopada 2007
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poseł VI kadencji Sejmu
Okres	od 5 listopada 2007 do 10 kwietnia 2010
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Odznaczenia

{{Polityk infobox}} Nieoczekiwana grafika: "grafika".

Zbigniew Franciszek Wassermann (ur. 17 września 1949 w Krakowie, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski polityk, prawnik, prokurator, w latach 2005–2007 minister-członek Rady Ministrów w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza, a następnie w rządzie Jarosława Kaczyńskiego, poseł na Sejm IV, V i VI kadencji.

Życiorys

Okres PRL

W 1972 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w prokuraturze. W 1972 został prokuratorem Prokuratury Powiatowej w Chrzanowie, a w 1975 na krótko prokuratorem Prokuratury Powiatowej w Jaworznie. W latach 1975–1984 pracował w Prokuraturze Rejonowej w Brzesku. Od 1984 zatrudniony w Krakowie, do 1989 jako prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków-Krowodrza. W latach 80. uczestniczył w krakowskim duszpasterstwie prawników.

Lata 90.

W latach 1989–1991 był zastępcą szefa Prokuratury Wojewódzkiej w Krakowie. W tym samym czasie zasiadał w Komisji ds. Weryfikacji Pracowników Służby Bezpieczeństwa w Krakowie. Publicznie krytykował decyzje Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w sprawie weryfikacji funkcjonariuszy SB oraz nieprawidłowości w działaniach prokuratury dotyczących m.in. sprawy zabójstwa Stanisława Pyjasa. Zarzucano mu upolitycznienie urzędu. W 1991 został odwołany i zawieszony w czynnościach zawodowych.

Do pracy powrócił w 1993 po objęciu funkcji ministra sprawiedliwości przez Zbigniewa Dykę, który w latach 80. również uczestniczył w duszpasterstwie prawników. Otrzymał stanowisko prokuratora krakowskiej Prokuratury Apelacyjnej i jej rzecznika prasowego.

Od 1992 był członkiem krakowskich władz Stowarzyszenia Polskich Prawników Katolickich, w latach 1995–2000 wchodził w skład rady naczelnej tej organizacji.

W 2000 otrzymał od nowego ministra sprawiedliwości Lecha Kaczyńskiego propozycję objęcia funkcji szefa Prokuratury Krajowej. Jego nominacji miał sprzeciwiać się Urząd Ochrony Państwa. Zbigniew Wassermann zaprzeczał jednak, jakoby nie uzyskał od UOP certyfikatu dostępu do informacji niejawnych, co miało być przeszkodzą w nominacji. Mimo to, premier Jerzy Buzek nie mianował go na to stanowisko, w związku z czym był jedynie pełniącym obowiązki prokuratora krajowego.

Działalność publiczna w latach 2001–2010

Po dymisji Lecha Kaczyńskiego ze stanowiska ministra sprawiedliwości zaangażował się w działalność Prawa i Sprawiedliwości. 23 września 2001 został wybrany posłem na Sejm IV kadencji z listy PiS w okręgu krakowskim. W Sejmie IV kadencji zasiadał w Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka (jako zastępca przewodniczącego) oraz Komisji do spraw Służb Specjalnych (był jej przewodniczącym). Od 2 lipca 2004 był wiceprzewodniczącym Komisji Śledczej w sprawie PKN Orlen.

W 2003 wszedł w spór z firmą budującą jego willę w Krakowie w sprawie błędnego podłączenia wanny. Złożył zawiadomienie o nieprawidłowym zainstalowaniu przez wykonawcę wanny z jacuzzi, czym miał on narazić jej użytkowników na niebezpieczeństwo utraty życia. Śledztwo w tej sprawie zostało umorzone w 2007 wobec braku znamion przestępstwa. Powództwo wykonawcy o zapłatę wynagrodzenia zostało prawomocnie oddalone w 2009. Zbigniew Wassermann wytoczył też proces karny teściowej wykonawcy o zniesławienie go w listach do mediów. Sąd warunkowo umorzył postępowanie w tej sprawie, nakazując oskarżonej przeproszenie ministra, co ta uczyniła.

25 września 2005 w wyborach parlamentarnych został ponownie wybrany posłem na Sejm w okręgu krakowskim. 31 października tego roku powołano go na ministra-członka Rady Ministrów, koordynatora służb specjalnych w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza. 14 lipca 2006 został ponownie powołany na to stanowisko w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. Ze stanowiska został odwołany 7 września 2007 z jednoczesnym powołaniem na sekretarza stanu w KPRM ds. służb specjalnych, a 11 września powrócił na uprzednio zajmowany urząd.

W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci uzyskał mandat poselski, otrzymując 6478 głosów. W 2008 prokurator umorzył postępowanie w sprawie rzekomego ujawnienia informacji niejawnych z doniesienia Marka Dukaczewskiego, po tym jak Zbigniew Wassermann ujawnił informacje o szkoleniach, jakie w Moskwie przechodził Marek Dukaczewski.

Od listopada 2009 zasiadał w Komisji śledczej ds. tzw. afery hazardowej. W grudniu został wyłączony z prac tej komisji w związku z planowanym przesłuchaniem go w charakterze świadka. Po odebraniu zeznań w styczniu 2010 decyzją Sejmu został przywrócony do składu komisji.

10 kwietnia 2010 zginął w katastrofie samolotu prezydenckiego w Smoleńsku. 16 kwietnia 2010 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Źródła

• Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 19 stycznia 2010].
• Zbigniew Wassermann w serwisie "Ludzie Wprost". [dostęp 19 stycznia 2010].

Linki zewnętrzne

• Zbigniew Wasserman – strona prywatna. [dostęp 19 stycznia 2010].