Francesco Marmaggi

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	26 września 1920
Konsekrator	Pietro Gasparri
Współkonsekratorzy	Bonaventura Cerretti; Lorenzo Schioppa

Francesco Marmaggi
	Kardynał prezbiter
	Lux de luce; Światłość ze światłości
	Lux de luce; Światłość ze światłości
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	31 sierpnia 1870 ; Rzym
Data i miejsce śmierci	3 listopada 1949 ; Rzym
Miejsce pochówku	Campo Verano
	Prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa
Okres sprawowania	1939–1949
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	14 kwietnia 1900
Nominacja biskupia	1 września 1920
Sakra biskupia	26 września 1920
Kreacja kardynalska	16 grudnia 1935; Pius XI
Kościół tytularny	Santa Ceciliae trans Tiberim
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Francesco Marmaggi (ur. 31 sierpnia 1870, zm. 3 listopada 1949) – kardynał prezbiter, prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa, dyplomata watykański, nuncjusz w: Rumunii, Czechosłowacji i Polsce (1928-1936). Odznaczony Orderem Orła Białego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

14 kwietnia 1900 przyjął święcenia kapłański w Rzymie. 1 września 1920 otrzymał nominację na nuncjusza apostolskiego w Rumunii i arcybiskupa tytularnego Hardianopolis in Haemimonto. Konsekrowany 26 września 1920 w bazylice S. Maria in Trastevere na Zatybrzu przez kard. Pietra Gasparriego sekretarza stanu. 30 maja 1923 mianowany nuncjuszem apostolskim w Czechosłowacji i w 1925 roku zrezygnował z zajmowanego urzędu. 13 lutego 1928 mianowany nuncjuszem apostolskim w Polsce.

Papieski legat na Kongresach Eucharystycznych w Polsce: w Łodzi (29 VI – 1 VII 1928)^[1] i Poznaniu 15 czerwca 1930. Legat papieski na I Synod Plenarny Kościoła Polskiego w Częstochowie w 1936 roku. Funkcję nuncjusza apostolskiego w Polsce pełnił do połowy 1936^[2].

Papież Pius XI kreował go kardynałem prezbiterem S. Cecilia na konsystorzu 16 grudnia 1935. Biret kardynalski otrzymał z rąk prezydenta Polski Ignacego Mościckiego zgodnie z przedrozbiorowym przywilejem królów Polski, który papież Pius XI odnowił dla prezydentów Rzeczypospolitej^[3].

Uczestnik konklawe 1939, które wybrało na papieża Piusa XII. 14 marca 1939 mianowany prefektem Kongregacji ds. Duchowieństwa i na tym stanowisku aż do śmierci.

Zmarł 3 listopada 1949 na atak serca w Rzymie. Pochowano go w bazylice św. Cecylii na Zatybrzu w Rzymie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ „Łódź w Ilustracji”, 8 VII 1928, nr 28, s. 3 (4 zdjęcia: podczas procesji eucharystycznej, wygłasza homilię do wiernych, podczas akademii eucharystycznej, z prymasem Polski Augustem Hlondem przed łódzką katedrą).
↑ Nuncjusz ks. Marmaggi opuścił Polskę. „Wschód”, s. 2, nr 14 z 10 czerwca 1936.
↑ IKTP.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Francesco Marmaggi [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2017-09-17] (ang.).
sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy

[1] „Łódź w Ilustracji”, 8 VII 1928, nr 28, s. 3 (4 zdjęcia: podczas procesji eucharystycznej, wygłasza homilię do wiernych, podczas akademii eucharystycznej, z prymasem Polski Augustem Hlondem przed łódzką katedrą).

[2] Nuncjusz ks. Marmaggi opuścił Polskę. „Wschód”, s. 2, nr 14 z 10 czerwca 1936.

[3] IKTP.

[1]

[2]

[3]

Legaci papiescy	Robert (1000) Gwalon (1103) Gilles (1124 lub ok. 1126) Humbald (1145) Guido di Crema (1148) Rainald (ok. 1177/80) Giovanni Malabranca (1189) Pietro Capuano (1197) Gregorio Crescenzi (1223) Jacques Pantaleon (1247–1249) Guy de Bourgogne (1267–1268) Filip (1279) Giovanni Boccamazza (1286) Julian Cesarini (1442)
Internuncjusze i legaci apostolscy	Zaccaria Ferreri (1519–1521) Toma Crnić (1522–1523) Jan Antoni Pulleoni (1524–1526) Mikołaj Fabri (1525–1526) Jan Franciszek Cito (1525–1527) Pamfiliusz Strassoldo (1536–1536) Hieronim Rorario (1539–1540) Otto Truchsess von Waldburg (1542–1542) Hieronim Martinengo (1548–1548) Marek Antoni Maffei (1553–1553)
Nuncjusze i legaci apostolscy	Luigi Lippomano (1555–1558) Kamil Mentovato (1558–1558) Bernardo Bongiovanni (1560–1563) Giovanni Francesco Commendone (1563–1565) Giulio Ruggieri (1565–1568) Vincenzo dal Portico (1567–1573) Giovanni Francesco Commendone (1571–1573) Vincenzo Laureo (1572–1578) Giovanni Andrea Caligari (1577–1581) Alberto Bolognetti (1581–1585) Hieronim De Buoi (1584–1587) Hannibal De Capua (1586–1591) Ippolito Aldobrandini (1588–1589) Jerzy Radziwiłł (1592) Germanicus Malaspina (1592–1598) Henryk Caetani (1596–1597) Klaudiusz Rangoni (1598–1607) Franciszek Simonetta (1606–1612) Leliusz Ruini (1614–1621) Cosimo de Torres (1621–1622) Giovanni Battista Lancellotti (1623–1628) Antonio Santacroce (1627–1631) Mario Filonardi (1635–1643) Pietro Vidoni (1652–1660) Antonio Pignatelli (1660–1668) Galeazzo Marescotti (1668–1670) Angelo Maria Ranuzzi (1671–1672) Francesco Bonvisi (1672–1675) Angelo Maria Ranuzzi (1675) Francesco Martelli (1675) Andrea Santacroce (1690–1696) Gianantonio Davia (1696–1698) Francesco Pignatelli (1700–1703) Settimio Paluzi (1703–1704) Orazio Filippo Spada (1704–1706) Niccolò Spinola (1708–1712) Giulio Piazza (1706–1709) Girolamo Grimaldi (1712–1721) Girolamo Archinto (1721) Vincenzo Santini (1722–1728) Camillo Paolucci (1727–1738) Fabrizio Serbelloni (1738–1746) Alberico Archinto (1746–1754) Niccolò Serra (1754–1760) Antonio Eugenio Visconti (1760–1766) Angelo Maria Durini (1767–1772) Giuseppe Garampi (1772–1776) Giovanni Andrea Archetti (1776–1783) Ferdinando Maria Saluzzo (1784–1794) Lorenzo Litta (1794)
Nuncjusze apostolscy	Ambrogio Damiano Achille Ratti (1919–1921) Lorenzo Lauri (1921–1926) Francesco Marmaggi (1928–1936) Filippo Cortesi (1936–1939, tytularnie do 1947)
Legaci apostolscy	Luigi Poggi (1975–1986) Francesco Colasuonno (1986–1989)
Nuncjusze apostolscy	Józef Kowalczyk (1989–2010) Celestino Migliore (2010–2016) Salvatore Pennacchio (2016–2023) Antonio Guido Filipazzi (od 2023)

Prefekci Kongregacji Soborowej	Giovanni Girolamo Morone (1564–1575) Francesco Alciati (1575–1580) Antonio Carafa (1580–1591) Girolamo Mattei (1591–1603) Paolo Emilio Zacchia (1603–1605) Francesco Maria Bourbon del Monte (1606–1607) Girolamo Pamphili (1607–1610) Pompeo Arrigoni (1610–1616) Orazio Lancellotti (1616–1620) Roberto Ubaldini (1621–1623) Cosimo de Torres (1623–1626) Bonifacio Bevilacqua (1626–1627) Roberto Ubaldini (1627–1635) Fabrizio Verospi (1636–1639) Giovanni Battista Pamphilj (1639–1644) Francesco Cennini de’ Salamandri (1644–1645) Pietro Luigi Carafa (1645–1655) Francesco Paolucci (1657–1661) Giulio Cesare Sacchetti (1661–1663) Angelo Celsi (1664–1671) Paluzzo Paluzzi-Altieri (1671–1673 proprefekt) Vincenzo Maria Orsini (1673–1675) Federico Baldeschi Colonna (1675–1691) Galeazzo Marescotti (1691–1696 proprefekt) Giuseppe Sacripante (1696–1700) Bandino Panciatici (1700–1718) Pier Marcellino Corradini (1718–1721) Curzio Origo (1721–1737) Antonio Saverio Gentili (1737–1753) Mario Millini (1753–1756) Giuseppe Spinelli (1756–1757 proprefekt) Giovanni Giacomo Millo (1756–1757) Clemente Argenvilliers (1757–1758) Ferdinando Maria de Rossi (1759–1775) Carlo Vittorio Amadeo della Lanze (1775–1784) Guglielmo Pallotta (1785–1795) Tommaso Antici (1795–1798) Filippo Carandini (1800–1810) Giulio Gabrielli (1814–1820) Emmanuele de Gregorio (1820–1834) Vincenzo Macchi (1834–1841) Paolo Polidori (1841–1847) Pietro Ostini (1847–1849) Angelo Mai (1851–1853) Antonio Maria Cagiano de Azevedo (1853–1860) Prospero Caterini (1860–1881) Lorenzo Nina (1881–1885) Luigi Serafini (1885–1893) Angelo Di Pietro (1893–1902) Vincenzo Vannutelli (1902–1908) Casimiro Gennari (1908–1914) Francesco di Paola Cassetta (1914–1919) Donato Raffaele Sbarretti (1919–1930) Giulio Serafini (1930–1938) Luigi Maglione (1938–1939) Francesco Marmaggi (1939–1949) Giuseppe Bruno (1949–1954) Pietro Ciriaci (1954–1966)
Prefekci Kongregacji ds. Duchowieństwa	Jean Villot (1967–1969) John Joseph Wright (1969–1979) Silvio Oddi (1979–1986) Antonio Innocenti (1986–1991) José Tomás Sánchez (1991–1996) Darío Castrillón Hoyos (1996–1998 proprefekt) Darío Castrillón Hoyos (1998–2006) Cláudio Hummes (2006–2010) Mauro Piacenza (2010–2013) Beniamino Stella (2013–2021) Lazarus You Heung-sik (2021–2022)
Prefekci Dykasterii ds. Duchowieństwa	Lazarus You Heung-sik (od 2022)