Katarzyna opolska
| Księżniczka opolska | |
| Okres |
od przed 26 marca 1367 |
|---|---|
| Księżna śląska | |
| Okres |
od 25 czerwca 1388 |
| Jako żona | |
| Pani na Kożuchowie i Zielonej Górze | |
| Okres | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
| Dzieci |
Jan I żagański |
Katarzyna (ur. przed 26 marca 1367, zm. 6 czerwca 1420 w Kożuchowie) – córka księcia opolskiego Władysława Opolczyka i najprawdopodobniej księżniczki mazowieckiej Eufemii.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Filiacja[edytuj | edytuj kod]
Filiacja Katarzyny opolskiej budzi kontrowersje w historiografii. Dawniej uważano, że matką Katarzyny była pierwsza żona Władysława Opolczyka, Elżbieta. Pogląd ten wynikał z błędnej datacji małżeństwa Władysława Opolczyka z Eufemią mazowiecką. Powszechnie sądzono, że do drugiego małżeństwa Opolczyka doszło ok. 1379. Obecnie uważa się, że zostało ono zawarte najpóźniej w 1366. Zatem Katarzyna była najprawdopodobniej córką Władysława Opolczyka z jego drugiego małżeństwa z Eufemią mazowiecką[1].
Narodziny[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy Katarzyna pojawia się w źródłach w dokumencie Karola IV Luksemburskiego z 26 marca 1367, na mocy którego spadkobiercami Władysława Opolczyka mogło być jego żeńskie potomstwo. W akcie tym Katarzyna jako jedyna córka księcia opolskiego została wymieniona z imienia. Urodziła się przed wystawieniem tego dokumentu. Geneza jej imienia nie została dostatecznie wyjaśniona. Możliwe, że jej miano nawiązuje do imienia bratowej jej babki ze strony ojca, Katarzyny, żony Henryka świdnickiego[2].
Małżeństwo z Henrykiem Wróblem[edytuj | edytuj kod]
Między 1378 a 25 czerwca 1388[3] Katarzyna poślubiła księcia głogowskiego i żagańskiego Henryka VIII Wróbla. Z tego małżeństwa pochodziło pięcioro dzieci:
- Jan I żagański,
- Henryk IX Starszy,
- Henryk X Rumpold,
- Wacław krośnieński,
- Anna żagańska – żona Kazimierza I oświęcimskiego.
Wdowieństwo[edytuj | edytuj kod]
Po śmierci Henryka Wróbla, zmarłego w Szprotawie 14 marca 1397, Katarzyna otrzymała w dożywocie ziemie w Kożuchowie i Zielonej Górze. Używała tytułu księżnej śląskiej oraz pani na Kożuchowie i Zielonej Górze. Zmarła w Kożuchowie 6 czerwca 1420 i została pochowana w kolegiacie Najświętszej Maryi Panny w Głogowie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Por. K. Jasiński, Rodowód Piastów śląskich, wyd. II, Kraków 2007, s. 571 oraz K. Jasiński, Rodowód Piastów mazowieckich, Poznań – Wrocław 1998, s. 75–76.
- ↑ K. Jasiński, Rodowód Piastów śląskich, wyd. II, Kraków 2007, s. 571. Por. tabl. II/I.
- ↑ Por. K. Jasiński, Rodowód Piastów śląskich, wyd. II, Kraków 2007, s. 394, 395–396, 571 i 690 (uzupełnienia i sprostowania do biogramu Henryka (IX) Starszego).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jasiński K., Rodowód Piastów mazowieckich, Wydawnictwo Historyczne, Poznań – Wrocław 1998, ISBN 83-913563-0-2, s. 74–78.
- Jasiński K., Rodowód Piastów śląskich, wyd. II, Wydawnictwo Avalon, Kraków 2007, ISBN 978-83-60448-28-1, s. 393–395, 571–572, tabl. III/2 i V/3.
- Sroka S.A., Katarzyna, [w:] K. Ożóg, S. Szczur (red.), Piastowie. Leksykon biograficzny, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1999, ISBN 83-08-02829-2, s. 758–759.