Ogród Zoobotaniczny w Toruniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ogród Zoobotaniczny w Toruniu
Ilustracja
Jesień 2018
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Toruń

Adres

Ulica Bydgoska 7

Powierzchnia

3,81 ha[1]

Założono

1797 (ogród botaniczny)
1965 (ogród zoobotaniczny)

Liczba zwierząt

260

Położenie na mapie Torunia
Mapa konturowa Torunia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ogród Zoobotaniczny w Toruniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Ogród Zoobotaniczny w Toruniu”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ogród Zoobotaniczny w Toruniu”
Ziemia53°00′32,1″N 18°35′25,7″E/53,008917 18,590472
Strona internetowa
Kamień pamiątkowy upamiętniający założyciela ogrodu Johanna Gottlieba Schultza

Ogród Zoobotaniczny w Toruniu – niewielki (3,81 hektara) ogród botaniczny, a od 1965 również zoologiczny[2], znajdujący się przy ul. Bydgoskiej 7 w Toruniu.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ogród Zoobotaniczny powstał na bazie ogrodu dendrologicznego Johanna Gottlieba Schultza. Interesujący się botaniką Schultz sprowadził do swojego ogrodu liczne okazy roślin z różnych regionów Europy oraz wybudował w ogrodzie: aleje, mosty, śluzy, altany, dwór, ptaszarnię i zegar słoneczny. Zgodnie z jego testamentem ogród przeszedł na własność Gimnazjum Królewskiego (w 1827 roku). Ogród miał służyć celom dydaktycznym[3].

Do XIX wieku posiadłość zarządzana była przez ogrodników, jednak podupadła na początku XX wieku z powodu szybkiej urbanizacji miasta, szczególnie Bydgoskiego Przedmieścia. Po I wojnie światowej ogród podupadł i częściowo był dziko zarośnięty. Pomimo starań władz Torunia nie udało się wtedy zrewitalizować Ogrodu[potrzebny przypis].

Duży rozkwit przeszedł w okresie II Rzeczypospolitej po 1920, kiedy przejęły go władze Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, które gruntownie odnowiły teren. Do 1933 zbudowano nowe ścieżki i wybiegi oraz zasadzono setki roślin[potrzebny przypis].

W początkowym okresie Polski Ludowej, aż do lat 60. XX wieku, ogród posiadał słabą opiekę. Od 1953 zarządzał nim Dom Harcerza[potrzebny przypis]. Od 1965, dzięki na stałe zamieszkałemu w Argentynie torunianinowi Arnbertowi Sadeckiemu, do Ogrodu zaczęto sprowadzać egzotyczne zwierzęta. Sprowadzono między innymi lamy, papugę arę i jaka. Od lat 70. XX wieku ogród jest stale otwarty dla zwiedzających[3].

Do początku lat 90. XX wieku sprowadzano kolejne zwierzęta, między innymi małpy, jenoty, arui i papugi. Od 1993 Ogród Zoobotaniczny otrzymuje dofinansowanie z budżetu Miasta Torunia. W latach 90. XX wieku udostępniono Mini Zoo dla dzieci, gdzie można pobawić się ze zwierzętami w małych wolierach[potrzebny przypis].

W październiku 2013 zakończono prace związane z realizacją projektu „Rewitalizacja elementów Ogrodu Zoobotanicznego na Bydgoskim Przedmieściu w Toruniu”, prowadzonego z udziałem funduszy Unii Europejskiej i miejskich[4].

Zabudowę Ogrodu wpisano do gminnej ewidencji zabytków (nr 1320)[5].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Obecnie ogród zajmuje powierzchnię 3,81 hektara o dość urozmaiconej morfologii, znajduje się tu jeden staw. W ogrodzie zgromadzono 55 gatunków drzew, 24 gatunki krzewów i około 50 gatunków zwierząt. Do zgromadzonych tu zwierząt należą niedźwiedzie, surykatki, lemury, muflony, lamy, rysie, jaki, małpy, strusie, jeżozwierze, mundżaki chińskie, kangury Bennetta, gorale długoogoniaste, arui, alpaki, osły, kozy bezoarowe a także zbiór gadów i płazów (herpetarium) oraz ptactwa eksponowanego w ptaszarni i na wybiegach. Ogród posiada dużą kolekcję papug.

W ogrodzie jest jedenaście drzew – pomników przyrody ożywionej, w tym: platan klonolistny (pierśnica – 422 cm, wysokość – 25 m), sosna czarna (pierśnica – 234 cm, wysokość – 17 m), dąb szypułkowy (pierśnica – 324 cm, wysokość 27,5 m), miłorząb dwuklapowy (pierśnica – 171 cm, wysokość 15 m), buk zwyczajny (pierśnica – 279 cm, wysokość 15 m) oraz leszczyna turecka (pierśnica – 232 cm, wysokość 9 m).

Poza wybiegami dla zwierząt oraz bogatą kolekcją botaniczną ogród posiada także:

Zabytki i pomniki na terenie ogrodu[edytuj | edytuj kod]

  • zabytkowy dworek z XVIII wieku, zbudowany na średniowiecznych fundamentach (prawdopodobnie krzyżackiej wieży obserwacyjnej). Według jednej z legend w miejscu dworku miała się niegdyś znajdować świątynia Wenery, postawiona przez rzymskiego legionistę Thorundusa – legendarnego założyciela Torunia,
  • zabytkowa drewniana willa Laegnera z unikalną polichromowaną boazerią z 1900, przeniesiona w 2002 z dzielnicy Mokre z ulicy Kościuszki 73 i odrestaurowana[6],
  • głaz narzutowy z napisem upamiętniającym twórcę ogrodu Johanna Gottlieba Schultza, z charakterystyczną figurką ptaka oraz grobowiec Schultza.

Działania edukacyjne i kulturalne[edytuj | edytuj kod]

Poza oglądaniem okazów fauny i flory Ogród oferuje inne działania edukacyjne i kulturalne:

  • Ośrodek Edukacji Przyrodniczo-Ekologicznej
  • festyny z okazji Dnia Dziecka
  • wystawy o tematyce przyrodniczej i ekologicznej
  • Wystawa Fotografii Przyrodniczej „Toruń w obiektywie”
  • dzień wiosny
  • mini-stadnina koni i kucyków, możliwość jazdy.

Toruński ogród odwiedza rocznie około 100 tysięcy osób. W ostatnich latach występuje znaczny wzrost liczby odwiedzin. Toruński ogród zoobotaniczny jest jednym z nielicznych ogrodów w kraju położonych w centrum miasta (500 metrów od Starego Miasta).

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 2007 zapisano toruński Ogród Zoobotaniczny do prestiżowego Europejskiego Stowarzyszenia Ogrodów Zoologicznych i Akwariów (EAZA), skupiającego poza Toruniem także 10 innych ogrodów, spełniających normy i wymogi EAZA – w Poznaniu, Wrocławiu, Płocku, Warszawie, Opolu, Gdańsku, Łodzi, Krakowie, Chorzowie i Zamościu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Warszawie: Wykaz ogrodów zoologicznych w Polsce. [dostęp 2019-03-18]. (pol.).
  2. H. Ciemiecka, B. Gęsińska, M. Makowski: Przewodnik. Ogród Zoobotaniczny w Toruniu (wydawnictwo bez daty, nabyte w toruńskim zoo w 2010, ostatnia data w nim to 2008).
  3. a b Kluczwajd 2015 ↓, s. 39.
  4. Rewitalizacja Ogrodu Zoobotanicznego. zoo.torun.pl. [dostęp 2024-01-20].
  5. Gmina Miasta Toruń: Gminny Program Opieki nad Zabytkami Miasta Torunia na lata 2022–2025. 2021, s. 110.
  6. Tablica objaśniająca na ścianie willi.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Katarzyna Kluczwajd (tekst), Dariusz Lipiński (redakcja): Bydgoskie Przedmieście: przewodnik: 51 obiektów, plan Przedmieścia + Ogród Zoobotaniczny. Toruń: 2015. ISBN 978-83-940157-4-9.
  • H. Ciemiecka, B. Gęsińska, M. Makowski: Przewodnik. Ogród Zoobotaniczny w Toruniu (wydawnictwo bez daty, nabyte w toruńskim zoo w 2010, ostatnia data w nim to 2008).
  • Ogród Zoobotaniczny w Toruniu