Papirus 107
 Jan 17,1-2 | |
| Data powstania |
III wiek |
|---|---|
| Rodzaj |
Kodeks papirusowy |
| Numer |
(GA) |
| Zawartość |
Ewangelia Jana 17 † |
| Język |
grecki |
| Rozmiary |
13 cm × 8,8 cm |
| Typ tekstu |
tekst aleksandryjski |
| Miejsce przechowywania |
Ashmolean Museum |
Papirus 107 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – wczesny grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na III wiek. Zawiera fragmenty Ewangelii według Jana.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Zachowały się tylko fragmenty jednej karty Ewangelii według Jana (17,1-2.11)[1]. Oryginalna karta miała rozmiary 13 na 8,8 cm. Tekst pisany jest w 33 linijkach na stronę. Rękopis sporządzony został przez nieprofesjonalnego skrybę[2].
Nomina sacra pisane są skrótami[2].
Tekst[edytuj | edytuj kod]
Tekst grecki rękopisu reprezentuje aleksandryjską tradycję tekstualną. Tekst jest zgodny z Kodeksem Waszyngtońskim[2].
Zawiera niepowtarzalny wariant tekstowy w 17,1 - ινα κ[αι ου υς δ]οξ[αση σε[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Rękopis prawdopodobnie powstał w Egipcie. Na liście rękopisów znalezionych w Oksyrynchos figuruje na pozycji 4446. Tekst rękopisu opublikował W. E. H. Cockle w 1998 roku[4]. INTF umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 107[1].
Rękopis datowany jest przez INTF na III wiek[1]. Comfort datuje rękopis na początek III wieku[2].
Cytowany jest w krytycznych wydaniach Nowego Testamentu (NA27).
Obecnie przechowywany jest w Ashmolean Museum (P. Oxy. 4446) w Oksfordzie[1][5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d List of the manuscripts at the Münster Institute
- ↑ a b c d Philip W. Comfort, David P. Barrett: The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 648. ISBN 0-8423-5265-1, ISBN 978-0-8423-5265-9.
- ↑ Peter M. Head, [http://www.scribd.com/doc/27127861/Habits-of-NT-Copysts The Habits of New Testament Copyists Singular Readings in the Early Fragmentary Papyri of John], Biblica 85 (2004), 403.
- ↑ W. E. H. Cockle, The Oxyrhynchus Papyri LXV (London: 1998), pp. 14–16.
- ↑ „Continuation of the Manuscript List” Institute for New Testament Textual Research, University of Münster. Retrieved April 9, 2008
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- W. E. H. Cockle, The Oxyrhynchus Papyri LXV (London: 1998), pp. 14–16.
- Philip W. Comfort, David P. Barrett: The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 648-649. ISBN 0-8423-5265-1, ISBN 978-0-8423-5265-9.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- P.Oxy.LXIV 4446 from Papyrology at Oxford's „POxy: Oxyrhynchus Online”