Pluton (mitologia rzymska)
Pluton (gr. Πλούτων Ploútōn, od πλοῦτος ploûtos – bogactwo) – w mitologii rzymskiej uosobienie płodności ziemi, bogactwa, oraz wszelkich metali szlachetnych. Bóstwo pierwotnie utożsamiane z greckim Plutosem, później jeden z przydomków Hadesa.
W wierzeniach Rzymian był synem Saturna i Ops, bratem Jowisza, Neptuna, Ceres, Westy i Junony oraz małżonkiem Prozerpiny.
W mitologii rzymskiej groźny bóg świata podziemnego, identyfikowany z Dis Paterem. Składano mu ofiary ze zwierząt o ciemnej sierści (czarnych jagniąt lub świń).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej M. Kempiński, Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich, Warszawa: Iskry, 2001, ISBN 83-207-1629-2, OCLC 297716845.
- Joël Schmidt, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Katowice: Książnica, 1996, ISBN 83-7132-266-6
