Trzcinica (województwo podkarpackie)

Trzcinica

wieś
Skansen archeologiczny w Trzcinicy
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	jasielski
Gmina	Jasło
Liczba ludności (2021)	2255
Strefa numeracyjna	13
Kod pocztowy	38-207
Tablice rejestracyjne	RJS
SIMC	0353112
Położenie na mapie gminy wiejskiej Jasło Trzcinica
Położenie na mapie Polski Trzcinica
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Trzcinica
Położenie na mapie powiatu jasielskiego Trzcinica
49°44′25″N 21°24′43″E

Skansen-średniowieczna zabudowa

Trzcinica – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Jasło.

W roku 2021 w Trzcinicy mieszkało 2255 mieszkańców, z czego 50,1% stanowiły kobiety, a 49,9% mężczyźni.

Miejscowość leży nad rzeką Ropą w pobliżu drogi krajowej 28 i linii kolejowej nr 108 z najbliższą stacją w Przysiekach.

Trzcinica nazywana jest „Troją Północy” z racji wykopalisk archeologicznych. Znajduje się tu skansen archeologiczny Karpacka Troja.

W Trzcinicy znajduje się zabytkowy kościół św. Doroty włączony do szlaku architektury drewnianej województwa podkarpackiego.

Części wsi

Integralne części wsi Trzcinica

SIMC	Nazwa	Rodzaj
0353129	Barzykówka	część wsi
0353135	Dąbrowy	część wsi
0353141	Granice	część wsi
0353158	Przerwa	część wsi
0353164	Topoliny	część wsi

Środowisko

Położenie geograficzne

Trzcinica leży w Obniżeniu Gorlickim na Pogórzu Karpackim w południowo-wschodniej Polsce. Południową i wschodnią część miejscowości stanowi rozległa równina zamknięta rzeką Ropą, która stanowi tu granicę wsi. Przez wieś od strony Opacia płynie potok Młynówka i w Trzcinicy uchodzi do Ropy. Trzcinica jest najdalej wysuniętą na zachód miejscowością gminy Jasło. Wieś graniczy od strony zachodniej z Przysiekami, od południa z Osobnicą i Brzyściem, od strony wschodniej z miastem Jasłem (z osiedlami: Wądoły, Gądki i Gamrat) i od północy z Jareniówką, Opaciem i Bączalem Dolnym. Najbliższymi miastami są: Jasło, z którym wieś graniczy bezpośrednio, Krosno odległe o 32 km oraz Biecz (województwo małopolskie) odległy o 15 km na zachód. Powierzchnia wsi wynosi 1087 ha, co stanowi 11,7% obszaru gminy.
W przysiółku Topoliny znajduje się punkt pomiaru stanu wody na rzece Ropa najbliższy ujścia do Wisłoki.

Ochrona środowiska

W Trzcinicy znajduje się fragment specjalnego obszaru ochrony siedlisk w ramach sieci Natura 2000 o nazwie „Wisłoka z dopływami”. Obejmuje obszar koryta rzeki Ropy wraz z wiklinami nadrzecznymi na odcinku granicy z Brzyściem i z miastem Jasłem. W Ropie występuje 21 gatunków ryb z dominacją klenia, a znacznym udziałem brzany i lipienia.

Środowisko – galeria

• 
  Widok na wieś
• 
  Tarchów
• 
  Rzeka Ropa w Trzcinicy, obszar Natura 2000
• 
  Park podworski
• 
  Staw w parku

Dzieje

Pochodzenie nazwy

Nazwa wsi jest nazwą topograficzną i wywodzi się od trzciny. W początkach osadnictwa na tym terenie rozległą równinę nad rzeką Ropą stanowiły tereny podmokłe porośnięte sitowiem i trzciną. Pierwszy znany zapis nazwy wsi Tsczenecz pochodzi z roku 1376. Późniejsze to:Tczenicze z 1395, Trzciennica – 1396, Tsczenicza – 1398 i Trczenycza – 1497 (dwie ostatnie nazwy w księdze grodzkiej bieckiej), Trzenicza (u Jana Długosza), Trzcienica – XVI wiek, Trzcienica – 1629.

Wieś podzielona jest na rejony o nazwach: Barzykówka, Dąbrowy, Granice, Przerwa, Topoliny oraz Góry, Łąki, Wieś, Wygon, Zagrody, Zajączkowice.

Historia

Obszar dzisiejszej Trzcinicy i okolic był zamieszkiwany od bardzo dawna. Świadczą o tym wyniki badań archeologicznych przeprowadzonych na położonym we wschodniej części wsi grodzisku. Na ich podstawie udało się ustalić, że w Trzcinicy w przeszłości istniały:

• osada obronna powstała we wczesnej epoce brązu w latach 2100–1650 p.n.e. założona przez plemiona grupy pleszowskiej kultury mierzanowickiej. Miała obszar około 0,6 ha. Mieszkańcy osady zajmowali się hodowlą zwierząt i uprawą pszenicy płaskurki i samopszy. Około 1650 zaczęły na nią silnie oddziaływać ludy zakarpackie kultury Otomani-Füzesabony. Nowi przybysze umocnili i rozbudowali ją, bo zajmowała powierzchnię 2 ha. Około 1350 p.n.e. osada opustoszała z nieznanych powodów.
• grodzisko warowne powstałe w latach 770–780 na miejscu poprzedniej osady obronnej założone przez Słowian. Ufortyfikowany gród miał powierzchnię 3 ha i był otoczony kilkoma osadami otwartymi gdzie uprawiano jęczmień, pszenicę, proso, orkisz, groch, bób i samopaszę oraz hodowano bydło, świnie i owce. Około 1031 lub w latach 1034–1039 gród został spalony. Pozostałości obwarowań grodu nazywane są Wałami Królewskimi.

Trzcinica jako osada ukształtowała się w XII w., gdy rody rycerskie zakładają na tym terenie wsie. Po roku 1340 król Kazimierz Wielki rozpoczyna powtórną akcję kolonizacyjną tych terenów poprzez ich rewindykację z rąk prywatnych i kościelnych. W tym to okresie, w drugiej połowie XIV w. (zapewne w 1365) Trzcinica została lokowana na prawie niemieckim i należała do kasztelani bieckiej. Królewszczyzną pozostawała aż do roku 1772. Przez ten czas dość często zmieniali się jej tenutariusze (dzierżawcy):

• 1376 wieś Trzcinica po raz pierwszy wzmiankowana w dokumencie historycznym w „Kodeksie mogilskim” i trzyma ją Borko de Tsczenecz do 1396
• lata 1396–1547 wieś w rękach rodu Gamratów herbu Sulima: Stanisława, później jego synów i dalszych spadkobierców, a kończąc na Janie Gamracie (od 1531) i wdowie po Stanisławie Gamracie Zofii z Marszowic(od 1544)
• lata 1547–1634 wieś trzyma ród Ocieskich herbu Jastrzębiec: Jana i Zofii z Marszowic następnie ich syna Joachima. W tym czasie Trzcinica wchodzi w skład klucza dóbr królewskich, czyli starostwa niegrodowego z siedzibą w Trzcinicy, do którego należą jeszcze Siedliska Sławęcińskie, Przysieki, Pusta Wola i Jareniówka.
• 1629 – podatek z wsi płaci Wieruski od 4 2/12 łanów
• 1680 – podatek z wsi płaci także Wieruski od 4 1/12 łanów
• 1772 – starostwo trzcinickie dzierżawią Wilhelm i Petronela (z Reklewskich) Siemieńscy

Po I rozbiorze Polski władze austriackie przystąpiły do zbywania królewszczyzn. Starostwo trzcinickie w 1777 zostało sprzedane, a nabył je Stanisław Jabłonowski, zięć Siemieńskich. Stanisław (zm. 1806) i jego żona Anna (zm. 1836) są pochowani w krypcie ołtarza bocznego kościoła w Trzcinicy. Stanisław Jabłonowski był założycielem fundacji kulturalno-oświatowej „Jablonovianum”, a jej działalność miała służyć patriotycznym celom. W następnych latach kolejnymi już właścicielami wsi byli:

• lata 1828–1855 – Stadniccy: Antoni z żoną Anną z Jabłonowskich i ich synowie Aleksander, Kazimierz, Zygmunt i Władysław (od 1847 roku)
• lata 1856–1872 – Żyd z Jasła Józef Bärenreither i jego żona Józefa Bärenreither
• lata 1872–1906 – Włodkowie: hr. Szczęsny Włodek, potem jego żona Jadwiga z Podoskich Włodkowa z dziećmi, a od około 1900 syn hr. Samuel Onufry Włodek i część wsi także drugi syn Stanisław Włodek.
• lata 1906–1945 – rodzina Wojtynkiewiczów: hr. Wincenty Wojtynkiewicz, dyrektor Banku Zaliczkowego, następnie od 1909 jego syn Stanisław, a później córka Stanisława Barbara Kierpiec

W 1845 Czech Jan Klominek zakupił od Stadnickich 100 ha gruntów położonych w Trzcinicy i Przysiekach i założył największy w regionie browar parowy. Browar, produkujący znane w całej Polsce piwo, funkcjonował do 1936.

W 1884 wybudowano biegnącą wzdłuż rzeki Ropy linię kolejową Stróże - Jasło (fragment Galicyjskiej Kolei Transwersalnej)ze stacją w Trzcinicy (od 1952 stacja nazywa się Przysieki).

W 1945 cały majątek dworski ówczesnej właścicielki Barbary Kierpiec o powierzchni 100,61 ha zostaje znacjonalizowany. Z tego na cele reformy rolnej dla służby folwarcznej i chłopów rozdysponowano 70,07 ha, a resztę, to jest obszar 30,54 ha z siedmioma budynkami i parkiem o powierzchni 3,50 ha, przeznaczono dla organizowanej szkoły rolniczej.

W 1995 Trzcinica obchodziła jubileusz 600-lecia swego istnienia. Na początku XXI w. linia kolejowa Przysieki-Gamrat przebiegająca przez Trzcinicę została zlikwidowana. Na nasypie utworzono drogę.

W dniu 25 października 2014 dla upamiętnienia 25 lat wolności w Polsce odpowiadając na akcję prezydenta Bronisława Komorowskiego i Lasów Państwowych posadzono w Trzcinicy dąb wolności przy udziale miejscowej OSP.

Przynależność państwowa i administracyjna

Historycznie wieś należała do:

• 1569–1772 – powiat biecki, województwo krakowskie, Korona Królestwa Polskiego;

w czasie zaborów w Monarchii Habsburgów w Królestwie Galicji i Lodomerii:

• 1774–1782 – cyrkuł Pilzno,
• 1782–1789 – cyrkuł Dukla,
• 1790–1866 – cyrkuł Jasło,
• 1867–1918 – powiat Jasło, województwo krakowskie, Austro-Węgry
• 1918–1938 – powiat Jasło, od 1934 r. gmina Jasło, województwo krakowskie, Rzeczpospolita Polska,
• 26.10.1939–18.01.1945 – starostwo Jasło, dystrykt krakowski, Generalne Gubernatorstwo, Rzesza Wielkoniemiecka,
• 1945–1954 – gmina Jasło, powiat jasielski, województwo rzeszowskie, Rzeczpospolita Polska,
• 1954–31.05.1975 – do 31.12 1961 gromada Trzcinica, od 01.01.1962 gromada Niegłowice, 1973–1975 gmina Jasło, powiat jasielski, województwo rzeszowskie, Polska Rzeczpospolita Ludowa,
• 01.06.1975–31.12.1998 – gmina Jasło, województwo krośnieńskie, Polska Rzeczpospolita Ludowa, od 1989 r. Rzeczpospolita Polska,
• 01.01.1999–nadal – gmina Jasło, powiat jasielski, województwo podkarpackie, Rzeczpospolita Polska

Czasy współczesne

Demografia

Według danych na koniec 2011 na ogólną liczbę 2360 mieszkańców było 1133 mężczyzn i 1227 kobiet. Na 100 mężczyzn przypadało 108 kobiet.

• Wykres liczby ludności w miejscowości Trzcinica na przestrzeni lat

wykształcenie dane z Narodowego Spisu Powszechnego z 2002
	brak	podstawowe	zawodowe	średnie	wyższe
osób	79	680	572	503	91
kobiet	57	393	199	296	58
mężczyzn	22	287	373	207	33

• Ludność w wieku 13 lat i więcej według płci i poziomu wykształcenia w 2002:

Oświata i kultura

W dziedzinie szkolnictwa w miejscowości znajdują się:

• Zespół Szkół w Trzcinicy, w skład którego wchodzą: Szkoła Podstawowa im. św. Jana Kantego i Publiczne Gimnazjum Nr 2. Pierwsze wzmianki o szkole w Trzcinicy pochodzą z 1595. Istniała wtedy szkoła parafialna i miała swojego rektora, w której nauczano głównie katechizmu i śpiewu kościelnego. Taki stan rzeczy przetrwał aż do końca XIX w. W latach 1880–1881 ówczesny właściciel wsi hrabia Szczęsny Włodek z żoną Jadwigą wybudowali nową szkołę w Trzcinicy. Parterowy budynek okazał się za ciasny ze względu na dużą liczbę uczniów i w 1893 właściciel browaru w Trzcinicy Jan Klominek rozbudowuje szkołę. 13 czerwca 1909 szkoła otrzymała sztandar, a 20 października 1910 figurę patrona św. Jana Kantego fundacji hr. Stanisława Włodka. W 1932 kiedy wprowadzono szkolnictwo powszechne szkoła w Trzcinicy otrzymuje status III stopnia i uczy się w niej 378 uczniów. 8 września 1939 szkołę zajęły wojska niemieckie i w okresie okupacji stacjonowały w szkole w maju 1940 i styczniu 1945. Nowy powojenny rok szkolny 1945/46 rozpoczyna 490 uczniów. 25 stycznia 1957 szkołę zelektryfikowano. W 1971 wybudowano dom nauczyciela. 20 października 1995 ponownie nadano szkole imię św. Jana Kantego i rodzice ufundowali odnowiony sztandar. Od 1 września 1999 w wyniku reformy oświaty szkoła podstawowa funkcjonuje jako sześcioklasowa. Powstaje w Trzcinicy 3-letnie Publiczne Gimnazjum nr 2, które początkowo mieści się w szkole podstawowej. 16 października 2004 oddano do użytku nowy budynek gimnazjum, znajduje się tuż obok szkoły.
• Zespół Szkół Stowarzyszenia Absolwentów Szkół Rolniczych im. prof. Teodora Marchlewskiego w Trzcinicy, który prowadzi następujące typy szkół: sportowe liceum ogólnokształcące, technika: informatyczne, hotelarskie, kelnerskie, żywienia i usług gastronomicznych, weterynaryjne i ogrodniczo-florystyczne oraz policealne i gimnazjalne.

Wieś posiada własną bibliotekę i świetlicę w domu parafialnym.

12 lipca 2015 w Trzcinicy na stadionie koło zabytkowego kościoła odbył się XII Międzynarodowy Festiwal Folkloru Karpat. Ma on charakter konkursu kapel ludowych, które rywalizują o statuetkę Karpackiego Grajka. Festiwal jest imprezą cykliczną i ma na celu kultywowanie i upowszechnianie bogactwa folkloru karpackiego oraz ocalenie i podtrzymywanie zanikających tradycji ludowych.

W Trzcinicy działa zespół folklorystyczny „Trzcinicoki” założony w 1995, laureat wielu nagród na przeglądach dorobku kultury ludowej.

Infrastruktura społeczna i budownictwo mieszkaniowe – galeria

• 
  Zespół Szkół-Szkoła Dolna
• 
  Zespół Szkół-Szkoła Dolna-wejście
• 
  Zespół Szkół-Szkoła Górna
• 
  Zespół Szkół-patron prof. Teodor Marchlewski
• 
  Zespół Szkół-obelisk Hallera i „Błękitnej Armii”
• 
  Zespół Szkół-internat
• 
  Zespół Szkół-stadion lekkoatletyczny (w tle stołówka i internat)
• 
  Zespół Szkół-dom nauczyciela
• 
  Publiczne Gimnazjum nr 2
• 
  Szkoła Podstawowa
• 
  Szkoła podstawowa i gimnazjum-patron św. Jan Kanty
• 
  Biblioteka

Gospodarka i życie społeczne

Wieś ma charakter rolniczy i nie posiada większych zakładów przemysłowych czy usługowych. Największy rozwój wsi nastąpił w drugiej połowie XX wieku. Z roku na rok przybywa nowych budynków mieszkalnych nowocześnie wyposażonych. W 2002 było w Trzcinicy 523 budynki mieszkalne.

We wsi działa Ochotnicza Straż Pożarna, której początki sięgają 1921. 07.05.2011 OSP otrzymała budynek nowej remizy.

W wyborach prezydenckich w 2005, 2010, 2015 i w 2020 wieś głosowała zdecydowanie na kandydatów konserwatywno-chadeckiej partii Prawo i Sprawiedliwość (2005: Lech Kaczyński, 80,28%, 2010: Jarosław Kaczyński, 76,15%, 2015: Andrzej Duda, 82,57%, 2020: Andrzej Duda, 82,29%) i wygrali oni z przedstawicielami chrześcijańsko-demokratycznej Platformy Obywatelskiej (2005: Donald Tusk, 19,72%, 2010: Bronisław Komorowski, 23,85%, 2015: Bronisław Komorowski, 17,43%, 2020: Rafał Trzaskowski, 17,71%).

W czerwcu 2020 roku wieś Trzcinica nawiedziła powódź błyskawiczna, która spowodowała uszkodzenie wielu domów i przyczyniła się do zniszczenia własności kilkudziesięciu mieszkańców. Była to wówczas jedna z najmocniej dotkniętych skutkami ulewnych deszczy miejscowości w powiecie jasielskim oraz województwie podkarpackim.

Infrastruktura techniczna – galeria

• 
  Dom ludowy
• 
  Remiza OSP
• 
  Oczyszczalnia ścieków
• 
  Most kolejowy na Ropie w Trzcinicy
• 
  Most na Ropie w ciągu drogi krajowej nr 28
• 
  Wieża widokowa na terenie skansenu

Religia

Mieszkańcy Trzcinicy w zdecydowanej większości to wyznawcy kościoła rzymskokatolickiego. We wsi znajduje się parafia należąca do diecezji rzeszowskiej w dekanacie Jasło Zachód i dwa kościoły, parafialny z 1987 i zabytkowy drewniany.

Architektura sakralna – galeria

• 
  Drewniany kościół pw. św. Doroty z dzwonnicą
• 
  Kościół parafialny
• 
  Kościół parafialny widok od frontu
• 
  Plebania
• 
  Figura przed kościołem
• 
  Cmentarz parafialny
• 
  Kapliczka przydrożna
• 
  Kapliczka w parku podworskim
• 
  Pomnik stulecia odzyskania niepodległości 1918–2018

Zabytki

• Kościół pw. św. Doroty

Kościół pw. Św. Doroty – wzniesiony prawdopodobnie pod koniec XV w. W końcu XVI w. do nawy dobudowano od zach. wieżę-dzwonnicę, pokryty gontem. Remontowany i częściowo przekształcony w początkach XIX i XX w. Wnętrze dekorowane cenną polichromią renesansową z ok. poł. XVI w. oraz manierystyczną z ok. poł. VII w. (świątynia należy do najstarszego typu konstrukcyjnego zrębowych kościołów drewnianych zwanego systemem więźbowo-zaskrzynieniowo-zaczepowym). Kościół znajduje się na szlaku architektury drewnianej województwa podkarpackiego (Trasa VIII).

• Dzwonnica murowana z 1906 (nr rej.: A-734 z 30.01.2012)
• Zespół dworski wpisany do rejestru zabytków pod numerem A-45 z dnia 04.07.1984 w skład którego wchodzą:
  • dwie oficyny parterowe wschodnia i zachodnia wysoko podpiwniczone, nakryte czterospadowymi dachami rozplanowane wokół dziedzińca z przełomu XVIII i XIX w.
  • oranżeria z charakterystyczną trójkondygnacyjną, nakrytą namiotowym dachem wieżą o strołukowych oknach i blendach z 1907
  • oficyna, pocz. XIX
  • spichrz, pocz. XIX
  • fragment ściany stodoły z zegarem słonecznym, XIX
  • park, XVIII/XIX
  • ogrodzenie z bramą, XVIII/XIX

Pozostałe zabytki i obiekty historyczne to:

• Cmentarz parafialny
• Cmentarz z I wojny światowej nr 25

Zabytki – galeria

• 
  Kościół św. Doroty
• 
  Dzwonnica
• 
  Zespół dworski-dwór
• 
  Zespół dworski-oficyna wschodnia
• 
  Zespół dworski-oficyna zachodnia
• 
  Zespół dworski-park
• 
  Na cmentarzu parafialnym
• 
  Cmentarz wojenny nr 25

Turystyka

• Szlak Architektury Drewnianej – Trasa nr VIII (jasielsko-dębicko-ropczycka)
• szlak tematyczny: Podkarpacki Szlak Winnic utworzony w 2009, który obejmuje dwie winnice w Trzcinicy: „Winnicę Zacisze” i „Winnicę Milena”.

Szlaki piesze

• fragment Międzygminnego spacerowego szlaku turystycznego Święcany-Przybówka, który został wytyczony w 1995 przez Gminę Jasło z okazji 600 lecia Trzcinicy.

W Trzcinicy otwarto w dniu 12 października 2014 Nordic Walking Park „Gmina Jasło” z trzema trasami do uprawiania nie tylko marszu z kijkami, ale także dla biegaczy, rowerzystów i narciarzy biegowych. Punktem startowym wszystkich tras jest parking przy zabytkowym kościele św. Doroty w Trzcinicy, a trasa nr 2 i 3 przebiega między innymi przez skansen archeologiczny Karpacka Troja.

• Trasa nr 1 Jasło: łatwa, pętla o długości 5,8 km
• Trasa nr 2 Jasło: średnia, pętla o długości 11,3 km
• Trasa nr 3 Jasło: trudna, pętla o długości 15,8 km

Związani z Trzcinicą

• Zuzanna Stusowska – najstarsza mieszkanka Polski na początku lat 70. XX wieku; urodziła się w Trzcinicy 5 maja 1866 roku w rodzinie Cetnarów, wyszła za mąż za Antoniego Stusowskiego (1870–1912) i zamieszkali w Przysiekach; wychowali siedmioro dzieci. Zmarła 19 czerwca 1973 roku i pochowana została na cmentarzu w Sławęcinie.

Zobacz też

• Szlak Architektury Drewnianej, trasa nr VIII jasielsko-dębicko-ropczycka

Bibliografia

• JanJ. Gancarski JanJ., Skansen Archeologiczny Karpacka Troja w Trzcinicy, Krosno: Muzeum Podkarpackie, 2012, ISBN 978-83-930273-2-3, OCLC 848220736 .brak strony (książka)
• Jan Gancarski, Trzcinica-Karpacka Troja, Krosno 2011, ISBN 978-83-923562-3-3.
• Józef Garbacik – redakcja, Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego, PWN Kraków 1964
• Wiesław Hap, Ziemia Jasielska naszą Małą Ojczyzną, Jasło 2014, wyd.II, ISBN 978-83-63105-04-4.
• Piotr Libicki, Dwory i pałace wiejskie w Małopolsce i na Podkarpaciu, Poznań 2012, ISBN 978-83-7510-597-1.
• Piotr Łopatkiewicz, Drewniany kościół Św. Doroty w Trzcinicy, Trzcinica 2013, ISBN 978-83-937475-0-4.
• Małgorzata Madej, Trzcinica – historia wsi, parafii i szkoły w zarysie, Tuchów 2006, ISBN 83-86744-40-5.
• SylwesterS. Polakowski SylwesterS., Pozostałości założeń dworskich województwa podkarpackiego, Krosno: Wydawnictwo Lygian, 2012, ISBN 978-83-935995-0-9, OCLC 832725955 .brak strony (książka)
• Na śladach dworów i dworków Jasielszczyzny, AleksandraA. Dacyl, ZbigniewZ. Dranka, ZdzisławZ. Świstak, Jasło: Mała Poligrafia Redemptorystów, 2005, ISBN 83-86744-58-8, OCLC 749753089 .brak strony (książka)
• Władysław Sarna, Opis powiatu jasielskiego, 1908 reprint JDK Jasło 1995, ISBN 83-903825-2-0.
• Stanisław Tomkiewicz, Inwentarz zabytków powiatu jasielskiego, Muzeum Narodowe w Krakowie, 2001, ISBN 83-87312-72-X.
• Mieczysław Wieliczko, Jasielskie w latach drugiej wojny światowej, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej wyd. I, 1974

Linki zewnętrzne

• Trzcinica 2, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 546 .
• Trzcinica skansen archeologiczny
• Wystawa w Muzeum Archeologiczne w Krakowie z roku 2007. ma.krakow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-21)].
• Dworek w Trzcinicy
• Jan Klominek, Browar parowy w Trzcinicy
• Opis wsi na stronie wirtualnejasło.pl
• Strona Zespołu Szkół w Trzcinicy