Wacław Król

Wacław Król
	9 zwycięstw
	; Wacław Król (pierwszy w górnym rzędzie z lewej)
	pułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia	25 grudnia 1915 ; Sandomierz
Data i miejsce śmierci	15 czerwca 1991 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	od 1937
Siły zbrojne	Siły Powietrzne RP ; Armée de l'Air; RAF
Jednostki	2 Pułk Lotniczy w Krakowie, ; 121 eskadra myśliwska, Dywizjon 302, Dywizjon 316, Polski Zespół Myśliwski
Stanowiska	zastępca dowódcy eskadry: ; 121 eskadra myśliwska ; dowódca eskadry w dywizjonach: 316, 302 ; d-ca: 3 Polskie Skrzydło Myśliwskie, 131 Polskie Skrzydło Myśliwskie
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa ; kampania wrześniowa, ; Kampania francuska 1940; bitwa o Anglię, ; kampania w Tunezji
	Odznaczenia

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 23 paź 2013, była oparta na tej wersji.

Wacław Król (ur. 25 grudnia 1915 w Sandomierzu, zm. 15 czerwca 1991 w Warszawie) – pułkownik pilot Wojska Polskiego, podpułkownik (ang. Wing Commander) Królewskich Sił Powietrznych, as myśliwski.

Życiorys

Był synem Jana i Marianny z domu Kędziora. W latach 1926-1934 uczęszczał do Państwowego Gimnazjum Męskiego w Sandomierzu. Po maturze w 1934 ukończył szkolenie szybowcowe w Ustianowej i wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Różanie. W 1935 został przyjęty do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. W październiku 1937 r. otrzymał promocję na stopień podporucznika i rozpoczął służbę w 2 Pułku Lotniczym w Krakowie.

W czerwcu 1939 mianowany został zastępcą dowódcy 121 Eskadry Myśliwskiej.

W lipcu dowodził zasadzką w Wieluniu, a w sierpniu 1939 w Aleksandrowicach. 1 września zestrzelił wspólnie z kpr. Pawłem Kowalą obserwacyjny Henschel Hs 126. 3 września podczas walki z samolotem bombowym Heinkel He 111 został zestrzelony i wyskoczył ze spadochronem we wsi Kłaj. 5 września wraz z kpr. Piotrem Zaniewskim zestrzelił Heinkel He 111. Zestrzelenie He 111 zostało potwierdzone dopiero po wojnie na podstawie dokumentów Luftwaffe.

17 września dotarł z dywizjonem do Rumunii. Został tam internowany i osadzony w obozie w Fokszanach. Po ucieczce z obozu przedostał się do Francji i już w grudniu 1939 odbył szkolenie myśliwskie w Szkole Lotniczej w Montpellier. Uzyskał przydział do nowo formowanego polskiego II Dywizjonu Krakowsko-Poznańskiego (myśliwskiego). W momencie rozpoczęcia ofensywy niemieckiej, odbywał staż we francuskim II/7 Dywizjonie Myśliwskim (Groupe de Chasse II/7) stacjonującym w Luxeuil-les-Bains i ostatecznie w jego składzie walczył w kampanii francuskiej. W trakcie walk zestrzelił na pewno 2 niemieckie samoloty (Heinkel He 111 i Dornier Do 17) i prawdopodobnie jeden (Dornier Do 17).

Po kapitulacji Francji został ewakuowany, przez Afrykę, do Anglii. W dniu 20 sierpnia 1940 dołączył do 302 Dywizjonu Myśliwskiego Poznańskiego, w którego składzie wziął udział w Bitwie o Anglię. 15 października 1940 nad Londynem strącił jednego Bf 109, 3 marca 1941 wspólnie z ppor. Marcelinem Neyderem oraz z ppor. Bronisławem Bernasiem uszkodził Ju 88. 22 listopada 1941 odszedł na odpoczynek - podjął pracę instruktora w 58 OTU w Grangemouth.

Do latania operacyjnego powrócił w czerwcu 1942, kiedy został dowódcą eskadry w 316 Dywizjonie Myśliwskim Warszawskim. W tym okresie zestrzelił 2 niemieckie samoloty (Messerschmitt Bf 109 oraz Focke-Wulf Fw 190). 1 grudnia 1942 objął funkcję kontrolera lotów w 315 Dywizjonie "Dęblińskim".

W 1943 ochotniczo walczył w Libii i Tunezji w tzw. "Cyrku Skalskiego". W trakcie walk zestrzelił na pewno trzy samoloty (2 niemieckie Messerschmitt Bf 109 oraz włoski Macchi MC.202).

Po powrocie z Afryki, w październiku 1943 roku został mianowany dowódcą 302 Poznańskiego Dywizjonu Myśliwskiego. Od 1 października 1944 był dowódcą 61 OTU w Rednal. 10 marca 1945 objął dowództwo 3 Polskiego Skrzydła, a w lipcu 1945 – 131 Polskiego Skrzydła. 25 kwietnia 1945 r. poprowadził dwa dywizjony skrzydła (303 i 316) na eskortę Lancasterów atakujących siedzibę Hitlera w Berchtesgaden w Alpach.

Wacław Król wykonał 286 lotów bojowych, zestrzelił na pewno 9 (niektóre opracowania podają 8 1/2) i prawdopodobnie 3 nieprzyjacielskie samoloty oraz uszkodził 4. Daje mu to 12 miejsce na liście polskich asów myśliwskich (zajmuje 15. pozycję na Liście Bajana z 8 i 1/2 zwycięstwami pewnymi, 1 prawdopodobnym i 1/3 uszkodzonym).

8 grudnia 1945 w Bethen w Niemczech (na terenie brytyjskiej strefy okupacyjnej) poślubił Leokadię Pomorską, swoją sympatię z lat gimnazjalnych. 26 października 1947 powrócił do kraju i zamieszkał w Jędrzejowie (w rodzinnym mieście żony), gdzie pracował jako sprzedawca. Rok później przeniósł się do Warszawy, podjął pracę w PLL "Lot" jako dyżurny ruchu. W 1949 roku został zwolniony z pracy z powodów politycznych. Kupił ciężarówkę i założył małą firmę przewozową.

W listopadzie 1949 urodził mu się pierwszy syn. Żona po porodzie umarła w styczniu 1950. Opiekę nad maleńkim dzieckiem przejęła siostra, którą sprowadził z Sandomierza. Niedługo ożenił się ponownie z Janiną Filaber.

W 1951 został magazynierem w Chemicznej Spółdzielni Pracy. Jednak po roku został usunięty z pracy. Zatrudniono go wtedy w związanych z PAX-em zakładach Veritas, gdzie był również magazynierem. 19 stycznia 1957 został powołany do LWP, do Dowództwa Lotnictwa Operacyjnego. W lipcu 1958 został awansowany do stopnia podpułkownika, 28 września 1965 roku został mianowany pułkownikiem. W ludowym wojsku nie pełnił eksponowanych funkcji.

13 października 1971 odszedł ze służby na emeryturę w stopniu pułkownika i zajął się pisarstwem. Był członkiem Związku Literatów Polskich, a od 1985 członkiem Rady Naczelnej ZBoWiD. Zmarł 15 czerwca 1991 w Warszawie. Pochowany 22 czerwca z honorami wojskowymi na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie (kwatera C 30 rz. X m. 32).

Autor wielu książek, m.in.:

Mój Spitfire WX-L (1968),
Lotnicy spod znaku poznańskiego kruka (1971),
Krakowskie skrzydła (1974, Biblioteka Żółtego Tygrysa nr 4/74),
Pod niebem Tunezji (1975),
Poznańskie skrzydła (1975, Biblioteka Żółtego Tygrysa, nr 7/75),
Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945 (1976),
302 na start (1976, Biblioteka Żółtego Tygrysa, nr 4/76),
131 w ataku (1977, Biblioteka Żółtego Tygrysa, nr 4/77),
Walczyłem pod niebem Francji (1978),
U-booty poszły na dno (1978, Biblioteka Żółtego Tygrysa, nr 11/78),
Za sterami odrzutowca (1978),
Oczy nad frontem (1979, Biblioteka Żółtego Tygrysa, nr 5/79),
Myśliwscy (1980),
Front bez myśliwców (1980, Biblioteka Żółtego Tygrysa, nr 4/80),
Trzydzieści sekund nad celem (1980, Biblioteka Żółtego Tygrysa, nr 19/80),
Mustangi nad kontynentem (1982, Biblioteka Żółtego Tygrysa, nr 12/82),
Walczyłem pod niebem Londynu (1982),
Polskie skrzydła w inwazji na Francję (1983),
Dębliniacy z kodem PK (1984, Biblioteka Żółtego Tygrysa, nr 10/84),
Zgłaszam zestrzelenie Me 262 (1985, Biblioteka Żółtego Tygrysa nr 7/85),
Polskie skrzydła nad Francją (1986),
306 na start (1986, Biblioteka Żółtego Tygrysa, nr 9/86)
Kosynierzy z trzysta trzeciego (1987, Biblioteka Żółtego Tygrysa, nr 13/87),
Pod niebem Francji (1988, Biblioteka Żółtego Tygrysa, nr 10/88),
W Dywizjonie "Kubusiów" (1990, Biblioteka Żółtego Tygrysa),
Wielka Brytania 1940 (1999),
Walczyłem pod niebem Europy i Afryki (1999),
Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945,
Podniebni rycerze,
Polacy w bitwie o Atlantyk,
W Dywizjonie Poznańskim.

Odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Walecznych - czterokrotnie
francuski Croix de Guerre 1939-1945
brytyjski Distinguished Flying Cross
Wpis do "Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich" (1985)

Bibliografia