Adad-nirari II

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adad-nirari II
ilustracja
król Asyrii
Okres

od 911 p.n.e.
do 891 p.n.e.

Poprzednik

Aszur-dan II

Następca

Tukulti-Ninurta II

Dane biograficzne
Ojciec

Aszur-dan II

Dzieci

Tukulti-Ninurta II

Adad-nirari II (akad. Adad-nērārī, w transliteracji z pisma klinowego zapisywane (m)dIM-ERIM.GABA, (m)(d)10-ERIM.GABA; tłum. „Adad jest moją pomocą”)[1] – król Asyrii w latach 911-891 p.n.e., syn i następca Aszur-dana II, ojciec Tukulti-Ninurty II, dziad Aszurnasirpala II[1]; eponim (limmu) w roku 910 p.n.e.[1][2]; według Asyryjskiej listy królów panować miał przez 21 lat[1].

Wstąpił na tron w momencie, gdy Asyria była ograniczona zaledwie do rdzennych ziem w dorzeczu Tygrysu i Małego Zabu. Do miast asyryjskich od zachodu zaczęli docierać w swoich wyprawach Aramejczycy, natomiast od wschodu otaczały kraj wrogie ludy z gór Zagros. Adad-nirari II rozpoczął wojnę z plemionami aramejskimi. Wyparł je z doliny Tygrysu oraz wzgórz Kasziari (na północ od Nasibiny). Następnie podążył w kierunku Al Dżaziry, gdzie zburzył albo na nowo ufortyfikował miasta, które niegdyś wydarto bogu Aszurowi[3]. Zorganizował wyprawę w rejon gór Zagros, w rejon dzisiejszego Kurdystanu.

Stoczył dwie zwycięskie wojny z babilońskim królem Szamasz-mudammiqiem, które powiększyły asyryjski stan posiadania o ziemie na wschód od Eufratu oraz o dwa miasta graniczne Hit i Zanku. Kolejna kampania przeciwko królowi Babilonii Nabu-szuma-ukinowi I zakończyła się zawarciem porozumienia gwarantującego pokój między obu państwami na okres co najmniej 80 lat. Każdy z sygnatariuszy porozumienia poślubił córkę drugiego, aby przypieczętować zawarte porozumienie[3].

Podbił kraj Hanigalbat, będący spadkobiercą królestwa Mitanni. Zapewnił również Asyrii zaopatrzenie w surowce.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Radner K., Adad-nērārī (2), w: Radner K. (red.), The Prosopography ..., s. 30-31.
  2. The Neo Assyrian Eponyms. cdli.ox.ac.uk. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  3. a b Mezopotamia: Asyria, cz. 1 („Walki o przetrwanie i hegemonię”), seria Tajemnice Starożytnych Cywilizacji (tom 45), Oxford Educational, Poznań 2011, s. 21. (ISBN 978-83-252-0800-4)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Praca zbiorowa, 2005, Wielka Historia Świata, t.1, Polskie Media Amer.Com, ss. 188-189, ISBN 83-7425-026-7.
  • Radner K., Adad-nērārī (2), w: Radner K. (red.), Prosopography of the Neo-Assyrian Empire, t. 1/I (A), 1998, s. 30-31.