Bogusław Sochnacki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogusław Sochnacki
Data i miejsce urodzenia

14 października 1930
Katowice

Data i miejsce śmierci

26 lipca 2004
Łódź

Zawód

aktor, pedagog

Lata aktywności

1950–2004

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Grób Bogusława Sochnackiego na cmentarzu komunalnym na Dołach w Łodzi, 21 maja 2007
Gwiazda Bogusława Sochnackiego w łódzkiej Alei Gwiazd

Bogusław Sochnacki (ur. 14 października 1930 w Katowicach, zm. 26 lipca 2004 w Łodzi) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny oraz pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Debiutował na planie filmu Dwie brygady, będąc na pierwszym roku Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej w Łodzi, którą ukończył w 1953. W tym samym roku zaangażował się do Teatru Ziemi Rzeszowskiej, gdzie pracował do 1957. Jego ostatnią rolą zagraną w tym teatrze była rola poety w Weselu Stanisława Wyspiańskiego w reż. Hugona Morycińskiego w 1957.

W 1957 przeniósł się do Łodzi i zaangażował do Teatru Satyry (1957–1958) i Teatru im. Stefana Jaracza, gdzie grał do sezonu 1962–1963. W 1960 zagrał rolę Jana w Pierwszym dniu wolności Leona Kruczkowskiego.

W 1963 został aktorem Teatru Nowego w Łodzi, gdzie stworzył najznaczniejsze swoje teatralne kreacje, m.in. Nicka w Marii Stuart J. Słowackiego (1963), kapitana w Indyku Sławomira Mrożka (1964), bohatera w Kartotece Tadeusza Różewicza (1967), sędziego Durejkę w Pierścieniu Wielkiej Damy Cypriana Kamila Norwida (1968), Dantona w Sprawie Dantona Stanisławy Przybyszewskiej (1970), Delamarche'a w Ameryce Franza Kafki (1971), Rogożyna w Idiocie Fiodora Dostojewskiego, tytułową rolę w dramacie Karola Huberta Rostworowskiego Judasz z Kariothu (1972), Kubusia Fatalistę w widowisku opartym na powieści Denisa Diderota (1974), Hufnagla w Operetce Witolda Gombrowicza (1975), Judasza w Dialogus de passione w reż. Kazimierza Dejmka, Garbusa w dramacie Sławomira Mrożka pod tym samym tytułem (1975) i Natana w Sędziach Stanisława Wyspiańskiego (1978). W 1980 powrócił do Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi.

Bogusław Sochnacki na ekranie filmowym i telewizyjnym zagrał kilkadziesiąt ról, a w teatrze ponad 150. W ostatnim sezonie można go było oglądać w Skórze węża Tennessee Williamsa w reż. Mariusza Grzegorzka i Romeo i Julii Williama Szekspira w reż. Waldemara Zawodzińskiego w Teatrze Jaracza, a także w roli Kalmity w Chłopcach Stanisława Grochowiaka w reż. Marka Pasiecznego w Teatrze Nowym. Za tę ostatnią otrzymał nagrodę „Srebrnego Pierścienia”.

Od 1975 był także wykładowcą Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, gdzie wykładał sceny wierszem i sceny prozą. Zwolennik wierności intencjom autora i głębokiej analizy tekstów. Był zawsze przygotowany do zajęć, które prowadził z wielkim zaangażowaniem, przez co zyskał sobie sympatię studentów, którzy nazywali go „Sochą”. Mówił o sobie, że ten pseudonim oddaje jego charakter – solidność, zaangażowanie, traktowanie zawodu nadzwyczaj serio, bez stosowania taryfy ulgowej.

Bogusław Sochnacki był narratorem polskiej wersji czechosłowackiego serialu animowanego dla dzieci Rozbójnik Rumcajs[1].

Spoczywa w alei zasłużonych na cmentarzu komunalnym na Dołach w Łodzi (kwatera XI, rząd 35, grób 21).

23 kwietnia 2012 odsłonięto jego gwiazdę w Alei Gwiazd na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi[2].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Ordery, odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dariusz Pawłowski: Zmarł Bogusław Sochnacki. Dziennik Łódzki nr 175, 28 lipca 2004. [dostęp 2021-01-30].
  2. Łukasz Kaczyński: Gwiazda Bogusława Sochnackiego w łódzkiej Alei Sław. lodzkie.naszemiasto.pl. [dostęp 2012-04-25].
  3. 5 października 1998 „w uznaniu wybitnych osiągnięć w działalności artystycznej oraz za zasługi w pracy dydaktycznej” M.P. z 1998 r. nr 43, poz. 608

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]