Enlil-nadin-ahi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Babilonia za panowania Kasytów.

Enlil-nadin-ahi – ostatni król Babilonii z dynastii kasyckiej; panował w latach 1157-1155 p.n.e. Wzmiankowany jest w inskrypcji na jednym z kudurru, jego imię wymieniają Babilońska lista królów A i Synchronistyczna lista królów[1]. Poza tym mówią o nim jedynie późniejsze teksty literackie i historyczne. Według nich prowadził on wojnę z elamickim królem Kutir-Nahhunte III, w której został pokonany, pojmany i jako jeniec uprowadzony do Elamu. Pozbawiony ochrony kraj stał się łupem zwycięzców - najważniejsze miasta zostały zdobyte i splądrowane, a ludność deportowana. Klęska ta doprowadziła do upadku dynastii kasyckiej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Grayson A.K., Königslisten..., s. 92 i 118.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • hasło Enlil-nadin-ahi, [w:] Gwendolyn Leick, Who's Who in the Ancient Near East, London and New York 2002, s. 53.
  • Grayson A.K., Königslisten und Chroniken, [w:] Reallexikon der Assyriologie VI (1980-83), s. 77-135.