Przejdź do zawartości

Herod Antypas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herod Antypas
ilustracja
tetrarcha Galilei i Perei
Okres

od 4 p.n.e.
do 39 n.e.

Dane biograficzne
Dynastia

herodiańska

Data i miejsce urodzenia

ok. 22 p.n.e.
po 39 n.e.

Ojciec

Herod Wielki

Matka

Maltake

Żona

Herodiada

Królestwo Heroda Wielkiego po jego śmierci podzielone między synów i jego siostrę:

     Dzielnica Heroda Archelaosa, od 6 n.e. rzymska prowincja Judea

     Dzielnica Heroda Antypasa

     Dzielnica Heroda Filipa II

     Salome I (miasta Jamnia, Azotus, Fazaelis)

     Rzymska prowincja Syria

     Wolne miasta (Dekapolis)

Moneta Heroda Antypasa
Jezus przed Herodem Antypasem, Albrecht Dürer, 1509

Herod Antypas (ur. ok. 22 p.n.e., zm. po 39 n.e.) – tetrarcha Galilei i Perei od 4 p.n.e., syn Heroda Wielkiego i brat Heroda Archelaosa. Założyciel Tyberiady. Poślubił swoją bratową Herodiadę, czym wywołał oburzenie wśród Żydów. Skazał na śmierć krytykującego ten związek Jana Chrzciciela. W 39 roku został skazany na wygnanie przez Kaligulę.

Wywód przodków

[edytuj | edytuj kod]
4. Antypater      
    2. Herod Wielki
5. Kypros        
      1. Herod Antypas
6. NN    
    3. Maltake    
7. NN      
 

Za życia ojca

[edytuj | edytuj kod]

Antypas był drugim synem Heroda Wielkiego z jego czwartego małżeństwa z Maltake. Jego starszym rodzonym bratem był Archelaos. W ostatecznej wersji testamentu ojca Archelaos został przewidziany na króla Judei, Antypas miał zostać tetrarchą Galilei i Perei, zaś ich przyrodni brat Filip - tetrarchą krain Gaulanitis, Trachonitis i Batanei. Po śmierci Heroda w marcu lub kwietniu 4 p.n.e. doszło do sporu między braćmi. Ostateczny werdykt w tej sprawie wydał cesarz Oktawian August. Cesarska decyzja nie zmieniła sytuacji Antypasa, który zgodnie z ostatnią wolą ojca został tetrarchą Galilei i Perei. Po objęciu rządów przybrał imię Heroda.

Herod Antypas jako tetrarcha

[edytuj | edytuj kod]

Wybudował miasta Sefforis, Liwias zwanego też Julias (Betharamfta) oraz hellenistyczną Tyberiadę.

Herod Antypas kazał aresztować Jana Chrzciciela i pod wpływem pasierbicy Salome (córki Herodiady i Heroda Filipa), ściąć go.

Herod był również obecny przy skazaniu Jezusa na śmierć, jak podaje Łk 23,8-12:

Na widok Jezusa Herod bardzo się ucieszył. Od dawna bowiem chciał Go ujrzeć, ponieważ słyszał o Nim i spodziewał się, że zobaczy jaki znak, zdziałany przez Niego. Zasypał Go też wieloma pytaniami, lecz Jezus nic mu nie odpowiedział. Arcykapłani zaś i uczeni w Piśmie stali i gwałtownie Go oskarżali. Wówczas wzgardził Nim Herod wraz ze swoją strażą; na pośmiewisko kazał ubrać Go w lśniący płaszcz i odesłał do Piłata. W tym dniu Herod i Piłat stali się przyjaciółmi. Przedtem bowiem żyli z sobą w nieprzyjaźni.

Wojna z Aretasem

[edytuj | edytuj kod]

W 36 Aretas IV wypowiedział wojnę Herodowi Antypasowi. Ten zwrócił się po pomoc do cesarza Tyberiusza. Lucjusz Witeliusz, legat Syrii, nie chciał jednak angażować się w konflikt z władcą Nabatejczyków.

Wygnanie

[edytuj | edytuj kod]

W 37 roku nowy cesarz rzymski Kaligula nadał Herodowi Agryppie I dawną tetrarchię Filipa (Bataneę, Gaulanitydę, Trachon i Paneas) wraz z tytułem królewskim. Ambitna Herodiada namówiła męża, by także starał się o koronę. Udał się do Italii z nadzieją, że Kaligula także obdarzy go tytułem królewskim. Agryppa wysłał zaraz za Antypasem swojego wyzwoleńca Fortunata. Ten przedstawił Antypasa w złym świetle - oskarżył go o współpracę z Sejanem, konszachty z Partami i zgromadzenie broni dla 70 tysięcy ludzi. Antypas spotkał się z Kaligulą w Bajach w 39 roku. Nie potrafił się wytłumaczyć z oskarżeń. W efekcie cesarz skazał go na wygnanie, a Galileę i Pereę przekazał Agryppie.

W literaturze

[edytuj | edytuj kod]

Wśród utworów literackich w których pojawia się Herod Antypas znajdują się m.in.:

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Atlas Biblijny, Warszawa 1990, ISBN 83-7050-000-5, s. 180.
  • Joachim Gnilka, Jezus z Nazaretu. Orędzie i życie, Juliusz Zychowicz (tłum.), Józef Kudasiewicz, Kraków: „Znak”, 1997, s. 50-54, ISBN 83-7006-431-0, OCLC 749882567.
  • Jerzy Ciecieląg – Palestyna w czasach Jezusa. Dzieje polityczne, Kraków 2000.
  • Jerzy Ciecieląg – Polityczne dziedzictwo Heroda Wielkiego, Kraków 2002.
  • André Lemaire, Dzieje biblijnego Izraela, Maria Rostworowska-Książek (tłum.), Poznań: Wydaw. Naukowe UAM, 1998, s. 101-102, ISBN 83-232-0831-X, OCLC 749523148.