Język dalmatyński

Viklasun, Ragusan
Obszar	Chorwacja (Dalmacja), Czarnogóra, (Kotor)
Liczba mówiących	język wymarły w 1898.
Klasyfikacja genetyczna	Języki indoeuropejskie Języki italskie Języki romańskie Języki wschodnioromańskie Język dalmatyński
Pismo/alfabet	łacińskie
Status oficjalny
język urzędowy	nigdzie
Kody języka
ISO 639-1	ro
ISO 639-2	roa
ISO 639-3	dlm
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata

Słownik {{{z języka}}}-polski, polsko-dalmatyński online

Język dalmatyński – wymarły język z grupy romańskiej (podgrupa zachodnioromańska), używany w średniowieczu w kilku miastach na wybrzeżu Dalmacji: Dubrownik (dalmat.: Ragusa), Split (Splato), Zadar (Zara) i Trogir (Trau) oraz na wyspach: Cres (dalmat.: Crepsa), Krk (Vikla) i Rab (Arba), a także w jednej miejscowości w obecnej Czarnogórze – Kotorze (Cattaro).

Do końca XVI wieku wyszedł nieomal z użycia, wyparty przez język wenecki i język chorwacki, jedynie na wyspie Krk przetrwał aż do 10 czerwca 1898, kiedy zmarł ostatni użytkownik tego języka – Tuone Udaina. Dalmatyński posiadał dwie grupy dialektów: południowe – raguzańskie i północne – wiklańskie. Najbardziej zbliżony był do języka istriockiego. Niedawno pojawiła się inicjatywa wskrzeszenia tego języka i opracowania języka nowodalmatyńskiego.

Miasta i wyspy, gdzie mówiono w języku dalmatyńskim

Linki zewnętrzne

• Dane Ethnologue dla języka dalmatyńskiego