Język zarfatit

צרפתית
Obszar	północna Francja, zachodnie Niemcy
Liczba mówiących	język wymarły w XIV w.
Pismo/alfabet	hebrajskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki indoeuropejskie Języki romańskie Języki zachodnioromańskie Język zarfatit
Kody języka
ISO 639-2	zrp
Kod ISO 639-3↗	zrp
IETF	zrp
Glottolog	zarp1238
Ethnologue	zrp
SIL	zrp
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Słownik języka zarfatit w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język zarfatit, język judeofrancuski (צרפתית, fr. zarphatic, tsarfatit) – wymarły język z grupy romańskich, używany przez Żydów w północnej Francji oraz w zachodnich Niemczech w okresie od XI w. do XV w. Rozwinął się z języka starofrancuskiego i zawierał niewiele zapożyczeń z języka hebrajskiego. Był zapisywany zmodyfikowanym alfabetem hebrajskim.

Historia

Nazwa tego języka pochodzi od hebrajskiego słowa Tzarfat – ‘Francja’. Istnieją teorie, że zarfatit był poprzednikiem języka jidysz wśród diaspory żydowskiej w Niemczech.

Pierwsze teksty w tym języku to glosy rabinów Rasziego i Mosze HaDarszana do Tory i Talmudu z XI w. Prześladowania i wygnania Żydów francuskich do Niemiec spowodowały zanik języka zarfatit we Francji i powstanie nowych ośrodków piśmiennictwa w tym języku w takich miastach zachodnich Niemiec, jak Frankfurt nad Menem, Moguncja i Akwizgran. Zarfatit był tam używany aż do końca XIV w., kiedy został wyparty przez jidysz.

Cechy

Wyjątkową cechą języka zarfatit wśród języków diaspory żydowskiej jest zapisywanie samogłosek przy pomocy systemu nikkud. Inną cechą charakterystyczną jest mała liczba zapożyczeń z języka hebrajskiego, co w opinii niektórych językoznawców kwalifikuje zarfatit raczej jako dialekt języka starofrancuskiego (zapisywany innym alfabetem i z inną ortografią) niż jako odrębny język.

Linki zewnętrzne

• Judeo-French (ang.)
• Ethnologue „Zarphatic” (ang.)