Język orokański
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
50 (2010) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 5 krytycznie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | oaa | ||
| IETF | oaa | ||
| Glottolog | orok1265 | ||
| Ethnologue | oaa | ||
| WALS | ork | ||
| SIL | oaa | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język orokański (orok, oroki, ulta) – poważnie zagrożony wymarciem język tunguski z obszaru Sachalinu w Rosji[1].
Według danych z 2010 r. posługuje się nim 47 osób w Rosji[1].
Rodzima nazwa tego języka to ulta lub uilta[2].
Brak tradycji literackiej. Podjęto próbę stworzenia normy literackiej na bazie cyrylicy. Dawniej do zapisywania treści w tym języku bywała wykorzystywana katakana[3].
Dialekty[edytuj | edytuj kod]
Ethnologue wyróżnia dwa dialekty:[1]
- poronajski (dialekt południowy)
- val-nogliki (nogliki-val, dialekt północny)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Orok, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-03-09] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-11] (ang.).
- ↑ Salminen 2007 ↓, s. 263.
- ↑ Salminen 2007 ↓, s. 264.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tapani Salminen, Europe and North Asia, [w:] Christopher Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 211–282, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-7007-1197-0, ISBN 978-0-203-64565-9, OCLC 47983733 (ang.).