Język dagurski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Język dagurski albo daurski – język z rodziny mongolskiej, używany przez ok. 121 tys. osób w północno-zachodniej Mandżurii oraz w górach Tarbagataj w północno-zachodziej części chińskiego regionu autonomicznego Sinciang (stan z roku 1990). Rozpada się na cztery główne dialekty. Język ojczysty Dagurów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Godziński, Współczesny język mongolski, Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 1998, str. 7

p • d • e Języki ałtajskie
tureckie	azerski baszkirski chakaski czuwaski gagauski jakucki karaczajsko-bałkarski karaimski karakałpacki kazachski kipczacki kirgiski krymczacki krymskotatarski osmański tatarski tofa turecki turkmeński ujgurski uzbecki
mongolskie	buriacki dagurski kałmucki kitański mogolski mongolski mongolski klasyczny mongorski ojracki santyjski szera-jögurski
tunguskie	dżurdżeński † ewenkijski eweński mandżurski nanajski negidalski orocki oroczański orokański sybeński udehejski ulczyjski

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Język_dagurski&oldid=51113447”