Język dagurski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Język dagurski albo daurski – język z rodziny mongolskiej, używany przez ok. 121 tys. osób w północno-zachodniej Mandżurii oraz w górach Tarbagataj w północno-zachodziej części chińskiego regionu autonomicznego Sinciang (stan z roku 1990). Rozpada się na cztery główne dialekty. Język ojczysty Dagurów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Godziński, Współczesny język mongolski, Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 1998, str. 7

p • d • e Języki ałtajskie

tureckie	azerski • baszkirski • chakaski • czuwaski • gagauski • jakucki • karaczajsko-bałkarski • karaimski • karakałpacki • kazachski • kipczacki • kirgiski • krymczacki • krymskotatarski • osmańskoturecki • tatarski • tofa • turecki • turkmeński • ujgurski • uzbecki

mongolskie	buriacki • dagurski • kałmucki • kitański • mogolski • mongolski • mongolski klasyczny • mongorski • ojracki • santyjski • szera-jögurski

tunguskie	dżurdżeński † • ewenkijski • eweński • mandżurski • nanajski • negidalski • orocki • oroczański • orokański • sybeński • udehejski • ulczyjski

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Język_dagurski&oldid=51113447”