Język sybeński
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Obszar |  Chiny (Sinciang)
| |
| Liczba mówiących | 30.000 (2000) | |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki tunguskie
| |
| Pismo/alfabet | zmodyfikowane pismo mandżurskie (sibo) | |
| Status oficjalny | ||
|---|---|---|
| Regulowany przez | nieregulowany | |
| UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | |
| Kody języka | ||
| Kod ISO 639-2↗ | {{{iso2}}} | |
| Kod ISO 639-3↗ | sjo | |
| IETF | sjo | |
| Glottolog | xibe1242 | |
| W Wikipedii | ||
| Zobacz też: język, języki świata
| ||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||
Język sybeński (sibeński, sibo, xibe) – najliczniejszy z wymierających języków rodziny tunguskiej (około 30 tys. użytkowników, blisko 200 tys. populacji etnicznej) używany w chińskim regionie autonomicznym Sinciang[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Majewicz, Alfred F., Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5
| |||||||||||
Kontrola autorytatywna (język):
