Keith David
| ||
![]() | ||
Imię i nazwisko | Keith David Williams | |
Data i miejsce urodzenia | 4 czerwca 1956 Harlem | |
Zawód | aktor, piosenkarz | |
Współmałżonek | Dionne Lea Williams (od 2001) | |
Lata aktywności | od 1977 |
Keith David, właściwie Keith David Williams[1] (ur. 4 czerwca 1956 w Harlemie) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny, piosenkarz, zdobywca nagrody Emmy, trzykrotnie nominowany do tej statuetki.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Harlemie w Nowym Jorku jako syn Delores (z domu Dickenson) i Lestera Williamsa[2]. Wystąpił w szkolnym przedstawieniu L. Franka Bauma Czarnoksiężnik z Krainy Oz jako tchórzliwy lew. W 1975 ukończył nowojorską szkołę średnią The School of Performing Arts, a w 1979 roku otrzymał dyplom ukończenia wydziału aktorskiego i muzycznego w The Juilliard School w Nowym Jorku.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Występował w Public Theatre w tragedii Williama Shakespeare’a Koriolan (Coriolanus, 1979) u boku Christophera Walkena i na broadwayowskiej scenie w sztukach: Edwarda Albee Pani z Dubuque (The Lady From Dubuque, 1980), Ostatni dżem Jelly'ego (Jelly's Last Jam, 1992) i Augusta Wilsona Siedem gitar (Seven Guitars, 1995).
Po raz pierwszy pojawił się na małym ekranie w miniserialu ABC Korzenie: Następne pokolenia (Roots: The Next Generations, 1979) u boku Marlona Brando, Olivii de Havilland, Henry’ego Fondy, Marca Singera i Jamesa Earla Jonesa oraz zadebiutował w kinowym dramacie kryminalnym Dyskotekowy ojciec chrzestny (Disco Godfather, 1979). Znalazł się w obsadzie filmu sci-fi Johna Carpentera Coś (The Thing, 1982) z Kurtem Russellem, dramatu wojennego o wojnie wietnamskiej Olivera Stone’a Pluton (Platoon, 1986) z Tomem Berengerem, Charlie Sheenem i Willemem Dafoe, Sajgon (Off Limits, 1988) u boku Scotta Glenna, biograficznego dramatu muzycznym Clinta Eastwooda Bird (1988) i filmu sci-fi Johna Carpentera Oni żyją (They Live, 1988) z Meg Foster.
Był trzykrotnie nominowany do nagrody Emmy; w 1996 za użyczenie głosu Goliatowi w animowanym serialu ABC Gargoyles (1994-1996), za rolę gracza w golfa Earla Woodsa w telewizyjnym biograficznym dramacie sportowym Opowieść Tigera Woodsa (The Tiger Woods Story, 1998) i za narratora w dokumentalnym serialu BBC Jazz (2001).
W 1997 roku podłożył głos w grze Fallout za Deckera, w 1999 za Vhailora w grze Planescape Torment, a w 2013 za Keitha Davida w grze Saints Row IV.
Rola narratora w biograficznym dokumentalnym filmie sportowym Wzloty i upadki Jacka Johnsona (Unforgivable Blackness: The Rise and Fall of Jack Johnson, 2004) przyniosła mu nagrodę Emmy.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Był dwukrotnie żonaty: z Margit Edwards Williams i Dionne Leą.
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- 1979: Dyskotekowy ojciec chrzestny (Disco Godfather)
- 1982: Coś (The Thing)
- 1986: Pluton (Platoon)
- 1988: Bird
- 1988: Sajgon (Off Limits)
- 1988: Oni żyją (They Live)
- 1994-1996: Gargoyles
- 1998: Opowieść Tigera Woodsa (The Tiger Woods Story)
- 2003: Przywódca – zwariowana kampania prezydencka
- 2003: Agent Cody Banks
- 2004: Wzloty i upadki Jacka Johnsona (Unforgivable Blackness: The Rise and Fall of Jack Johnson)
- 2004: Miasto gniewu
- 2004: Kroniki Riddicka
- 2004: Agent Cody Banks 2: Cel Londyn
- 2005: Pan i Pani Smith
- 2005: Transporter 2
- 2006: ATL
- 2006: Za linią wroga II: Oś zła
- 2006: Niespełnione pragnienia
- 2007: Superhero
- 2008: Centralne biuro uwodzenia
- 2008: Święty szmal
- 2009: Wszystko o Stevenie
- 2009: Koralina
- 2009: Za linią wroga: Kolumbia
- 2009: Gamer
- 2009: Call of Duty: Modern Warfare 2
- 2010: Loteria
- 2011: The Cape
- 2012: Atlas chmur
- 2012: Dom w głębi lasu
- 2012: Mass Effect 3
- 2012: Smiley
- 2015: Rick i Morty
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Personalidade: Keith David (EUA) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2018-11-14].
- ↑ David, Keith 1956(?)– (ang.). Encyclopedia.com. [dostęp 2018-11-14].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Keith David w bazie IMDb (ang.)
- Keith David w bazie Filmweb
- Keith David w bazie Notable Names Database (ang.)