Przejdź do zawartości

Pat Riley

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pat Riley
Ilustracja
42, 12
obrońca
Pseudonim

Brylantynowy Pat

Data i miejsce urodzenia

20 marca 1945
Rome

Wzrost

193 cm

Masa ciała

93 kg

Kariera
Aktywność

1967–1976

Szkoła średnia

Linton (Schenectady, Nowy Jork)

College

Kentucky (1964–1967)

Draft

1967, numer: 7
San Diego Rockets

Patrick James Riley (ur. 20 marca 1945 w Rome, Nowy Jork) – amerykański zawodowy koszykarz, po zakończeniu kariery zawodniczej trener i działacz koszykarski. Od 1995 pracuje w klubie Miami Heat. W 2008 został zaliczony w poczet członków Koszykarskiej Galerii Sław.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kariera zawodnicza

[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Pata, Leon Riley, był zawodowym baseballistą. Pat z kolei uprawiał z powodzeniem zarówno futbol amerykański, jak i koszykówkę. Wybrany z numerem 7. w drafcie 1967 przez San Diego Rockets, ale także w drafcie NFL przez Dallas Cowboys, zdecydował się na karierę koszykarską. Spędził w klubie z San Diego trzy sezony. W 1970 został wybrany przez nowo powstały klub Portland Trail Blazers w rozszerzającym drafcie 1970, ale natychmiast sprzedano go do Los Angeles Lakers. W Lakersach spędził pięć sezonów, zdobywając tam tytuł mistrza NBA w 1972, wchodząc z ławki za głównego rozgrywającego Jerry’ego Westa. Swój ostatni sezon, 1976, rozegrał w barwach Phoenix Suns.

Trener Lakers

[edytuj | edytuj kod]

Od 1977 powrócił do Lakers, początkowo jako komentator, a od 1979 jako asystent trenera Paula Westheada. Na początku sezonu 1981/82 największa gwiazda Lakersów, Magic Johnson poprosił o sprzedanie do innego klubu z powodu niezadowolenia ze współpracy z trenerem Westheadem. Wkrótce potem właściciel klubu, Jerry Buss zwolnił Westheada, a na jego miejsce postanowił zatrudnić Jerry’ego Westa. West jednak odmówił posady głównego trenera, natomiast chętnie podjął się obowiązków pierwszego asystenta coacha, którym został Pat Riley.

Riley znakomicie sprawdził się jako trener, doprowadzając zespół do mistrzowskiego tytułu w pierwszym roku swojej pracy (1982). Był to zarazem pierwszy z czterech występów z rzędu w finałach ligi, drugi tytuł Lakers zdobyli w 1985. Po roku przerwy w występach finałowych Jeziorowcy wrócili w 1987, silniejsi niż kiedykolwiek, zdobywając dwa tytuły z rzędu. Drużynę tę ocenia się jako jeden z najsilniejszych teamów wszech czasów, w składzie którego występowali: Magic Johnson, James Worthy, Kareem Abdul-Jabbar, Michael Cooper, Byron Scott, A.C. Green, Mychal Thompson i Kurt Rambis. Lansowany przez nich „Showtime” do dziś pozostaje wzorem radosnej, ofensywnej i efektownej, a zarazem skutecznej gry dla wielu zespołów NBA.

Następny rok, szumnie zapowiadany jako „Three-peat” (skrót od three repeat), przyniósł jednak porażkę w finałach z Detroit Pistons. Po następnej klęsce, w play-offach 1990 r. z Phoenix Suns, Riley zrezygnował z prowadzenia zespołu. Paradoksalnie, otrzymał wtedy swój pierwszy tytuł trenera roku.

Lata w Knicks

[edytuj | edytuj kod]

Po roku przerwy, podczas którego komentował mecze dla NBC, w 1991. Riley został głównym trenerem New York Knicks. Już dwa lata później osiągnął z zespołem najlepszy bilans w historii w sezonie zasadniczym i po raz drugi zdobył tytuł trenera roku. Do finałów doprowadził drużynę rok później, niestety, Knicks ponieśli tam porażkę z Houston Rockets. W 1995 Riley zrezygnował z pracy w Nowym Jorku.

Miami Heat

[edytuj | edytuj kod]
Pat Riley z drużyną Heat u prezydenta Busha

W atmosferze przepychanek między klubami z Nowego Jorku i Miami, Riley jeszcze w czasie obowiązywania poprzedniego kontraktu został zatrudniony w Miami Heat. Mimo ostatecznie polubownego załatwienia sprawy, rywalizacja między klubami długo jeszcze będzie miała szczególnie zacięty charakter. Z nowym klubem także sięgnął po tytuł najlepszego trenera, zdobywając tytuł mistrza Dywizji Atlantyckiej ze świetnym bilansem 61-21 w 1997. Po niepowodzeniach w następnych latach Riley w 2003 zwolnił sam siebie, zajmując pozycję generalnego menedżera. Po sukcesach na tym polu – wybór w drafcie 2003 późniejszego MVP Finałów Dwyane Wade'a oraz sprowadzenie Shaquille O’Neala – Riley ponownie objął zespół w 2005 i sięgnął po tytuł mistrzowski w 2006. Po sezonie 2007/08, który był nieoczekiwanie najsłabszym w pracy Rileya jako trenera i skończył się bilansem 15-67, Pat zrezygnował z pracy trenera, pozostając na stanowisku prezydenta klubu Miami Heat.

Poza boiskiem

[edytuj | edytuj kod]

Pat Riley znany jest ze swojej elegancji. Blisko przyjaźni się z Giorgio Armanim i nosi jego garnitury nawet na meczach. Jego znakiem firmowym są też włosy z nałożoną brylantyną, z tego powodu przylgnął do niego pseudonim „Brylantynowy Pat”.

Riley i jego żona Chris, mają dwoje dzieci, Jamesa i Elisabeth Riley.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
  • Finalista NCAA (1966)[1]
  • Zawodnik Roku:
    • NCAA Regional (1966)[2]
    • konferencji SEC (1966)[2]
  • Zaliczony do:
    • I składu:
      • SEC (1966, 1967)[2]
      • turnieju NCAA (1966)[2]
    • III składu All-American (1966)[2]
  • Uczelnia zastrzegła należący do niego numer 42

Trener

[edytuj | edytuj kod]
  • 5-krotny mistrz NBA (1982, 1985, 1987, 1988, 2006)[3]
  • Mistrz NBA (1980 jako asystent trenera)[3]
  • 4-krotny wicemistrz NBA (1983, 1984, 1989, 1994)[3]
  • trzykrotny Trener Roku NBA (1990, 1993, 1997)[4]
  • 9-krotnie wybierany na trenera jednej z drużyn podczas NBA All-Star Game (1982–83, 1985–90, 1993)
  • Zaliczony do grona 10 najlepszych trenerów w historii NBA (1996)[5]
  • Wybrany do Koszykarskiej Galerii Sław (Naismith Memorial Basketball Hall Of Fame - 2008)[6]

Menedżer

[edytuj | edytuj kod]

Statystyki trenerskie

[edytuj | edytuj kod]

Źródło[8].

Legenda
Sezon regularny M Mecze Z Zwycięstwa P Porażki Z–P % Procent zwycięstw do porażek
Playoffs MP Mecze w PO ZP Zwycięstwa w PO PP Porażki w PO PZ–P % Procent zwycięstw do porażek w PO
Zespół Sezon M Z P Z-P% Miejsce MP ZP PP PZ-P% Wynik


Los Angeles Lakers 1981/82 71 50 21 70,4 1 w dywizji Pacific 16 14 2 85,7 Mistrzostwo NBA
Los Angeles Lakers 1982/83 82 58 24 70,7 1 w dywizji Pacific 15 8 7 53,3 Wicemistrzostwo NBA
Los Angeles Lakers 1983/84 82 54 28 70,7 1 w dywizji Pacific 21 14 7 66,7 Wicemistrzostwo NBA
Los Angeles Lakers 1984/85 82 62 20 75,6 1 w dywizji Pacific 19 15 4 78,9 Mistrzostwo NBA
Los Angeles Lakers 1985/86 82 62 20 75,6 1 w dywizji Pacific 14 8 6 57,1 Porażka w finale Konferencji
Los Angeles Lakers 1986/87 82 65 17 79,3 1 w dywizji Pacific 18 15 3 83,3 Mistrzostwo NBA
Los Angeles Lakers 1987/88 82 62 20 75,6 1 w dywizji Pacific 24 15 9 62,5 Mistrzostwo NBA
Los Angeles Lakers 1988/89 82 57 25 69,5 1 w dywizji Pacific 15 11 4 73,3 Wicemistrzostwo NBA
Los Angeles Lakers 1989/90 82 63 19 76,8 1 w dywizji Pacific 9 4 5 44,4 Porażka w półfinale Konferencji
New York Knicks 1991/92 82 51 31 62,2 1 w dywizji Atlantic 12 6 6 50,0 Porażka w półfinale Konferencji
New York Knicks 1992/93 82 60 22 73,2 1 w dywizji Atlantic 15 9 6 60,0 Porażka w finale Konferencji
New York Knicks 1993/94 82 57 25 69,5 1 w dywizji Atlantic 25 14 11 56,0 Wicemistrzostwo NBA
New York Knicks 1994/95 82 55 27 67,1 2 w dywizji Atlantic 11 6 5 54,5 Porażka w półfinale Konferencji
Miami Heat 1995/96 82 42 40 51,2 3 w dywizji Atlantic 3 0 3 00,0 Porażka w pierwszej rundzie
Miami Heat 1996/97 82 61 21 74,4 1 w dywizji Atlantic 17 8 9 47,1 Porażka w finale Konferencji
Miami Heat 1997/98 82 55 27 67,1 1 w dywizji Atlantic 5 2 3 40,0 Porażka w pierwszej rundzie
Miami Heat 1998/99 50 33 17 66,0 1 w dywizji Atlantic 5 2 3 40,0 Porażka pierwszej rundzie
Miami Heat 1999/00 82 52 30 63,4 1 w dywizji Atlantic 10 6 4 60,0 Porażka w półfinale Konferencji
Miami Heat 2000/01 82 50 32 61,0 2 w dywizji Atlantic 3 0 3 00,0 Porażka w pierwszej rundzie
Miami Heat 2001/02 82 36 46 43,9 6 w dywizji Atlantic
Miami Heat 2002/03 82 25 57 30,5 7 w dywizji Atlantic
Miami Heat 2005/06 61 41 20 67,2 1 w dywizji Southeast 23 16 7 69,6 Mistrzostwo NBA
Miami Heat 2006/07 82 44 38 53,7 1 w dywizji Southeast 4 0 4 00,0 Porażka w pierwszej rundzie
Miami Heat 2007/08 82 15 67 18,3 5 w dywizji Southeast
Kariera 1904 1210 694 63,6 282 171 111 60,6

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. NCAA Championship History. ncaa.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  2. a b c d e Kentucky Greats: #18, Pat Riley. ukmadness.wordpress.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  3. a b c d e f g Finals Champions and MVPs. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  4. NBA Coach of the Year Award Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  5. Top 10 Coaches in NBA History. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  6. Pat Riley - Hall Of Famers. hoophall.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  7. NBA Executive of the Year Award Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  8. Pat Riley. Sports Reference LLC. [dostęp 2019-01-18]. (ang.).