Mieczysław Dębicki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Usunięto kategorię "Generałowie dywizji Wojska Polskiego 1943-1989"; Dodano kategorię "Generałowie dywizji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej" za pomocą HotCat |
kat. |
||
Linia 78: | Linia 78: | ||
[[Kategoria:Członkowie ZBoWiD]] |
[[Kategoria:Członkowie ZBoWiD]] |
||
[[Kategoria:Działacze PZPR]] |
[[Kategoria:Działacze PZPR]] |
||
[[Kategoria:Generałowie dywizji Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej]] |
|||
[[Kategoria:Generałowie dywizji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej]] |
[[Kategoria:Generałowie dywizji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Brązowym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny]] |
[[Kategoria:Odznaczeni Brązowym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny]] |
Wersja z 00:28, 25 lis 2011
generał dywizji | |
Data i miejsce urodzenia |
4 września 1926 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Stanowiska |
d-ca 16. Brygady WOP, szef Wojsk Ochrony Pogranicza, |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Mieczysław Dębicki (ur. 4 września 1926 w Pikułowicach k. Lwowa, zm. 7 marca 2001 w Warszawie) – polski dowódca wojskowy, generał dywizji Wojska Polskiego, szef Wojsk Ochrony Pogranicza (1965–1971), zastępca sekretarza – szef Sekretariatu Komitetu Obrony Kraju (1971–1983), I zastępca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej – szef Inspektoratu Obrony Terytorialnej i Wojsk Obrony Wewnętrznej (1986–1988), działacz partyjny, doktor nauk historycznych, prezydent Warszawy (1982–1986).
Życiorys
W marcu 1944 wstąpił do 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich Armii Krajowej pod Lwowem, potem żołnierz 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego. Przeszedł jej szlak bojowy od Warszawy do Kołobrzegu, ranny w walkach o Kołobrzeg, brał udział w walkach o wyzwolenie Warszawy. W 1945 ukończył Oficerską Szkołę Piechoty i służył w 11 Pułku Piechoty i 62 Pułku Piechoty w Ełku.
Po ukończeniu w 1948 Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie służył w Wojskach Ochrony Pogranicza na kolejnych stanowiskach służbowych: pomocnik zastępcy komendanta odcinka ds. zwiadu 11 Oddziału WOP, zastępca szefa sztabu 23 Brygady, 5 Brygady, szef wydziału dowództwa WOP, dowódca 16 Brygady w Gdańsku, szef sztabu Brygady w Kłodzku) dochodząc w 1965 do stanowiska szefa tych wojsk (w strukturze MON) – od października 1965 do 30 września 1971.
Ukończył Akademię Sztabu Generalnego Wojska Polskiego im. gen. Karola Świerczewskiego w Rembertowie w 1959 i Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR w 1965. W 1973 uzyskał stopień naukowy doktora nauk wojskowych. Od 1971 do 19 grudnia 1983 – zastępca sekretarza – szef Sekretariatu Komitetu Obrony Kraju. Od 18 lutego 1982 do 5 grudnia 1986 był prezydentem miasta stołecznego Warszawy. W latach 1986–1988 I zastępca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej – szef Inspektoratu Obrony Terytorialnej i Wojsk Obrony Wewnętrznej. W latach 1988–1990 pełnomocnik rządu PRL ds. pobytu Wojsk Radzieckich w Polsce. Zawodową służbę wojskową zakończył 25 maja 1991. Przeniesiony w stan spoczynku.
Przez wiele lat był członkiem władz ZBoWiD, m. in. prezesem Głównego Sadu Koleżeńskiego. W latach 1985–1990 był członkiem Prezydium Rady Naczelnej ZBoWiD. Od 1990 działał z kolei w Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych. W 2001 był założycielem Stowarzyszenia Kawalerów Orderu Wojennego Krzyża Grunwaldu.
Awanse
- generał brygady – 1967
- generał dywizji – 1975
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi
- Brązowy Medal "Zasłużonym na Polu Chwały" – dwukrotnie
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
- Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
- Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
- Złoty Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
- Srebrny Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
- Brązowy Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
- I inne
Bibliografia
- H. Dominiczak – Zarys historii WOP 1945–85, Wyd. Zarząd Polityczny WOP, Warszawa 1985, s. 81
- M. Jędrzejko, M. Paszkowski, M. Rogulski – Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989–2002), Wyd. von Borowiecky, Warszawa 2002, ISBN 83-87689-46-7
- H. P. Kosk – Generalicja polska, t. I, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998
- L. Kowalski – Generał ze skazą, Warszawa 2001, s. 449
- A. Sroga – Na drodze stał Kołobrzeg, Warszawa 1980, s. 695
- Encyklopedia Warszawy, 1994
- Kto jest kim w Polsce, Warszawa 1984, s. 163
- "Żołnierz Wolności", 20–21 lutego 1982, s. 2
- Sylwetka i foto.Mieczysława Dębickiego
- Absolwenci Akademii Sztabu Generalnego
- Członkowie ZBoWiD
- Działacze PZPR
- Generałowie dywizji Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
- Generałowie dywizji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
- Odznaczeni Brązowym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Medalem 30-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Medalem 40-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Medalem Za zasługi dla obronności kraju
- Odznaczeni Medalem Zasłużonym na Polu Chwały
- Odznaczeni Orderem Krzyża Grunwaldu
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy
- Odznaczeni Srebrnym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi
- Odznaczeni Złotym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Oficerowie Wojsk Ochrony Pogranicza
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Prezydenci Warszawy
- Urodzeni w 1926
- Wojewodowie warszawscy
- Zmarli w 2001
- Żołnierze Armii Krajowej