Korneliusz (Jakobs)

Korneliusz

Wiaczesław Jakobs
metropolita talliński i całej Estonii
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1924 Tallinn
Data śmierci	19 kwietnia 2018
Miejsce pochówku	Cmentarz św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie
metropolita talliński i całej Estonii
Okres sprawowania	od 2000
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	eparchia tallińska
Śluby zakonne	21 sierpnia 1990
Diakonat	19 sierpnia 1945
Prezbiterat	8 lutego 1948
Nominacja biskupia	20 czerwca 1990
Chirotonia biskupia	15 września 1990

{{Duchowny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | faksymile = | imię i nazwisko org = | opis grafiki = | miejsce pochówku = | kraj działania = | opis faksymile = Nieznane pola: "imię przybrane oryginalne", "imię i nazwisko oryginalne" oraz "państwo".

Korneliusz, imię świeckie: Wiaczesław Wasiljewicz Jakobs, (ur. 19 czerwca 1924 w Tallinnie) – zwierzchnik Estońskiego Kościoła Prawosławnego.

Urodził się w rodzinie oficera armii carskiej, który zbiegł na terytorium niepodległej Estonii w czasie rosyjskiej wojny domowej. Po ukończeniu w 1943 gimnazjum służył jako psalmista w cerkwi Narodzenia Matki Bożej w Tallinnie. 19 sierpnia 1945 arcybiskup talliński i całej Estonii Paweł (Dmitrowski) wyświęcił go na diakona, zaś 8 lutego 1948 jego następca, Izydor (Bogojawleński), udzielił mu święceń kapłańskich, kierując równocześnie do parafii św. Marii Magdaleny w Haaapsalu. W 1951 ks. Wiaczesław Jakobs zaocznie ukończył seminarium duchowne w Leningradzie i został przeniesiony do eparchii wołogodzkiej, gdzie służył do 1957. 27 lutego 1957 został aresztowany za prowadzenie "agitacji antyradzieckiej". Podstawą do aresztowania było przechowywanie przez duchownego książek o treści religijnej oraz prowadzenie rozmów o wierze. 16 maja 1957 sąd obwodowy w Wołogdzie skazał go na 10 lat łagru. Karę odbywał w obozach w Mordowii (Dubrawłag). Ostatecznie 12 września 1960 Sąd Najwyższy skrócił wyrok do pięciu lat; w tym samym miesiącu duchowny został zwolniony. W listopadzie 1960 wrócił do Estońskiej SRR i został proboszczem parafii św. Jana Chrziciela w Tallinnie. W 1988 został formalnie zrehabilitowany od postawionych mu zarzutów karnych.

20 czerwca 1990 otrzymał nominację na biskupa tallińskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. W związku z tym 21 sierpnia tego samego roku złożył wieczyste śluby mnisze w Monasterze Pskowsko-Pieczerskim, zaś 6 września 1990 otrzymał godność archimandryty. Jego chirotonia biskupa odbyła się 15 września 1990 w soborze św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie z udziałem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Aleksego II, metropolity Helsinek Tichona (Fiński Kościół Prawosławny), biskupa tambowskiego i miczurińskiego Eugeniusza, biskupa podolskiego Wiktora oraz biskupa nowogrodzkiego i staroruskiego Lwa. Biskupem ordynariuszem Tallinna i całej Estonii został po otrzymaniu przez Estoński Kościół Prawosławny statusu Cerkwi autonomicznej. Od 1995 nosi tytuł arcybiskupa, zaś od 6 listopada 2000 - metropolity.

Bibliografia

• Biogram w serwisie Patriarchatu Moskiewskiego