Korneliusz (Jakobs)

Korneliusz

Wiaczesław Jakobs
metropolita talliński i całej Estonii
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1924 Tallinn
Data śmierci	19 kwietnia 2018
Miejsce pochówku	Cmentarz św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie
metropolita talliński i całej Estonii
Okres sprawowania	od 2000
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	eparchia tallińska
Śluby zakonne	21 sierpnia 1990
Diakonat	19 sierpnia 1945
Prezbiterat	8 lutego 1948
Nominacja biskupia	20 czerwca 1990
Chirotonia biskupia	15 września 1990

{{Duchowny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | faksymile = | imię i nazwisko org = | opis grafiki = | miejsce pochówku = | kraj działania = | opis faksymile = Nieznane pola: "imię przybrane oryginalne", "imię i nazwisko oryginalne" oraz "państwo".

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	15 września 1990
Miejscowość	Tallin
Miejsce	Sobór św. Aleksandra Newskiego
Konsekrator	Aleksy II
Współkonsekratorzy	Tichon (Tajakka), Eugeniusz (Żdan), Wiktor (Pjankow), Lew (Cerpicki)
Współkonsekrowani biskupi Szymon (Getia) 3 października 1993 Łazarz (Gurkin) 21 lipca 2009

Korneliusz, imię świeckie: Wiaczesław Wasiljewicz Jakobs, (ur. 19 czerwca 1924 w Tallinnie) – zwierzchnik Estońskiego Kościoła Prawosławnego.

Urodził się w rodzinie oficera armii carskiej, który zbiegł na terytorium niepodległej Estonii w czasie rosyjskiej wojny domowej. Po ukończeniu w 1943 gimnazjum służył jako psalmista w cerkwi Narodzenia Matki Bożej w Tallinnie. 19 sierpnia 1945 arcybiskup talliński i całej Estonii Paweł (Dmitrowski) wyświęcił go na diakona, zaś 8 lutego 1948 jego następca, Izydor (Bogojawleński), udzielił mu święceń kapłańskich, kierując równocześnie do parafii św. Marii Magdaleny w Haaapsalu. W 1951 ks. Wiaczesław Jakobs zaocznie ukończył seminarium duchowne w Leningradzie i został przeniesiony do eparchii wołogodzkiej, gdzie służył do 1957. 27 lutego 1957 został aresztowany za prowadzenie "agitacji antyradzieckiej". Podstawą do aresztowania było przechowywanie przez duchownego książek o treści religijnej oraz prowadzenie rozmów o wierze. 16 maja 1957 sąd obwodowy w Wołogdzie skazał go na 10 lat łagru. Karę odbywał w obozach w Mordowii (Dubrawłag). Ostatecznie 12 września 1960 Sąd Najwyższy skrócił wyrok do pięciu lat; w tym samym miesiącu duchowny został zwolniony. W listopadzie 1960 wrócił do Estońskiej SRR i został proboszczem parafii św. Jana Chrziciela w Tallinnie. W 1988 został formalnie zrehabilitowany od postawionych mu zarzutów karnych.

20 czerwca 1990 otrzymał nominację na biskupa tallińskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. W związku z tym 21 sierpnia tego samego roku złożył wieczyste śluby mnisze w Monasterze Pskowsko-Pieczerskim, zaś 6 września 1990 otrzymał godność archimandryty. Jego chirotonia biskupa odbyła się 15 września 1990 w soborze św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie z udziałem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Aleksego II, metropolity Helsinek Tichona (Fiński Kościół Prawosławny), biskupa tambowskiego i miczurińskiego Eugeniusza, biskupa podolskiego Wiktora oraz biskupa nowogrodzkiego i staroruskiego Lwa. Biskupem ordynariuszem Tallinna i całej Estonii został po otrzymaniu przez Estoński Kościół Prawosławny statusu Cerkwi autonomicznej. Od 1995 nosi tytuł arcybiskupa, zaś od 6 listopada 2000 - metropolity.

Bibliografia

• Biogram w serwisie Patriarchatu Moskiewskiego