Przejdź do zawartości

Zamek w Mirze: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: drobne merytoryczne
Linia 22: Linia 22:
Budowę zamku rozpoczął na przełomie [[XV wiek|XV]] i [[XVI wiek]]u, w [[architektura gotycka|stylu gotyckim]] [[starosta]] [[Brześć|brzeski]] i [[Kowno|kowieński]] [[Jerzy Iwanowicz Ilinicz|Jerzy Illinicz]]. Około 1568 mirski zamek na mocy testamentu wnuka Jerzego Illinicza przeszedł w ręce książąt [[Radziwiłłowie|Radziwiłłów]], którzy przebudowali go w stylu [[renesans]]owym. Wzdłuż wschodnich i północnych ścian zamku powstał pałac. Gipsowe fasady zostały udekorowane wapiennymi portalami, płytami, balkonami i gankami.
Budowę zamku rozpoczął na przełomie [[XV wiek|XV]] i [[XVI wiek]]u, w [[architektura gotycka|stylu gotyckim]] [[starosta]] [[Brześć|brzeski]] i [[Kowno|kowieński]] [[Jerzy Iwanowicz Ilinicz|Jerzy Illinicz]]. Około 1568 mirski zamek na mocy testamentu wnuka Jerzego Illinicza przeszedł w ręce książąt [[Radziwiłłowie|Radziwiłłów]], którzy przebudowali go w stylu [[renesans]]owym. Wzdłuż wschodnich i północnych ścian zamku powstał pałac. Gipsowe fasady zostały udekorowane wapiennymi portalami, płytami, balkonami i gankami.


Zamek był niszczony przez [[Rosjanie|Rosjan]] w 1655 roku i przez [[Szwedzi|Szwedów]] w 1706. Odbudowana stała się rezydencją m.in. [[wojewodowie wileńscy|wojewody]] [[Wilno|wileńskiego]] [[Karol Stanisław Radziwiłł Panie Kochanku|Karola Stanisława Radziwiłła]], który znany był z wystawnych uczt.
12 grudnia 1655 roku zamek zajęli żołnierze słuckiego garnizonu Bogusława Radziwiłła popierającego ówcześnie Szwedów. W 1656 zamek zniszczyli Moskale. Zamek został zniszczony przez [[Szwedzi|Szwedów]] w 1706. Odbudowany stał się rezydencją m.in. [[wojewodowie wileńscy|wojewody]] [[Wilno|wileńskiego]] [[Karol Stanisław Radziwiłł Panie Kochanku|Karola Stanisława Radziwiłła]], który znany był z wystawnych uczt.


Podczas Powstania kościuszkowskiego po wschodniej stronie zamku doszło do bitwy oddziałów polskich z rosyjskimi znanej jako [[Bitwa pod Mirem (1792)|Bitwa pod Mirem]].
Podczas Powstania kościuszkowskiego po wschodniej stronie zamku doszło do bitwy oddziałów polskich z rosyjskimi znanej jako [[Bitwa pod Mirem (1792)|Bitwa pod Mirem]].

Wersja z 14:36, 22 cze 2015

Zespół zamkowy w Mirze
Mir Castle Complex[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
{{{opis grafiki}}}
Państwo

{{{państwo}}}

Typ

kulturowe

Spełniane kryterium

II, IV

Numer ref.

625

Region[b]

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

{{{data wpisu}}}
na {{{sesja wpisu}}}. sesji

Dokonane zmiany

{{{dokonane zmiany}}}

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

Zamek w Mirze (biał. Мірскі замак, Mirski zamak) – zamek usytuowany w pobliżu Miru na Białorusi. W 2000 został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Historia

Budowę zamku rozpoczął na przełomie XV i XVI wieku, w stylu gotyckim starosta brzeski i kowieński Jerzy Illinicz. Około 1568 mirski zamek na mocy testamentu wnuka Jerzego Illinicza przeszedł w ręce książąt Radziwiłłów, którzy przebudowali go w stylu renesansowym. Wzdłuż wschodnich i północnych ścian zamku powstał pałac. Gipsowe fasady zostały udekorowane wapiennymi portalami, płytami, balkonami i gankami.

12 grudnia 1655 roku zamek zajęli żołnierze słuckiego garnizonu Bogusława Radziwiłła popierającego ówcześnie Szwedów. W 1656 zamek zniszczyli Moskale. Zamek został zniszczony przez Szwedów w 1706. Odbudowany stał się rezydencją m.in. wojewody wileńskiego Karola Stanisława Radziwiłła, który znany był z wystawnych uczt.

Podczas Powstania kościuszkowskiego po wschodniej stronie zamku doszło do bitwy oddziałów polskich z rosyjskimi znanej jako Bitwa pod Mirem.

W epoce napoleońskiej zamek został opuszczony i częściowo zniszczony. W końcu XIX wieku budowla została ponownie odnowiona i zamieszkana. W 1813 po śmierci Dominika Radziwiłła zamek został przekazany jego córce Stefanii i jej mężowi Ludwigowi zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg, a następnie w ręce ich córki Marii, która poślubiła księcia Chlodwiga Hohenlohe-Schillingfurst. Ich syn Maurice Hohenlohe-Schillingfurst sprzedał zamek w 1895 Mikołajowi Światopełk-Mirskiemu, herbu Białynia. Syn Mikołaja Michał Światopełk-Mirski rozpoczął przebudowę zgodnie z planami Teodora Bursze z l. 1923-1924. Rodzina Światopełk-Mirskich miała w posiadaniu zespół obiektów do 1939.

W 2000 roku zamek został wpisany na Listę światowego dziedzictwa Unesco, w związku z czym zaczęto jego rewaloryzację i odbudowę. Przy tej okazji z trzech stron zamku zrekonstruowano ziemne fortyfikacje bastionowe.

Architektura zamku w Mirze

W pierwszym późnogotyckim etapie na początku XVI wieku, istniały tylko ceglano-kamienne mury obwodowe w formie czworoboku (4 x 75 m), 4 kwadratowe (w górnych kondygnacjach 8-boczne) baszty narożne i nieistniejący dziś budynek jednopiętrowy w południowo-zachodnim narożniku dziedzińca. W drugim etapie w połowie XVI wieku powstał parterowy, podpiwniczony budynek wzdłuż murów północnych i wschodnich. Ten budynek, w trzecim etapie rozbudowy, na początku XVII wieku został podwyższony do trzech kondygnacji i uzyskał pałacowy wystrój. Przy okazji zamurowano strzelnice, przebito okna i przekształcono średniowieczne korony murów. W pierwszej połowie XVII wieku zamek otoczono bastionowymi fortyfikacjami ziemnymi (z wieżą bramną pośrodku zachodniej kurtyny), chronionymi fosami nawadnianymi przez rzeczkę Mirankę.

Obszar otaczający zamek został zaadaptowany na park.

Wnętrza

Galeria

Linki zewnętrzne