Przejdź do zawartości

Stanisław Sroka (polityk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Sroka
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1909
Poznań

Data i miejsce śmierci

13 sierpnia 1967
Warszawa

Minister gospodarki komunalnej
Okres

od 18 maja 1961
do 13 sierpnia 1967

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Kazimierz Mijal

Następca

Andrzej Giersz

Prezydent Poznania
Okres

od 26 marca 1947
do października 1948

Poprzednik

Feliks Maciejewski

Następca

Leon Murzynowski

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)
Grób Stanisława Sroki na Cmentarzu Powązki Wojskowe

Stanisław Sroka (ur. 7 listopada 1909 w Poznaniu, zm. 13 sierpnia 1967 w Warszawie) – polski polityk, prawnik i ekonomista. Prezydent Poznania (1945–1948) i minister gospodarki komunalnej (1961–1967).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn robotników Franciszka i Wiktorii Bartkowskiej, w początkowym okresie życia wychowywał się w bardzo trudnych warunkach materialnych[1]. Ukończył Gimnazjum im. Marii Magdaleny w Poznaniu (matura w 1929), następnie studiował na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego (ukończony w 1936), przed II wojną światową działał w samorządzie rzemieślniczym. Brał udział w wojnie obronnej 1939, schwytany i uwięziony przez Niemców w obozie pod Kielcami. Zbiegł z obozu i wrócił do Poznania, a później do Kalisza (tam podjął pracę w okresie 1940–1942) i Rokitna.

W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Należał do egzektywy komitetu miejskiego PPR w Poznaniu (od 1945) oraz komitetu warszawskiego (1948–1950), delegat na I i II Zjazd PPR oraz na Kongres Zjednoczeniowy. 31 stycznia 1945 powrócił do Poznania i został naczelnikiem Wydziału Organizacyjnego Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu.

16 lipca 1945, mając 36 lat, został przewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej w Poznaniu (40 głosami za, 13 przeciwnymi i 7 wstrzymującymi się[2]), a następnie prezydentem Poznania do października 1948. Mimo planów zburzenia zamku cesarskiego w Poznaniu postanowił (po konsultacjach z Bolesławem Bierutem) pozostawić tę budowlę[3].

28 października 1948 został powołany na stanowisko wiceprezydenta Warszawy (od 23 maja 1950 zastępcy przewodniczącego prezydium Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy), urząd objął w grudniu 1948. 19 maja 1953 został podsekretarzem stanu (wiceministrem) w Ministerstwie Gospodarki Komunalnej, w latach 1957–1961 kierownik resortu. 18 maja 1961 został powołany na stanowisko ministra gospodarki komunalnej i pełnił je do końca życia. Miał udział m.in. w budowie zbiornika wodnego i zapory w Goczałkowicach.

Żonaty z Marią Biesiada, miał dwóch synów (Leszek, Andrzej) oraz córkę (Elżbieta).

Odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I (1964)[4] i II klasy oraz Krzyżem Komandorskim i Oficerskim (1947)[5] Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)[6], Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)[7] oraz Odznaką honorową "Za Zasługi dla Warszawy" (1965)[8].

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie w Alei Zasłużonych (kwatera A23-tuje-14)[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bolesław Pleśniarski, W budynku dawnego gminazjum przy ul. Focha, w: red. Tadeusz Świtała, Trud pierwszych dni. Poznań 1945. Wspomnienia Poznaniaków, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1970, s.236, ISBN 83-232-0322-9
  2. Tadeusz Świtała, Poznań 1945. Kronika Wydarzeń, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1986, s. 238, ISBN 83-210-0607-8, OCLC 830203088.
  3. Stephen Naumann, Od pamięci spornej do wspólnej na przykładzie Dzielnicy Zamkowej w Poznaniu (dostęp 2012-02-14)
  4. Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964. 
  5. M.P. z 1947 r. nr 81, poz. 556
  6. M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411
  7. Nadzwyczajna sesja Sejmu [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
  8. Odznaki honorowe "Za Zasługi dla Warszawy" [w:] "Głos Słupski", nr 15 (3841), 18 stycznia 1965, s. 1.
  9. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tadeusz Orlik, Pogrzeb ministra Stanisława Sroki w Kronice Miasta Poznania 2/1968 s. 125-131
  • Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944-1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991
  • Leon Murzynowski nowy Prezydent stoł. m. Poznania w Kronice Miasta Poznania nr 1/1949, s. 63-64
  • Informacje w BIP IPN