Przejdź do zawartości

Zygmunt Moskwa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Moskwa
Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1908
Warszawa

Data i miejsce śmierci

23 lipca 1975
Warszawa

Zastępca przewodniczącego Rady Państwa
Okres

od 27 czerwca 1969
do 23 lipca 1975

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Poprzednik

Jan Rabanowski

Następca

Edward Kowalczyk

Przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego
Okres

od 25 lutego 1969
do 10 lutego 1973

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Poprzednik

Stanisław Kulczyński

Następca

Andrzej Benesz

Minister łączności
Okres

od 25 lutego 1958
do 28 czerwca 1969

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Poprzednik

Jan Rabanowski

Następca

Edward Kowalczyk

Minister przemysłu drobnego i rzemiosła
Okres

od 13 lipca 1956
do 25 lutego 1958

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Poprzednik

Adam Żebrowski

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Order Flagi Narodowej I klasy (KRLD) Order Ludowej Republiki Bułgarii
Grób Zygmunta Moskwy

Zygmunt Moskwa (ur. 26 kwietnia 1908 w Warszawie, zm. 23 lipca 1975 tamże) – polski inżynier budownictwa wodnego i polityk. Poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, V i VI kadencji, minister przemysłu drobnego i rzemiosła (1956–1958), minister łączności (1958–1969) i zastępca przewodniczącego Rady Państwa (1969–1975). Przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego w latach 1969–1973.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny inteligenckiej, był synem Wincentego i Ewy. Ukończył Państwową Szkołę Średnią Techniczną w Radomiu. W 1931 eksternistycznie zdał maturę w Państwowej Średniej Szkole Technicznej Kolejowej w Radomiu, gdzie następnie pracował do 1932 jako asystent[1]. W latach 30. pracował także w budownictwie, w 1939 kierował budową kanału węglowego MysłowiceKraków. W tym samym roku ukończył studia na Politechnice Warszawskiej. Podczas II wojny światowej pracował w Szkole Technicznej w Radomiu. W 1945 wstąpił do Stronnictwa Demokratycznego i został wykładowcą w Państwowej Szkole Przemysłowej w Warszawie, którym był do 1947[1]. W latach 1947–1948 był wicewojewodą kieleckim, w latach 1948–1949 dyrektorem Dyrekcji Budowy Osiedli Robotniczych w Kielcach, a od maja 1949 współorganizatorem budowy Nowej Huty.

Pełnił funkcje kierownicze w SD, będąc m.in. w latach 1949–1956 zastępcą sekretarza generalnego Centralnego Komitetu, a w latach 1969–1973 przewodniczącym CK. Był potem honorowym prezesem partii.

W latach 1956–1958 minister przemysłu drobnego i rzemiosła, w latach 1958–1969 minister łączności. Od 1969 zastępca przewodniczącego Rady Państwa. Był posłem na Sejm Ustawodawczy z okręgu radomskiego oraz na Sejm PRL I, II, V i VI kadencji z okręgu kieleckiego (w latach 1947–1961 i od 1969). W 1964 przewodniczący Głównej Komisji Rewizyjnej Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej[2]. Od 1970 był także członkiem prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu.

Żonaty ze Stanisławą Walerią z domu Idzikowską (1919–2009), miał syna i dwie córki. Pochowany z honorami 26 lipca 1975 w na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A4-tuje-12)[3]. W pogrzebie udział wzięli m.in. przedstawiciele ówczesnych władz PRL: przewodniczący Rady Państwa PRL prof. Henryk Jabłoński, członkowie Biura Politycznego KC PZPR Edward Babiuch i Władysław Kruczek, marszałek Sejmu Stanisław Gucwa oraz zastępca przewodniczącego Rady Państwa Józef Ozga-Michalski. Przemówienie w imieniu kierownictwa Stronnictwa Demokratycznego wygłosił wicemarszałek Sejmu PRL Andrzej Benesz[4].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Informacje w BIP IPN
  2. Dziennik Bałtycki”, rok XX, nr 290 (6356), 6–7 grudnia 1964, s. 1
  3. Wyszukiwarka grobów w Warszawie
  4. Pogrzeb Zygmunta Moskwy, „Trybuna Robotnicza”, nr 165, 28 lipca 197, s. 1
  5. Najwyższe odznaczenia dla zasłużonych obywateli Polski Ludowej, „Trybuna Robotnicza”, nr 173, 22 lipca 1959, s. 7.
  6. Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 170 z 20 lipca 1964. 
  7. M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1559
  8. Kurier Polski”, nr 155 z 24 lipca 1975, s. 2 (nekrolog)
  9. M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411
  10. Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1974, s. 1
  11. Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1
  12. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej w m. Krakowie, nr 27, 8 grudnia 1962, s. 5
  13. Dzienni Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie, nr 7, 25 lipca 1970, s. 3
  14. Wysokie odznaczenia Koreańskiej Republiki Ludowej otrzymali członkowie rządu i działacze polscy. „Życie Warszawy”. Rok XI Nr 260 (3431), s. 1, 1 listopada 1954. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2023-07-01]. 
  15. Trybuna Robotnicza”, nr 79, 4 kwietnia 1967, s. 2