Franciszek Waniołka

	Franciszek Waniołka
	Franciszek Waniołka
Data i miejsce urodzenia	2 września 1912 ; Cieszyn
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 1971 ; Warszawa
	Wiceprezes Rady Ministrów
Okres	od 28 lipca 1962; do 22 grudnia 1968
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Minister przemysłu ciężkiego
Okres	od 27 lipca 1959; do 28 lipca 1962
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Kiejstut Żemaitis
Następca	Zygmunt Ostrowski
	Minister górnictwa i energetyki
Okres	od 5 kwietnia 1957; do 27 lipca 1959
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Następca	Jan Mitręga
	Minister energetyki
Okres	od 27 lutego 1957; do 5 kwietnia 1957
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Bolesław Jaszczuk
	Minister górnictwa węglowego
Okres	od 23 marca 1956; do 5 kwietnia 1957
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Piotr Jaroszewicz
	Odznaczenia

Grób Franciszka Waniołki na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Franciszek Waniołka (ur. 2 września 1912 w Cieszynie, zm. 16 kwietnia 1971 w Warszawie) – polski inżynier technolog i polityk, poseł na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji. Minister górnictwa węglowego (1956–1957), minister energetyki (1957), minister górnictwa i energetyki (1957–1959) oraz minister przemysłu ciężkiego (1959–1962), członek Biura Politycznego KC PZPR (1964–1968), w latach 1962–1968 wiceprezes Rady Ministrów.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa i Marii. W II Rzeczypospolitej pracował jako ślusarz, w czasie II wojny światowej wywieziony na roboty przymusowe w Niemczech. W 1942 został członkiem Armii Ludowej. W 1951 ukończył studia na Politechnice Śląskiej.

Należał do Komunistycznej Partii Polski, od 1933 do 1938 do Komunistycznej Partii Czechosłowacji, a następnie od 1945 do Polskiej Partii Robotniczej, z którą w 1948 przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był sekretarzem (1946–1948) i kierownikiem wydziału ekonomicznego komitetu wojewódzkiego PPR w Krakowie (1948). Instruktor wydziału przemysłu KW PPR w Katowicach (1946–1948) oraz sekretarz ds. ekonomicznych katowickiego KW PZPR (1949–1952). Instruktor wydziału ekonomicznego Komitetu Centralnego PZPR (1948–1949), w latach 1959–1971 członek KC, od 1964 do 1968 członek Biura Politycznego KC PZPR.

W latach 1952–1954 prezes Centralnego Urzędu Gospodarki Materiałowej oraz zastępca przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego. Następnie podsekretarz stanu w Ministerstwie Górnictwa i Ministerstwie Górnictwa Węglowego. Od 1956 do 1957 minister tego resortu, w 1957 minister energetyki, od 1957 do 1959 minister górnictwa węglowego, do 1962 minister przemysłu ciężkiego, a od 1962 do 1968 wiceprezes Rady Ministrów.

Pełnił mandat poselski na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji.

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kw. A 28 rz. Tuje m. 14)^[1].

Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
Informacje w BIP IPN
Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991: władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991. Warszawa: PWN, 1991. ISBN 83-01-10386-8.