Franciszek Waniołka
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
2 września 1912 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
16 kwietnia 1971 |
Wiceprezes Rady Ministrów | |
Okres |
od 28 lipca 1962 |
Przynależność polityczna | |
Minister przemysłu ciężkiego | |
Okres |
od 27 lipca 1959 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister górnictwa i energetyki | |
Okres |
od 5 kwietnia 1957 |
Przynależność polityczna | |
Następca | |
Minister energetyki | |
Okres |
od 27 lutego 1957 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Minister górnictwa węglowego | |
Okres |
od 23 marca 1956 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |

Franciszek Waniołka (ur. 2 września 1912 w Cieszynie, zm. 16 kwietnia 1971 w Warszawie) – polski inżynier technolog i polityk, poseł na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji. Minister górnictwa węglowego (1956–1957), minister energetyki (1957), minister górnictwa i energetyki (1957–1959) oraz minister przemysłu ciężkiego (1959–1962), członek Biura Politycznego KC PZPR (1964–1968), wiceprezes Rady Ministrów (1962–1968).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Józefa i Marii. W II Rzeczypospolitej pracował jako ślusarz, w czasie II wojny światowej wywieziony na roboty przymusowe w Niemczech. W 1942 został członkiem Armii Ludowej. W 1951 ukończył studia na Politechnice Śląskiej.
Należał do Komunistycznej Partii Polski, od 1933 do 1938 do Komunistycznej Partii Czechosłowacji, a następnie od 1945 do Polskiej Partii Robotniczej, z którą w 1948 przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był sekretarzem (1946–1948) i kierownikiem wydziału ekonomicznego komitetu wojewódzkiego PPR w Krakowie (1948). Instruktor wydziału przemysłu KW PPR w Katowicach (1946–1948) oraz sekretarz ds. ekonomicznych katowickiego KW PZPR (1949–1952). Instruktor wydziału ekonomicznego Komitetu Centralnego PZPR (1948–1949), w latach 1959–1971 członek KC, od 1964 do 1968 członek Biura Politycznego KC PZPR.
W latach 1952–1954 prezes Centralnego Urzędu Gospodarki Materiałowej oraz zastępca przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego. Następnie podsekretarz stanu w Ministerstwie Górnictwa i Ministerstwie Górnictwa Węglowego. Od 1956 do 1957 minister tego resortu, w 1957 minister energetyki, od 1957 do 1959 minister górnictwa węglowego, do 1962 minister przemysłu ciężkiego, a od 1962 do 1968 wiceprezes Rady Ministrów.
Pełnił mandat poselski na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji.
Żonaty z Gertrudą (1919–1972), miał syna Jerzego i córkę Lidię. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kw. A 28 rz. Tuje m. 14)[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie, w tym w 1964[2])
- Order Odrodzenia Polski III klasy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 170 z 20 lipca 1964.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- Informacje w BIP IPN
- Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991: władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991. Warszawa: PWN, 1991. ISBN 83-01-10386-8.
- Absolwenci Politechniki Śląskiej
- Członkowie Biura Politycznego KC PZPR
- Deportowani na roboty przymusowe przez nazistowskie Niemcy w Polsce 1939–1945
- Działacze Komunistycznej Partii Polski
- Instruktorzy Komitetu Centralnego PZPR
- Ludzie urodzeni w Cieszynie
- Ministrowie energetyki Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie)
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Politycy PPR
- Polscy ślusarze
- Posłowie z okręgu Bielsko-Biała (PRL)
- Posłowie z okręgu Zabrze (PRL)
- Posłowie z okręgu Kielce (PRL)
- Sekretarze Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Katowicach
- Urodzeni w 1912
- Wiceministrowie i urzędnicy PRL
- Wicepremierzy PRL
- Zmarli w 1971
- Żołnierze Armii Ludowej