Stefan Pietrusiewicz
Data i miejsce urodzenia |
24 lipca 1909 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
9 lipca 1990 |
Przewodniczący Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury | |
Okres |
od 22 czerwca 1960 |
Przynależność polityczna | |
Minister budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych | |
Okres |
od 5 kwietnia 1957 |
Przynależność polityczna | |
Następca | |
Minister budownictwa | |
Okres |
od 27 lutego 1957 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Minister przemysłu materiałów budowlanych | |
Okres |
od 1 marca 1955 |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
![]() |
Stefan Ireneusz Pietrusiewicz (ur. 24 lipca 1909 w Klwowie, zm. 9 lipca 1990 w Warszawie) – polski inżynier budownictwa lądowego i polityk. Minister przemysłu materiałów budowlanych (1955–1957), minister budownictwa (1957), minister budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych (1957–1960) oraz przewodniczący Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury (1960–1964). Budowniczy Polski Ludowej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Konstantego i Emilii, uzyskał tytuł zawodowy inżyniera budownictwa lądowego. W latach 1928–1935 dozorca i robotnik, w 1935–1936 odbył służbę wojskową w Modlinie, następnie 1936–1939 kierownik budów wodno-melioracyjnych w Łodzi i Kaliszu. Jako podporucznik rezerwy saperów wziął udział w wojnie obronnej 1939. Wzięty do niewoli w Bitwie nad Bzurą. W latach 1939–1945 jeniec Oflagu II C Woldenberg (obecnie Dobiegniew).
Od 1945 członek Polskiej Partii Robotniczej, a następnie od 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Porucznik i kapitan w Głównym Zarządzie Politycznym Wojska Polskiego oraz dyrektor Społecznego Przedsiębiorstwa Budowy Warszawa. Podsekretarz stanu w ministerstwach odbudowy (1945–1949), budownictwa (1949–1951), budownictwa miast i osiedli (1951), budownictwa przemysłowego (1951–1955). Od 1 marca 1955 do 5 kwietnia 1957 był ministrem przemysłu materiałów budowlanych. Od 27 lutego 1957 do 5 kwietnia 1957 był również ministrem budownictwa. Od 22 marca 1957 do 20 marca 1960 był ministrem budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych. Od 14 czerwca 1960 do 3 marca 1964 przewodniczący Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury. W latach 1964–1968 podsekretarz stanu w Ministerstwie Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, a następnie do 1974 dyrektor Instytutu Techniki Budowlanej.
W 1977 otrzymał Order Budowniczych Polski Ludowej.
Był żonaty z Jadwigą Marią Petrusiewicz (1911-1977). Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B35-2-17)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie. Mapa cmentarzy. [dostęp 2020-04-04].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa: PWN, 1991, s. 410, ISBN 83-01-10386-8, OCLC 69290887 .
- Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych b. PRL - Stefan Pietrusiewicz. Biuletyn Informacji Publicznej. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2016-05-10].
- Jeńcy Oflagu II C Woldenberg
- Ministrowie PRL
- Oficerowie polityczni ludowego Wojska Polskiego
- Podporucznicy saperów II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy bitwy nad Bzurą (1939)
- Urodzeni w 1909
- Wiceministrowie i urzędnicy PRL
- Zmarli w 1990
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Działacze PZPR
- Ludzie urodzeni w Klwowie