Wiciokrzew pospolity

Wiciokrzew pospolity
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	szczeciowce
Rodzina	przewiertniowate
Rodzaj	wiciokrzew
Gatunek	wiciokrzew pospolity
	Nazwa systematyczna
	Lonicera xylosteum L.; Sp. Pl. 1: 174. 1 May 1753
Synonimy
	Lonicera segreziensis Lavallée ex Dippel;
	Lonicera segreziensis Lavallée ex Dippel;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wiciokrzew pospolity, suchodrzew pospolity, wiciokrzew suchodrzew (Lonicera xylosteum L.) – gatunek krzewu z rodziny przewiertniowatych. Pochodzi z Europy i wschodniej Azji. Rozprzestrzenił się również w Ameryce Północnej^[3]. W Polsce jest spotykany w całym kraju, ale jest bardzo nierównomiernie rozprzestrzeniony – jest pospolity na pogórzu, w pasie wyżyn i w rejonie dolnej Wisły, ale na innych obszarach lokalnie bywa gatunkiem rzadkim^[4]. Jest czasami uprawiany.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Krzew o wysokości 1-2 m. Pędy w środku puste, bez rdzenia, młode są owłosione, starsze nagie.
Liście: Ulistnienie nakrzyżległe, liście całobrzegie, z krótkimi ogonkami, owłosione, o zaokrąglonych lub szerokoklinowatych nasadach.
Kwiaty: 5-krotne, ze zrośniętymi płatkami tworzącymi długą rurkę, 2-wargowe. Warga górna jest płytko rozcięta. Korona o długości 1-1,5 cm, początkowo jest kremowa, podczas przekwitania żółknie. Kwiaty wyrastają po dwa na wspólnej szypułce, ich 3-komorowe zalążnie są zrośnięte nasadami. Nitki pręcików mają owłosione nasady.
Owoce: Czerwone jagody, czasem zrośnięte parami.

Liście
Kwiaty
Owoce

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Nanofanerofit. Rośnie w lasach mieszanych oraz zaroślach. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny np. dla klasy (Cl.) Querco-Fagetea oraz wyróżniający dla zespołu (Ass.) Rhamno-Cornetum sanguinei^[5]. Kwitnie od maja do czerwca. Roślina trująca.

Jest rośliną żywicielską larw rzadkiego motyla przeplatki maturna^[6].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Roślina ozdobna. Czasami (rzadko) bywa uprawiany. Nie jest tak ozdobny, jak inne uprawiane w tym celu gatunki wiciokrzewów (w. przewiercień, w. pomorski, w. Tellmana). Nie ma specjalnych wymagań co do gleby. Podczas silnych mrozów mogą przemarzać niezdrewniałe, młode pędy, ale roślina szybko odtwarza je ze starszych pędów. Wymaga podpór.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-27] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-07-20].
↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 340, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ Marcin Sielezniew, Izabela Dziekańska: Motyle dzienne. Warszawa: Multico, 2010, s. 251.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-27] (ang.).

[grin-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-07-20].

[4] Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 340, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .

[5] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[6] Marcin Sielezniew, Izabela Dziekańska: Motyle dzienne. Warszawa: Multico, 2010, s. 251.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]