Spółgłoska szczelinowa nagłośniowa dźwięczna
| Numer IPA | 174 | |||
|---|---|---|---|---|
| ʢ | ||||
| Jednostka znakowa |
ʢ | |||
| Unikod |
U+02a2 | |||
| UTF-8 (hex) |
ca a2 | |||
| Inne systemy | ||||
| X-SAMPA | <\ | |||
| IPA Braille↗ | ⠔⠆ | |||
| Przykład | ||||
| informacje • pomoc | ||||
| ||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||||
Spółgłoska szczelinowa nagłośniowa dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczana jest symbolem: [ʢ]. Właściwie częstsza jest spółgłoska półotwarta nagłośniowa dźwięczna, którą można oznaczać symbolem [ʢ̞], kiedy niezbędne jest rozróżnienie. Żaden znany język naturalny nie traktuje tych dźwięków jak odrębne fonemy.
Artykulacja
[edytuj | edytuj kod]W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ʢ]:
- modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
- tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, powietrze uchodzi przez jamę ustną (spółgłoska ustna)
- prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka (spółgłoska środkowa)
- jest to spółgłoska nagłośniowa – fałdy nalewkowo-nagłośniowe zbliżają się do nagłośni. Szczelina czasem staje się na tyle wąska, że masy powietrza wydychanego z płuc przechodząc przez nie tworzą charakterystyczny dla spółgłoski szczelinowej szum.
- wiązadła głosowe drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna
Przykłady
[edytuj | edytuj kod]Głoska ta jest obca językom indoeuropejskim. Występuje w:
- pewnych dialektach języka arabskiego (Odpowiada standardowemu /ʕ/ lub /ʔˤ/)[1]: تَعَشَّى [t̪ɑʢɑʃʃɐː] "jeść kolację"
- języku dargińskim
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Peter Ladefoged, Ian Maddieson, The Sounds of the World's Languages, Blackwell, 1996, ISBN 0-631-19815-6, str. 167-168