Joanna Walter

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joanna Walter
Data i miejsce urodzenia

7 października 1922
Warszawa

Data i miejsce śmierci

13 lipca 1996
Warszawa

Zawód

aktorka, tłumaczka

Lata aktywności

1947–1995

Grób Joanny Walter na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Joanna Walter, znana także jako Joanna Walterówna (ur. 7 października 1922 w Warszawie, zm. 13 lipca 1996 tamże) – polska aktorka teatralna, filmowa i tłumaczka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od urodzenia mieszkała w Warszawie. W roku 1948 ukończyła Studio Aktorskie Iwo Galla w Gdańsku, a 2 lata później (1950 r.) zdała eksternistyczny egzamin aktorski. Pracowała jako aktorka, kierownik artystyczny teatru oraz tłumaczka. W sezonie 1949/50 występowała w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi, w sezonie 1950/51 w Teatrze Polskim w Szczecinie. W latach 1951–1953 była aktorką warszawskiego Teatru Ateneum, w roku 1953 Teatru im. Osterwy w Lublinie, w latach 1953–1978 Teatru Narodowego w Warszawie. Zajmowała się także przekładami literatury francuskiej i włoskiej[1].

Kariera sceniczna[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Zadebiutowała 13 maja 1947 r., jeszcze jako słuchaczka studia aktorskiego, na scenie trójmiejskiego Teatru Wybrzeże, w sztuce Jak wam się podoba, którego autorem jest William Shakespeare, w reżyserii Iwo Galla[2]. Inne spektakle z udziałem Walter, to m.in.:

lata 50.[edytuj | edytuj kod]

Przez jeden sezon (od VII 1951 do VII 1952 r.) współpracowała z warszawskim Teatrem Ateneum:

  • 25 VII 1951: Interwencja Lew Sławin, reż. Ludwik René – w podwójnej roli: Jeanne Barbier, Młodsza dama
  • 31 XII 1951: Pociąg do Marsylii Krzysztof Gruszczyński, reż. Jerzy Ukleja – jako asystent reżysera
  • 2 IV 1952: Zwycięstwo scen. i reż. Janusz Warmiński – jako Magda Skoczeń
  • 19 VII 1952: Zbiegowie Halina Auderska, reż. Jerzy Ukleja – jako Nastka.

Ćwierć wieku swej dalszej kariery (od 1953 do 1978 r.) poświęciła występom, głównie na deskach warszawskiego Teatru Narodowego:

lata 60.[edytuj | edytuj kod]

lata 70.[edytuj | edytuj kod]

  • 13 V 1971: Błękitny potwór Carlo Gozzi, reż. Giovanni Pampiglione – przekład (Teatr Polski, Wrocław)
  • 10 XII 1971: Momolo Carlo Goldoni, reż. Giovanni Pampiglione – przekład (Teatr Polski, Wrocław)
  • 20 IX 1973: Cyrano de Bergerac Edmond Rostand, reż. Alina Obidniak – przekład (Teatr Dolnośląski, Jelenia Góra)
  • 30 VIII 1975: Pluskwa Władimir Majakowski, reż. Konrad Swinarski – w potrójnej roli: Przekupka z jabłkami, Swatka, Turystka
  • 17 X 1975: Bel-Ami i jego sobowtór Luciano Codignola, reż. Giovanni Pampiglione – przekład (Teatr Powszechny, Warszawa)
  • 22 XI 1975: Doktor Judym Stefan Żeromski, reż. Jan Machulski – jako pani Niewadzka (Teatr Ochoty – Ośrodek Kultury Teatralnej, Warszawa)
  • 6 XII 1975: Łgarz Carlo Goldoni, reż. Giovanni Pampiglione – przekład (Tarnowski Teatr im. Ludwika Solskiego, Tarnów)

Schyłek[edytuj | edytuj kod]

  • 15 II 1986: Karnawał scen. i reż. Giovanni Pampiglione – przekład (Teatr Polski, Wrocław)
  • 15 VI 1986: Hanusia i mysz Pompeusz Gennaro Aceto, reż. Leszek Czarnota – przekład (Teatr Lalki i Maski „Groteska”, Kraków)
  • 25 IX 1993: Król Jeleń Carlo Gozzi, reż. Wojciech Kobrzyński – przekład (Białostocki Teatr Lalek, Białystok)
  • 24 X 1993: Ofiary obowiązku Eugène Ionesco, reż. Ewa Bułhak – przekład (Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, Warszawa)
  • 23 XI 1994: Cyrano de Bergerac (utwór dramatyczny) Edmond Rostand, reż. Włodzimierz Bielicki – przekład (Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego, Wałbrzych)
  • 20 V 1995: Miłość do trzech pomarańczy Carlo Gozzi, reż. Joanna Łupinowicz – opracowanie tekstu (Teatr Lalek Guliwer, Warszawa)
  • 15 X 1995: Miłość do trzech pomarańczy Carlo Gozzi, reż. Tomasz Kowalski – adaptacja (Teatr Miejski, Gdynia)
  • 21 I 1996: Ptaszek Zielonopióry Carlo Gozzi, reż. Piotr Cieplak – przekład (Teatr Dramatyczny, Warszawa).

Telewizja[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Za debiut można uznać jej występ 10 grudnia 1956 r. na scenie Teatru Telewizji, w roli głównej, w sztuce Georga Büchnera Woyzeck, w reżyserii Aleksandra Korewy[4].

lata 60.[edytuj | edytuj kod]

lata 70. i 80.[edytuj | edytuj kod]

Film[edytuj | edytuj kod]

Debiut na ekranie kinowym miał miejsce 25 stycznia 1954 r.: Przygoda na Mariensztacie komedia obyczajowa, reż. Leonard Buczkowski – jako murarka Zosia Bonecka[1]. Inne filmy z udziałem Walter wymieniono poniżej:

Utwory[edytuj | edytuj kod]

  • Miłość do trzech pomarańczy (premiera: 14 II 1971 – poznański Teatr Nowy)[6]

Przebieg pracy[edytuj | edytuj kod]

W trakcie swej 49-letniej kariery aktorskiej współpracowała z 24 teatrami z: Gdyni, Gdańska, Łodzi, Szczecina, Lublina, Wrocławia, Kalisza, Krakowa, Białegostoku, Jeleniej Góry, Tarnowa, Wałbrzycha i Warszawy (9)[7].

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Aktorka zmarła w wieku niespełna 74 lat. Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera nr: A12-4-4)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Joanna Walter [online], FilmPolski [dostęp 2020-11-01] (pol.).
  2. Jak wam się podoba, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-11-01].
  3. Polona [online], polona.pl [dostęp 2020-11-01].
  4. Woyzeck, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-11-01].
  5. Nowy Don Kiszot – Wikiźródła, wolna biblioteka [online], pl.wikisource.org [dostęp 2020-11-01].
  6. Miłość do trzech pomarańczy, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki). [dostęp 2020-11-01].
  7. Joanna Walter, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2020-11-01].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]