Maxime Laheurte

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maxime Laheurte
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 maja 1985
Gérardmer

Klub

AS Gérardmer SN

Wzrost

173 cm

Debiut w PŚ

29.01 2005, Sapporo
(20. – start masowy)

Pierwsze punkty w PŚ

29.01 2005, Sapporo
(20. – start masowy)

Pierwsze podium w PŚ

3.12 2006, Lillehammer
(3. – sprint)

Rekord życiowy

212 m na Letalnicy w Planicy (18 marca 2011)[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Mistrzostwa świata
złoto Val di Fiemme 2013 Sztafeta
brąz Falun 2015 Sztafeta
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Schonach 2002 Sztafeta
srebro Rovaniemi 2005 Sztafeta
brąz Sollefteå 2003 Sztafeta
Olimpijski festiwal młodzieży Europy
brąz Vuokatti 2001 Drużynowy
Puchar Kontynentalny
3. miejsce
2005/2006
Multimedia w Wikimedia Commons

Maxime Laheurte (ur. 20 maja 1985 w Gérardmer) – francuski kombinator norweski, dwukrotny medalista mistrzostw świata oraz trzykrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Maxime Laheurte pojawił się w styczniu 2002 roku, kiedy wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Schonach. Wspólnie z kolegami z drużyny wywalczył tam srebrny medal w sztafecie. Rok później, podczas mistrzostw świata juniorów w Sollefteå indywidualnie plasował się w połowie drugiej dziesiątki, a w drużynie zdobył tym razem brązowy medal. Na mistrzostwach świata juniorów w Stryn w 2004 roku nie zdobył medalu. Był osiemnasty w sprincie, a zawodach drużynowych zajął szóste miejsce. Ostatni sukces w kategorii juniorów odniósł w 2005 roku, kiedy na mistrzostwach świata juniorów w Rovaniemi zdobył razem z kolegami kolejny srebrny medal w drużynie.

W latach 2004-2006 i 2008-2009 startował w zawodach Pucharu Kontynentalnego. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2005/2006, który ukończył na trzeciej pozycji w klasyfikacji generalnej. Trzykrotnie stawał na podium, jednak nie wygrał żadnego konkursu. W międzyczasie, 29 stycznia 2005 roku w japońskim Sapporo zadebiutował w zawodach Pucharu Świata. Zajął wtedy 20. miejsce w starcie masowym, tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. W sezonie 2004/2005 PŚ pojawił się jeszcze jeden raz: 30 stycznia w Sapporo zajął 25. miejsce w zawodach metodą Gundersena. W klasyfikacji generalnej dało mu to 57. pozycję.

Najlepsze wyniki w Pucharze Świata Laheurte osiągnął w sezonie 2006/2007, kiedy zajął piętnaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Wtedy też, 3 grudnia 2006 roku w Lillehammer po raz pierwszy stanął na podium zawodów tego cyklu, zajmując trzecie miejsce w sprincie. Na podium stanął także 16 grudnia 2006 roku w austriackim Ramsau am Dachstein, gdzie był trzeci w starcie masowym. W lutym 2007 roku wystartował na mistrzostwach świata w Sapporo. Po skokach do sprintu Maxime zajmował wysokie trzecie miejsce. Nie zdołał obronić jednak tej pozycji w biegu i ostatecznie na mecie był dziesiąty. W Gundersenie wypadł słabiej, zajmując 19. miejsce, a w zawodach drużynowych Francuzi zajęli szóstą lokatę.

W czterech kolejnych sezonach Pucharu Świata Francuz ani razu nie znalazł się w czołowej dziesiątce zawodów. W tym czasie najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2010/2011, który ukończył na 26. pozycji. Do czołowej dziesiątki powrócił dopiero na początku sezonu 2011/2012, 26 listopada 2011 roku w Ruce, gdzie był dziesiąty w Gundersenie. Do tego czasu Francuz wystartował na trzech dużych imprezach. Na mistrzostwach świata w Libercu w 2009 roku indywidualnie spisał się słabo, ale wspólnie z François Braud, Sebastienem Lacroix i Jasonem Lamy-Chappuis był czwarty w zawodach drużynowych, przegrywając walkę o brązowy medal z reprezentantami Norwegii o niecałe 14 sekund. Rok później brał udział w igrzyskach olimpijskich w Vancouver. W konkursie drużynowym wraz z kolegami ponownie zajął czwarte miejsce w zawodach drużynowych, tym razem w walce o podium lepsi okazali się Niemcy. Indywidualnie zajął 38. miejsce w zawodach metodą Gundersena na dużej skoczni. Wystartował także na mistrzostwach świata w Oslo w 2011 roku. Mimo iż medalu nie zdobył Francuz zwrócił na siebie uwagę dobrą postawą na skoczni, między innymi ustanawiając rekord skoczni Midtstubakken podczas treningu przed zawodami drużynowymi. W zawodach indywidualnych na normalnym obiekcie był czwarty po skokach, jednak w biegu spadł na 16. miejsce. Na dużej skoczni spadł z dziewiątego miejsca po skokach na 21. pozycję na mecie biegu. W zawodach drużynowych był odpowiednio piąty i czwarty.

Podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme w 2013 roku reprezentacja Francji w składzie: François Braud, Maxime Laheurte, Sébastien Lacroix, Jason Lamy Chappuis zdobyła złoty medal w zawodach drużynowych. W startach indywidualnych Laheurte był piętnasty na normalnym obiekcie, a rywalizację na dużej skoczni zakończył na 35. pozycji. W 2014 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi, zajmując czwarte miejsce w sztafecie, 17. miejsce na normalnej i 27. miejsce na dużej skoczni. 18 marca 2011 roku, podczas treningów na skoczni Letalnica w Planicy ustanowił swój rekord życiowy w długości skoku - 212 metrów[2].

Po sezonie 2018/2019 zakończył karierę sportową[3].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
10. 23 lutego 2010 Kanada Vancouver Sztafeta HS140/4x5 km[4] 49:31,6 +39,8  Austria
19. 25 lutego 2010 Kanada Vancouver Gundersen HS140/10 km 25:32,9 +3:59,3 Stany Zjednoczone Bill Demong
17. 12 lutego 2014 Rosja Soczi Gundersen HS106/10 km 23:50,2 +1:12,2 Niemcy Eric Frenzel
27. 18 lutego 2014 Rosja Soczi Gundersen HS140/10 km 22:45,5 +1:52,1 Norwegia Jørgen Gråbak
4. 21 lutego 2014 Rosja Soczi Sztafeta HS140/4x5 km[5] 47:13,5 +1:12,8  Norwegia
11. 14 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Gundersen HS109/10 km 24:51,4 +1:23,1 Niemcy Eric Frenzel
14. 20 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Gundersen HS140/10 km 23:52,5 +1:30,3 Niemcy Johannes Rydzek
5. 22 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Sztafeta HS140/4x5 km[6] 46:09,8 +2:27,2  Niemcy

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
10. 23 lutego 2007 Japonia Sapporo Sprint HS134/7,5 km 17:40,2 +1:18,5 Finlandia Hannu Manninen
6. 25 lutego 2007 Japonia Sapporo Sztafeta HS134/4x5 km[7] 49:14,9 +4:09,8  Finlandia
19. 3 marca 2007 Japonia Sapporo Gundersen HS100/15 km 38:35,6 +3:40,0 Niemcy Ronny Ackermann
4. 26 lutego 2009 Czechy Liberec Sztafeta HS134/4x5 km[4] 48:32,3 +17,1  Japonia
35. 28 lutego 2009 Czechy Liberec Gundersen HS134/10 km 23:36,6 +3:10,3 Stany Zjednoczone Bill Demong
16. 26 lutego 2011 Norwegia Oslo Gundersen HS106/10 km 25:19,2 +1:03,9 Niemcy Eric Frenzel
9. 28 lutego 2011 Norwegia Oslo Sztafeta HS106/4x5 km[5] 48:07,8 +3:51,4  Austria
21. 2 marca 2011 Norwegia Oslo Gundersen HS134/10 km 25:31,6 +1:59,7 Francja Jason Lamy Chappuis
7. 4 marca 2011 Norwegia Oslo Sztafeta HS134/4x5 km[5] 48:07,8 +2:45,6  Austria
36. 22 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS106/10 km 29:13,2 +2:23,2 Francja Jason Lamy Chappuis
1. 24 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Sztafeta HS106/4x5 km[8] 57:34,0 - -
25. 28 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS134/10 km 27:22,8 +2:58,9 Niemcy Eric Frenzel
16. 20 lutego 2015 Szwecja Falun Gundersen HS100/10 km 26:38,9 +1:14,1 Niemcy Johannes Rydzek
3. 22 lutego 2015 Szwecja Falun Sztafeta HS100/4x5 km[8] 44:20,7 +39,6  Niemcy
14. 26 lutego 2015 Szwecja Falun Gundersen HS134/10 km 22:45,8 +44,1 Austria Bernhard Gruber
27. 24 lutego 2017 Finlandia Lahti Gundersen HS100/10 km 26:19,6 +2:01,3 Niemcy Johannes Rydzek
7. 26 lutego 2017 Finlandia Lahti Sztafeta HS100/4x5 km[9] 47:57,3 +1:19,5  Niemcy
dsq 1 marca 2017 Finlandia Lahti Gundersen HS130/10 km 26:41,6 - Niemcy Johannes Rydzek
5. 3 marca 2017 Finlandia Lahti Sprint drużynowy HS130/2x7,5 km[10] 28:45,8 +11,5  Niemcy
24. 22 lutego 2019 Austria Seefeld in Tirol Gundersen HS130/10 km 23:43,0 +2:44,1 Niemcy Eric Frenzel
6. 24 lutego 2019 Austria Seefeld in Tirol Sprint drużynowy HS130/2x7,5 km[11] 28:29,5 +1:44,6  Niemcy
30. 28 lutego 2019 Austria Seefeld in Tirol Gundersen HS109/10 km 25:01,3 +2:52,7 Norwegia Jarl Magnus Riiber
6. 2 marca 2019 Austria Seefeld in Tirol Sztafeta HS109/4x5 km[9] 50:15,5 +1:12,0  Norwegia

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
40. 23 stycznia 2002 Niemcy Schonach Gundersen K90/10 km 30:54,2 +7:01,2 Niemcy Björn Kircheisen
2. 25 stycznia 2002 Niemcy Schonach Sztafeta K90/4x5 km[12] 844,0 pkt -80,7 pkt  Niemcy
18. 5 lutego 2003 Szwecja Sollefteå Gundersen K107/10 km 31:43,2 +3:41,0 Niemcy Björn Kircheisen
3. 7 lutego 2003 Szwecja Sollefteå Sztafeta K107/4x5 km[5] 793,9 pkt +99,8 pkt  Niemcy
13. 9 lutego 2003 Szwecja Sollefteå Sprint K107/5 km 14.02,6 +1:52,6 Niemcy Björn Kircheisen
6. 6 lutego 2004 Norwegia Stryn Sztafeta K90/4x5[13] 58:03,0 +3.14,0  Norwegia
18. 8 lutego 2004 Norwegia Stryn Sprint K90/7,5 km 14:02,1 +1:57,3 Norwegia Petter Tande
28. 22 marca 2005 Finlandia Rovaniemi Gundersen HS100/10 km 25.56,6 +5:18,0 Norwegia Petter Tande
2. 24 marca 2005 Finlandia Rovaniemi Sztafeta HS100/4x5[14] 44:17,1 +1:37,8  Niemcy
7. 26 marca 2005 Finlandia Rovaniemi Sprint HS100/5 km 14:02,1 +1:05,0 Norwegia Petter Tande

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 3 grudnia 2006 Norwegia Lillehammer Sprint HS138/7,5 km 17:30,8 3. +4,6 Austria Christoph Bieler
2. 16 grudnia 2006 Austria Ramsau Start masowy HS98/10 km 265,0 pkt 3. -12,0 pkt Austria Christoph Bieler

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 4 marca 2006 Niemcy Klingenthal Gundersen HS140/15 km 17:30.8 min 2. +9.0 s Niemcy Florian Schillinger
2. 17 marca 2006 Norwegia Mo i Rana Sprint HS96/7.5 km ? 3. +16.0 s Norwegia Torkild Rasmussen Aam
3. 18 marca 2006 Norwegia Mo i Rana Sprint HS96/7.5 km ? 3. +19.2 s Norwegia Espen Rian
4. 9 stycznia 2016 Norwegia Høydalsmo Gundersen HS94/10 km 26:30.4 min 3. +3,2 s Norwegia Espen Andersen
5. 5 stycznia 2018 Niemcy Klingenthal Gundersen HS140/5 km bd. 3. bd. Francja Antoine Gérard
6. 6 stycznia 2018 Niemcy Klingenthal Gundersen HS140/10 km bd. 2. bd. Austria Franz-Josef Rehrl

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 22 września 2018 Słowenia Planica Gundersen HS140/10 km 25:53,6 3. +44,5 Austria Mario Seidl

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-19].
  2. ↑ Nordic Combined - Athlete: Maxime LAHEURTE [online], www.fis-ski.com [dostęp 2017-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-02] (ang.).
  3. ↑ Sophie Courageot: Combiné nordique : c'est la der pour Maxime Laheurte et François Braud. france3-regions.francetvinfo.fr, 2019-03-15. [dostęp 2019-03-17]. (fr.).
  4. ↑ a b Skład zespołu: Maxime Laheurte, François Braud, Sébastien Lacroix, Jason Lamy Chappuis
  5. ↑ a b c d Skład drużyny: Maxime Laheurte, Sébastien Lacroix, François Braud, Jason Lamy Chappuis
  6. ↑ Skład drużyny: Antoine Gérard, François Braud, Maxime Laheurte, Jason Lamy Chappuis
  7. ↑ Skład drużyny: Mathieu Martinez, François Braud, Maxime Laheurte, Jason Lamy Chappuis
  8. ↑ a b Skład drużyny: François Braud, Maxime Laheurte, Sébastien Lacroix, Jason Lamy Chappuis
  9. ↑ a b Skład drużyny: Laurent Muhlethaler, Maxime Laheurte, François Braud, Antoine Gérard
  10. ↑ Skład drużyny: Maxime Laheurte, François Braud
  11. ↑ Skład drużyny: Antoine Gérard, Maxime Laheurte
  12. ↑ Skład drużyny: Maxime Laheurte, Mathieu Martinez, François Braud, Sébastien Lacroix
  13. ↑ Skład drużyny: François Braud, Maxime Laheurte, Jonathan Félisaz, Jason Lamy Chappuis
  14. ↑ Skład drużyny: Maxime Boillot, Maxime Laheurte, François Braud, Jason Lamy Chappuis
  15. ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2017 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
  16. ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2018 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Drużynowi mistrzowie świata w kombinacji norweskiej
Sztafeta 3 x 10 km/4 x 5 km (skocznia duża)
Sztafeta 4 x 5 km (skocznia normalna)
Sprint drużynowy (skocznia duża)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maxime_Laheurte&oldid=70325819”