Michael von Grünigen

Michael von Grünigen

Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1969 Schönried
Klub	Ski-Club Schönried
Debiut w PŚ	10.01 1989, Kirchberg (gigant)
Pierwsze punkty w PŚ	23.11 1989, Park City (6. miejsce – gigant)
Pierwsze podium w PŚ	19.01 1993, Veysonnaz (1. miejsce – gigant)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Szwajcaria Igrzyska olimpijskie brąz Nagano 1998 Gigant Mistrzostwa świata złoto Sestriere 1997 Gigant złoto St. Anton 2001 Gigant brąz Sierra Nevada 1996 Gigant brąz Sierra Nevada 1996 Slalom Mistrzostwa świata juniorów srebro Sälen 1987 Gigant Puchar Świata 3. miejsce 1995/1996 Puchar Świata (Slalom gigant) Mała Kryształowa Kula 1995/1996 Mała Kryształowa Kula 1996/1997 Mała Kryształowa Kula 1998/1999 Mała Kryształowa Kula 2002/2003 2. miejsce 1997/1998 2. miejsce 2000/2001 3. miejsce 1999/2000
Strona internetowa

Michael von Grünigen (ur. 11 kwietnia 1969 w Schönried) – szwajcarski narciarz alpejski, brązowy medalista olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata i zdobywca Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji Pucharu Świata w gigancie.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Michael von Grünigen pojawił się w 1987 roku, podczas mistrzostw świata juniorów w Sälen. Wywalczył tam srebrny medal w slalomie, a w gigancie zajął piąte miejsce. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował w 10 stycznia 1989 roku w Kirchbergu, jednak nie zdobył punktów. Dokonał tego dziesięć miesięcy później, 23 listopada 1989 roku w Park City, zajmując szóste miejsce w gigancie. W sezonie 1989/1990 punktował jeszcze czterokrotnie, ale nie poprawił tego wyniku, ostatecznie zajmując 46. miejsce w klasyfikacji generalnej.

Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanął 19 stycznia 1993 roku w Veysonnaz, zwyciężając w gigancie. W zawodach tych wyprzedził bezpośrednio Włocha Alberto Tombę oraz Lasse Kjusa z Norwegii. W kolejnych startach jeszcze kilka razy plasował się w najlepszej dziesiątce, jednak na podium już nie stawał. W klasyfikacji generalnej zajął dwudzieste miejsce, a w klasyfikacji giganta był szósty. W lutym 1993 roku startował na mistrzostwach świata w Morioce, gdzie zajął szesnaste miejsce w slalomie, a giganta nie ukończył. W międzyczasie zajął między innymi siódme miejsce w gigancie na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm w 1991 roku oraz siódme miejsce w slalomie na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Albertville. W tym czasie jego najlepszym wynikiem pucharowym było czwarte miejsce w gigancie wywalczone 4 stycznia 1992 roku w Kranjskiej Gorze. W klasyfikacji generalnej zajmował jednak odległe lokaty.

Najważniejszym punktem sezonu 1993/1994 były igrzyska olimpijskie w Lillehammer. Szwajcar zajął tam piętnaste miejsce w slalomie, a rywalizacji w gigancie nie ukończył, wypadając z trasy już w pierwszym przejeździe. W Pucharze Świata wielokrotnie zajmował miejsca w dziesiątce, jednak na podium stanął raz: 13 grudnia 1993 roku w Val d’Isère zajmując trzecie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej zajął tym razem 19. miejsce, a w klasyfikacji giganta drugi raz z rzędu był szósty.

Przełom w karierze von Grünigena nastąpił w sezonie 1994/1995, który ukończył na dziewiątej pozycji. Na podium plasował się trzykrotnie, w tym 18 grudnia 1994 roku w Val d’Isère odniósł drugie w karierze zwycięstwo. Poza tym 3 grudnia w Tignes był drugi w tej konkurencji, a 22 stycznia 1995 roku w Wengen drugie miejsce zajął w slalomie. Wyniki te dały mu piąte miejsce w klasyfikacji giganta oraz siódme wśród slalomistów. Najlepsze wyniki w zawodach tego cyklu osiągnął w sezonie 1995/1996. Na podium stawał osiem razy, odnosząc przy tym pięć zwycięstw: 12 listopada w Tignes, 17 listopada w Vail, 25 listopada w Park City, 19 stycznia w Adelboden oraz 10 lutego w Hinterstoder był najlepszy w gigancie. W klasyfikacji generalnej zajął trzecie miejsce, ulegając tylko Lasse Kjusowi i Austriakowi Güntherowi Maderowi. Wywalczył ponadto pierwszą w karierze Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji giganta. W lutym 1996 roku brał udział w mistrzostwach świata w Sierra Nevada, zdobywając swój pierwszy medal na arenie międzynarodowej. W gigancie zajął tam trzecie miejsce, plasując się o 0,82 sekundy za Tombą i 0,38 sekundy za swym rodakiem, Ursem Kälinem. Dwa dni później brązowy medal zdobył także w slalomie, tym razem ulegając Tombie i Austriakowi Mario Reiterowi.

Kolejny medal wywalczył podczas mistrzostw świata w Sestriere w 1997 roku. Zwyciężył tam w gigancie, wyprzedzając Lasse Kjusa o 1,12 sekundy i Austriaka Andreasa Schifferera o 1,45 sekundy. Trzy dni później von Grünigen zajął siódme miejsce w slalomie. W Pucharze Świata siedem razy stawał na podium, odnosząc cztery kolejne zwycięstwa w gigancie: 22 grudnia w Alta Badia, 5 stycznia w Kranjskiej Gorze, 8 marca w Nagano i 15 marca 1997 roku w Vail. Wyniki te dały mu piąte miejsce w klasyfikacji generalnej oraz kolejne zwycięstwo w klasyfikacji giganta. Podobne wyniki osiągał także w sezonie 1997/1998, który ukończył na szóstej pozycji. Z sześciu podiów trzykrotnie stawał na najwyższym stopniu, za każdym razem w gigancie. Najpierw zwyciężył 16 października w Tignes, następnie 14 grudnia 1997 roku w Val d’Isère, a 28 lutego 1998 roku w był najlepszy w Yongpyong. Tym razem w klasyfikacji giganta był drugi, przegrywając tylko ze zdobywcą Pucharu Świata, Hermannem Maierem. W lutym 1998 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Nagano. Po pierwszym przejeździe giganta zajmował piąte miejsce, tracąc do prowadzącego Maiera 0,62 sekundy. W drugim przejeździe uzyskał szósty wynik, co jednak dało mu trzeci łączny czas i brązowy medal. Oprócz Maiera von Grünigena wyprzedził jeszcze jego rodak, Stephan Eberharter.

Trzecią w karierze Małą Kryształową Kulę w klasyfikacji giganta zdobył w sezonie 1998/1999. Na podium stawał wówczas pięć razy, w tym zwyciężając w gigancie 20 grudnia w Alta Badia i 14 marca 1999 roku w Sierra Nevada. W klasyfikacji generalnej był ósmy, a wśród slalomistów zajął dziewiąte miejsce. Z rozgrywanych lutym 1999 roku mistrzostw świata w Vail wrócił jednak bez medalu. W swojej koronnej konkurencji był siódmy, a slalom zakończył na dwunastej pozycji. Sezon 1999/2000 był pierwszym od sześciu lat, w którym von Grünigen nie odniósł żadnego pucharowe zwycięstwa. Na podium plasował się czterokrotnie: 31 października w Tignes był drugi, 24 listopada w Vail i 5 lutego w Todtnau trzeci, a 26 lutego w Yongpyong ponownie zajął drugie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej był piętnasty, jednak w gigancie zajął trzecie miejsce za Hermannem Maierem i Christianem Mayerem.

Ostatni medal zdobył na mistrzostwach świata w Sankt Anton w 2001 roku. Po raz drugi w karierze zdobył tam tytuł mistrzowski w swej koronnej konkurencji, wyprzedzając Norwega Kjetila André Aamodta i Francuza Frédérica Coviliego. Wystąpił także w slalomie, jednak zajął 22. miejsce. Kolejne trzy zwycięstwa odniósł w zawodach pucharowych, wygrywając giganta 17 listopada w Park City, 17 grudnia w Val d’Isère i 6 stycznia 2001 roku w Les Arcs. W klasyfikacji generalnej był tym razem piąty, a w klasyfikacji giganta zajął drugie miejsce za Maierem. Kolejny sezon ukończył na piętnastym miejscu, a w gigancie był szósty. Tym samym pierwszy raz od 1996 roku Szwajcar nie stanął na podium klasyfikacji giganta. W zawodach trzy razy stanął na podium: 28 października w Sölden był trzeci, 16 grudnia w Alta Badia zajął drugie miejsce, a 10 marca 2002 roku w Altenmarkt był najlepszy w gigancie. W lutym 2002 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie plasował się poza czołową dziesiątką. W gigancie był jedenasty, a w slalomie zajął czternaste miejsce.

Ostatnie sukcesy osiągał w sezonie 2002/2003. W klasyfikacji generalnej był ponownie piętnasty, jednak w klasyfikacji giganta zdobył czwartą Małą Kryształową Kulę. Na podium stawał sześć razy: 22 listopada w Park City, 15 grudnia w Val d’Isère i 1 marca w Yongpyong wygrywał, 14 stycznia 2003 roku w Adelboden był drugi, a 27 października w Sölden i 15 marca w Lillehammer zajmował drugie miejsce. Wystąpił także na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, gdzie w swoim jedynym starcie był siódmy w gigancie. W marcu 2003 roku zakończył karierę.

Wielokrotnie zdobywał medale mistrzostw Szwajcarii, w tym złote w slalomie w latach 1996, 1997 i 2001 oraz w gigancie w latach 1997 i 2001. W 1997 roku został wybrany sportowcem roku w Szwajcarii. Po zakończeniu kariery pracował dla firm produkujących sprzęt narciarski i dla Swiss-Ski.

Jego siostra Christine także była narciarką alpejską.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
13.	18 lutego	1992	Albertville	Gigant	2:06,98	+3,69	Alberto Tomba
7.	22 lutego	1992	Albertville	Slalom	1:44,39	+2,03	Finn Christian Jagge
DNF	23 lutego	1994	Lillehammer	Gigant	2:52,46	–	Markus Wasmeier
15.	27 lutego	1994	Lillehammer	Slalom	2:02,02	+3,86	Thomas Stangassinger
3.	19 lutego	1998	Nagano	Gigant	2:38,51	+1,18	Hermann Maier
19.	21 lutego	1998	Nagano	Slalom	1:49,31	+5,65	Hans Petter Buraas
11.	21 lutego	2002	Salt Lake City	Gigant	2:23,28	+1,79	Stephan Eberharter
14.	23 lutego	2002	Salt Lake City	Slalom	2:23,28	+4,29	Jean-Pierre Vidal

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
DSQ2	22 stycznia	1991	Saalbach	Slalom	1:55,38	–	Marc Girardelli
7.	3 lutego	1991	Saalbach	Gigant	2:29,94	+2,13	Rudolf Nierlich
DNF2	10 lutego	1993	Morioka	Gigant	2:15,36	-	Kjetil André Aamodt
16.	13 lutego	1993	Morioka	Slalom	1:40,33	+3,44	Kjetil André Aamodt
3.	23 lutego	1996	Sierra Nevada	Gigant	1:58,63	+0,82	Alberto Tomba
3.	25 lutego	1996	Sierra Nevada	Slalom	1:42,26	+0,55	Alberto Tomba
1.	12 lutego	1997	Sestriere	Gigant	2:48,23	–	–
7.	15 lutego	1997	Sestriere	Slalom	1:51,70	+1,36	Tom Stiansen
7.	12 lutego	1999	Vail	Gigant	2:19,31	+1,93	Lasse Kjus
12.	14 lutego	1999	Vail	Slalom	1:42,12	+2,09	Kalle Palander
1.	8 lutego	2001	Sankt Anton	Gigant	2:23,80	-	-
22.	10 lutego	2001	Sankt Anton	Slalom	1:39,66	+5,23	Mario Matt
7.	12 lutego	2003	Sankt Moritz	Gigant	2:45,93	+0,93	Bode Miller

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
2.	21 marca	1987	Sälen	Slalom	1:50,95	+0,21	Roger Pramotton
5.	22 marca	1987	Sälen	Gigant	2:31,70	+1,76	Thomas Wolf

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1989/1990: 46.
• sezon 1990/1991: 49.
• sezon 1991/1992: 28.
• sezon 1992/1993: 20.
• sezon 1993/1994: 19.
• sezon 1994/1995: 9.
• sezon 1995/1996: 3.
• sezon 1996/1997: 5.
• sezon 1997/1998: 6.
• sezon 1998/1999: 8.
• sezon 1999/2000: 15.
• sezon 2000/2001: 5.
• sezon 2001/2002: 15.
• sezon 2002/2003: 15.

Zwycięstwa w zawodach

1. Veysonnaz – 19 stycznia 1993 (gigant)
2. Val d’Isère – 18 grudnia 1994 (gigant)
3. Tignes – 12 listopada 1995 (gigant)
4. Vail – 17 listopada 1995 (gigant)
5. Park City – 25 listopada 1995 (gigant)
6. Adelboden – 19 stycznia 1996 (gigant)
7. Hinterstoder – 10 lutego 1996 (gigant)
8. Alta Badia – 22 grudnia 1996 (gigant)
9. Kranjska Gora – 5 stycznia 1997 (gigant)
10. Nagano – 8 marca 1997 (gigant)
11. Vail – 15 marca 1997 (gigant)
12. Tignes – 26 października 1997 (gigant)
13. Val d’Isère – 14 grudnia 1997 (gigant)
14. Yongpyong – 28 lutego 1998 (gigant)
15. Alta Badia – 20 grudnia 1998 (gigant)
16. Sierra Nevada – 14 marca 1999 (gigant)
17. Park City – 17 listopada 2000 (gigant)
18. Val d’Isère – 17 grudnia 2000 (gigant)
19. Les Arcs – 6 stycznia 2001 (gigant)
20. Flachau – 10 marca 2002 (gigant)
21. Park City – 22 listopada 2002 (gigant)
22. Val d’Isère – 15 grudnia 2002 (gigant)
23. Yongpyong – 1 marca 2003 (gigant)

Pozostałe miejsca na podium

1. Val d’Isère – 13 grudnia 1993 (gigant) – 3. miejsce
2. Tignes – 3 grudnia 1994 (gigant) – 2. miejsce
3. Wengen – 22 stycznia 1995 (slalom) – 2. miejsce
4. Alta Badia – 17 grudnia 1995 (gigant) – 2. miejsce
5. Kranjska Gora – 21 grudnia 1995 (gigant) – 2. miejsce
6. Flachau – 6 stycznia 1996 (gigant) – 3. miejsce
7. Sölden – 27 października 1996 (gigant) – 2. miejsce
8. Park City – 25 listopada 1996 (slalom) – 3. miejsce
9. Adelboden – 14 stycznia 1997 (gigant) – 2. miejsce
10. Alta Badia – 21 grudnia 1997 (gigant) – 2. miejsce
11. Kranjska Gora – 3 stycznia 1998 (gigant) – 3. miejsce
12. Adelboden – 13 stycznia 1998 (gigant) – 2. miejsce
13. Flachau – 10 stycznia 1999 (gigant) – 2. miejsce
14. Wengen – 17 stycznia 1999 (slalom) – 2. miejsce
15. Ofterschwang – 27 lutego 1999 (gigant) – 3. miejsce
16. Tignes – 31 października 1999 (gigant) – 2. miejsce
17. Vail – 24 listopada 1999 (gigant) – 2. miejsce
18. Todtnau – 5 lutego 2000 (gigant) – 3. miejsce
19. Yongpyong – 26 lutego 2000 (gigant) – 2. miejsce
20. Adelboden – 9 stycznia 2001 (gigant) – 2. miejsce
21. Sölden – 28 października 2001 (gigant) – 3. miejsce
22. Alta Badia – 16 grudnia 2001 (gigant) – 2. miejsce
23. Sölden – 27 października 2002 (gigant) – 3. miejsce
24. Adelboden – 14 stycznia 2003 (gigant) – 2. miejsce
25. Lillehammer – 15 marca 2003 (gigant) – 3. miejsce

Bibliografia

• Oficjalna Strona (niem.)
• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-29)]. (ang.)