Servette FC
| |||
| Pełna nazwa |
Association du Servette Football Club | ||
|---|---|---|---|
| Przydomek |
Les Grenats (Granatowi) | ||
| Barwy |
| ||
| Data założenia | |||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Kanton | |||
| Siedziba | |||
| Adres |
Route des Jeunes 16, 1227 Carouge | ||
| Stadion | |||
| Sponsor techniczny | |||
| Prezes |
Pascal Besnard | ||
| Trener | |||
| Asystent trenera |
Bojan Dimic | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Servette FC – szwajcarski klub piłkarski z siedzibą w Lancy w kantonie Genewy[1]. Jest najbardziej utytułowanym zespołem we francuskojęzycznej części Szwajcarii i jedynym w kraju, który przez cały XX wiek grał w najwyższej lidze. W Swiss Super League występował nieprzerwanie od jej powstania w 1897, aż do momentu ogłoszenia bankructwa w 2005(łącznie 108 sezonów).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Klub Servette został założony 20 marca 1890 roku. W sezonie 1978/1979 czołowymi zawodnikami byli Umberto Barberis i Claude Andrey i powiedli oni Servette do wygrania wszystkich możliwych do zdobycia trofeów, z wyjątkiem Pucharu Zdobywców Pucharów, z którego zespół został wyeliminowany w ćwierćfinale przez późniejszego finalistę, Fortunę Düsseldorf. Barberis niedługo potem trafił do AS Monaco i w 1982 został mistrzem Francji.
Servette było jedynym klubem w Szwajcarii, który do XXI wieku grał nieprzerwanie w pierwszej lidze od czasu jej utworzenia w latach 30.
Bankructwo[edytuj | edytuj kod]
Po długich rządach sprawowanych przez francuskiego prezydenta Marka Rogera, który stosował politykę „zatrudnić i zwolnić piłkarzy”, nie dotrzymywał finansowych obietnic oraz ograniczył kontakty z kibicami klubu, 4 lutego 2005 zostało ogłoszone bankructwo klubu. Długi Servette wynosiły ponad 10 milionów franków szwajcarskich, a piłkarze nie dostawali wypłat od września 2004. Konsekwencją tego były odejścia czołowych piłkarzy oraz degradacja o dwie klasy niżej, czego wcześniej doświadczył rywal Servette, Lausanne Sports w 2003 roku.
W sezonie 2005/2006 klub zdołał awansować do Challenge League, czyli drugiej w hierarchii ligi Szwajcarii. W 2011 roku po 6-letniej przerwie powrócił do Super League po wygranym dwumeczu barażowym z AC Bellinzona.
Sukcesy[edytuj | edytuj kod]
Krajowe[edytuj | edytuj kod]
- Mistrzostwa Szwajcarii:
- Puchar Szwajcarii:
- Puchar Alp:
- Puchar Ligi Szwajcarskiej:
Międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]
Stadion[edytuj | edytuj kod]
Obecnym stadionem klubu Servette jest wybudowany w 2003 roku Stade de Genève. Uroczysta inauguracja odbyła się 16 marca 2003. Mecz otwarcia został rozegrany pomiędzy drużyną Servette a BSC Young Boys (1-1)[3]. Z pojemnością 30.084 widzów jest trzecim pod względem wielkości obiektem w Szwajcarii. W 2008 roku odbyły się tu trzy mecze Euro 2008.
Servette przeniosło się na Stade de Genève w 2003 roku zaraz po wybudowaniu go. Wcześniej swoje mecze rozgrywało na Stade des Charmilles. Stadion ten został wybudowany w 1930 roku, a na inauguracyjny mecz przyszło 14 tysięcy widzów. Oficjalna pojemność wynosiła 30 tysięcy widzów, ale 14 października 1951 roku na mecz pomiędzy reprezentacją Szwajcarii a reprezentacją Francji przybyły 40 tysięcy fanów, co było rekordem. Odbyły się na nim 4 mecze Mistrzostw Świata 1954, 3 grupowe(Grupa A i B) oraz ćwierćfinał pomiędzy RFN i Jugosławią (2:0). W 1977 zainstalowano sztuczne oświetlenie, a w 1983 roku zadaszono obiekt w całości. Stadion stopniowo zmniejszał swoją pojemność. W 1985 zmniejszono ją do 20 tysięcy, a w 1998 do 9.250, gdy na całym obiekcie zainstalowano krzesełka. W 2000 roku zaczęto jednak budowę nowego stadionu, a 8 grudnia 2002 rozegrano ostatni mecz na starym Stade des Charmilles.
Europejskie puchary[edytuj | edytuj kod]
Władze Klubu[edytuj | edytuj kod]
Rada Dyrektorów[1]
| Imię i nazwisko | Funkcja |
|---|---|
 Pascal Bernard
|
Prezydent Klubu |
 Felipe Ortiz
|
Wiceprezydent Klubu |
| Caroline Caron
|
Administrator |
| Richard Feuz
|
Dyrektor administracyjny |
| Philippe Senderos
|
Dyrektor sportowy |
Obecny skład[edytuj | edytuj kod]
Stan na 21 grudnia 2021[4]
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 1 | BR | Steven Deana
|
| 2 | OB | Anthony Sauthier (kapitan)
|
| 3 | OB |  Gaël Clichy
|
| 4 | OB | Steve Rouiller
|
| 5 | PO |  Boris Cespedes
|
| 7 | OB | Moussa Diallo
|
| 8 | PO | Timothé Cognat
|
| 9 | PO |  Miroslav Stevanović
|
| 10 | NA |  Alex Schalk
|
| 11 | PO | Boubacar Fofana
|
| 12 | NA | Ronny Rodelin
|
| 14 | NA | Dimitri Oberlin
|
| 15 | PO | Theo Valls
|
| 17 | PO | Kastriot Imeri
|
| 19 | OB | Yoan Severin
|
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 20 | PO |  Papu Mendes
|
| 21 | NA | Nils Pédat
|
| 22 | PO | Ricardo Azevedo
|
| 23 | OB | Vincent Sasso
|
| 24 | OB | Malik Sawadogo
|
| 25 | NA | Grejohn Kyei
|
| 27 | PO | Alexis Antunes
|
| 28 | PO | David Douline
|
| 30 | OB | Noe Henchoz
|
| 32 | BR | Jeremy Frick
|
| 33 | OB | Nicolas Vouilloz
|
| 34 | OB | Roggerio Nyakossi
|
| 35 | OB |  Diogo Monteiro
|
| 40 | BR | Edin Omeragic
|
Piłkarze na wypożyczeniu[edytuj | edytuj kod]
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| OB | Mathis Magnin (w Étoile Carouge FC do 30 czerwca 2022)
| |
| OB | Lucas Monteiro (w FC Stade Nyonnais do 30 czerwca 2022)
| |
| NA | Matteo Regillo (w Étoile Carouge FC do 30 czerwca 2022)
|
Sztab szkoleniowy[edytuj | edytuj kod]
Sztab szkoleniowy i medyczny w sezonie 2021/2022[1]
|
|
Kibice[edytuj | edytuj kod]
Najaktywniejsi kibice zespołu siedzą na północnej trybunie stadionu Servette. Ultrasi nazywają się Section Grenat. Inne grupy kibicowskie to m.in. North Fans, Maroons czy Deutschschweiz'86 (niemieckojęzyczni kibice zespołu).
Trenerzy[edytuj | edytuj kod]
Teddy Duckworth (1919-29)- Frido Barth (1929)
- Teddy Duckworth (1930)
Karl Rappan (1932-35)- Weisz (1935-36)
Pache and Albert Guinchard (1936-37)- Otto Hoëss (1937)
- André Abegglen (1937-42)
- Léo Wionsowski (1942-43)
- Fernand Jaccard (1943-48)
- Karl Rappan (1948-53)
- Albert Châtelain (1953-54)
- Karl Rappan i Albert Châtelain (1954-55)
- Karl Rappan i Theo Brinek (1955-56)
- Karl Rappan (1956-57)
Jenő Vincze (1957-58)- Frank Séchehaye (1958-59)
Jean Snella (1959-63)- Lucien Leduc (1963-66)
- Roger Vanlanthen (1966)
- Béla Guttmann (1966-67)
- Gilbert Dutoît (1967)
- Jean Snella (1967-71)
- Henri Gillet (1971-72)
Jürgen Sundermann (1972-76)- Peter Pazmandy (1976-82)
- Guy Mathez (1982-85)
- Jean-Marc Guillou (1985-86)
- Thierry De Choudens (1986-88)
- Jean-Claude Donzé (1988-89)
- Péter Pázmándy (1989-90)
Ruud Krol (1990)- Gilbert Gress (1990-91)
Jean Thissen (1991)- Bernard Mocellin, Jacky Barlie i Heinz Hermann (1991)
- Michel Renquin (1991-93)
Ilija Petković (1993-95)- Bernard Challandes (1995)
- Umberto Barberis (1995-96)
- Vujadin Boškov (1996-97)
- Guy Mathez (1997)
- Gérard Castella (1997-99)
Boško Đurovski (1999)- René Exbrayat (1999-00)
- Lucien Favre (2000-02)
- Roberto Morinini (2002-03)
Adrian Ursea (2003)- Marco Schällibaum (2003-04)
- Adrian Ursea i
Stefano Ceccaroni (2004) - Diego Sessolo (2004-05)
- Jean-Michel Aeby (2005-08)
- Michel Sauthier (2008-08)
- Gérard Castella (2008-09)
- William Niderhauser (2009)
João Resende Alves (2009-)[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Luca Perone, Organigramme - servettefc.ch | SFC [online], www.servettefc.ch [dostęp 2021-12-21] (fr.).
- ↑ Achievements [online], servettefc.ch [dostęp 2011-02-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-16] (ang.).
- ↑ Stade de Genève [online], servettefc.ch [dostęp 2011-02-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-16] (ang.).
- ↑ Equipe - servettefc.ch | SFC [online], www.servettefc.ch [dostęp 2021-12-21].
- ↑ SERVETTE F. C. - Trainer [online], www.super-servette.ch/ [dostęp 2011-02-17] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W 1931 w języku niemieckim nadal stosowano nazwę wcześniejszą.
- ↑ W latach 1930–2003 stosowano potrójne nazewnictwo po niemiecku, francusku i włosku (w szablonie od góry w języku: niemieckim, francuskim, włoskim).