2 Dywizja (Księstwo Warszawskie)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1808 |
Tradycje | |
Rodowód |
Legia Kaliska |
Dowódcy | |
Pierwszy |
gen. Józef Zajączek |
Działania zbrojne | |
Druga Wojna Polska | |
2 Dywizja – dywizja Armii Księstwa Warszawskiego utworzona w 1807 w Kaliszu jako Legia Kaliska pod dowództwem gen. Józefa Zajączka.
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]Od 26 stycznia 1807 funkcjonowała jako Legia Kaliska. Organizując ją, sformowano osiem batalionów w departamencie kaliskim i czterech z wojsk przybyłych z Francji (Legie Północne). Następnie zredukowano liczbę batalionów do ośmiu[1].
Barwy Legii: wszystkie wyłogi karmazynowe, guziki białe[2].
4 czerwca 1807 minister wojny Józef Poniatowski wydał rozkaz wprowadzający nową numeracje jednostek, ale jej pułki zachowały dotychczasowe numery od 5 do 8[3]. W lipcu 1808 roku przeorganizowano Legię i sformowano 2 Dywizję. Jej dowódcą został dotychczasowy dowódca Legii Kaliskiej – gen. Józef Zajączek, a w sztabie dywizji znalazł się m.in. Stanisław Malczewski. W sierpniu 1808 przeglądu 2 Dywizji dokonał marszałek Louis Nicolas Davout[4].
Dowództwo dywizji
[edytuj | edytuj kod]- dowódca – gen. dyw. Józef Zajączek
- major dywizji[a] – gen. bryg. Paweł Skórzewski
- szef sztabu – płk Ksawery Kossecki
- dowódca piechoty – gen. bryg. Izydor Krasiński[5]
- dowódca jazdy – gen. bryg. Józef Niemojewski[5]
- komisarz wojenny – Deleymere[6]
- adiutant dowódcy – płk Aleksander Radzimiński
- naczelny urzędnik zdrowia – Karol August Szultz[7].
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]Skład w połowie 1808[8]:
- 5 pułk piechoty
- 6 pułk piechoty
- 7 pułk piechoty
- 8 pułk piechoty
- 4 pułk strzelców konnych
- 3 pułk ułanów
- 2 batalion artylerii pieszej
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zastępca dowódcy dywizji.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Marian Krwawicz, Gabryjel Zych, Wypisy źródłowe ... s. 68.
- ↑ Bgusław Polak: Lance do boju. s. 60.
- ↑ Wróblewski 2002 ↓, s. 169.
- ↑ Nadzieja 1988 ↓, s. 171.
- ↑ a b Nadzieja 1988 ↓, s. 170.
- ↑ Morawski i Wielecki 1996 ↓, s. 45.
- ↑ Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie: Księstwo Warszawskie 1807–1814. s. 12.
- ↑ Zych 1961 ↓, s. 21.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. Poznań: Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-52-1.
- Bronisław Gembarzewski, Szymon Askenazy: Wojsko Polskie: Księstwo Warszawskie 1807–1814. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-47-5.
- Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
- Marian Krwawicz, Gabriel Zych: Wypisy źródłowe do historii polskiej sztuki wojennej. Polska sztuka wojenna w latach 1796–1815. Zeszyt jedenasty. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1955.
- Ryszard Morawski, Henryk Wielecki: Wojsko Księstwa Warszawskiego. Generalicja i sztaby. Warszawa: Wydawnictwo Belona, 1996. ISBN 83-11-08511-0.
- Jadwiga Nadzieja: Od jakobina do księcia namiestnika. Katowice: 1988. ISBN 83-216-0682-2.
- Bogusław Polak: Lance do boju. Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986. ISBN 83-03-01373-4.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowe, 1978.
- Wiesław Wróblewski: Działania militarne w Wielkopolsce i na Ziemi Lubuskiej. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny AON. Departament Systemu Obronnego MON, 2002. ISBN 83-88329-25-1.
- Gabriel Zych: Armia Księstwa Warszawskiego 1807 – 1812. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961.