Przejdź do zawartości

41 Pułk Piechoty (austro-węgierski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
41 pułk piechoty
Infanterieregiment Nr.41
Historia
Państwo

 Austro-Węgry

Sformowanie

1701

Rozformowanie

1918

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

c. i k. Armia

Rodzaj wojsk

piechota

Bukowiński Pułk Piechoty Nr 41 (niem. Infanterieregiment Erzherzog Eugen Nr.41[1])– pułk piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.

Historia pułku

[edytuj | edytuj kod]

Oddział kontynuował tradycje pułku utworzonego w 1701[2]. Kolory pułkowe: wyłogi i patki siarkowożółte, guziki srebrne[3].

Garnizony pułkowe

[edytuj | edytuj kod]

W 1873 roku komenda pułku stacjonowała we Lwowie, natomiast komenda uzupełnień i batalion zapasowy w Terezínie. W 1903 roku komenda pułku, komenda uzupełnień i batalion zapasowy były dyslokowane w Terezínie. W 1914 roku pułk stacjonował w Czerniowcach na terytorium 11 Korpusu. Tam też znajdowała się Komenda Okręgu Uzupełnień (niem. Ergänzungs Bezirk Kommando Czernowitz).

Pułk w I wojnie światowej

[edytuj | edytuj kod]

W przededniu I wojny światowej pułk etatowo niewielki sztab, cztery bataliony po cztery kompanie. Kompania piechoty czasu wojny składała się z czterech plutonów i liczyła około 250 żołnierzy i 5 oficerów. Na szczeblu pułku występowały także cztery oddziały karabinów maszynowych (w każdym 1 oficer i 36 szeregowych) i pluton pionierów. W sumie pułk liczył około 4600 żołnierzy[4].
Oddział wchodził w skład 59 Brygady należącej do 30 Dywizji Piechoty. Skład narodowościowy w 1914 roku 27% – Rusini, 54% – Rumuni, 15% Polacy[5].
Wykorzystując doświadczenia wojenne, w cesarsko-królewskiej armii wspólnej rozpoczęto wprowadzać nowe rozwiązania organizacyjne. W nowej strukturze pułk miał posiadać trzy bataliony, kompanię karabinów maszynowych (8 ckm), kompanię techniczną i kompanię pionierów[6]. W ramach tak zwanej „reformy Conrada”, pułk przekazał swój jeden batalion nowo formowanemu 124 pułkowi piechoty[7][8].

Bataliony pułku brały udział w walkach z Rosjanami w końcu 1914 i na początku 1915 roku w Galicji oraz w Królestwie Kongresowym. Żołnierze pułku są pochowani m.in. na cmentarzach: Zawierciu, Cmentarz wojenny nr 314 - Bochnia.

Szefowie pułku

[edytuj | edytuj kod]

Kolejnymi Szefami pułku byli:

Żołnierze pułku

[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy pułku
  • płk Gustav Begg von Albensberg (1873)
  • płk Karl Dvorak (1903–1905)
  • płk Rudolf Schmidt (1906–1909)
  • płk Ludwig Demar (1910–1911)
  • płk Alfred Klement von Treldewehr (1912–1913)
  • płk Eberhard Mayerhoffer von Vedropolje (1914)
Oficerowie i urzędnicy wojskowi

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]