Beniamino Andreatta

Beniamino Andreatta
Data i miejsce urodzenia	11 sierpnia 1928 ; Trydent
Data i miejsce śmierci	26 marca 2007 ; Bolonia
	Minister spraw zagranicznych Włoch
Okres	od 28 kwietnia 1993; do 19 kwietnia 1994
Przynależność polityczna	Włoska Partia Ludowa
Poprzednik	Emilio Colombo
Następca	Leopoldo Elia
	Przewodniczący OBWE
Okres	od 1 stycznia 1994; do 11 maja 1994
Poprzednik	Margaretha af Ugglas
Następca	Antonio Martino
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Beniamino "Nino" Andreatta (ur. 11 sierpnia 1928 w Trydencie, zm. 26 marca 2007 w Rzymie) – włoski prawnik, polityk, minister i parlamentarzysta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent studiów prawniczych na Uniwersytecie w Padwie, studiował też ekonomię na uczelniach w Mediolanie (Katolicki Uniwersytet Najświętszego Serca) i Cambridge^[1]. Pracował zawodowo jako wykładowca akademicki^[2].

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Chrześcijańskiej Demokracji. Był członkiem Senatu VII i VIII kadencji (1976–1983) oraz X kadencji (1987–1992), a także posłem do Izby Deputowanych IX kadencji (1983–1987) oraz XII i XIII kadencji (1994–2001)^[3]^[4].

Był ministrem ds. budżetu i planowania gospodarczego w pierwszym rządzie Francesca Cossigi (1979–1980), następnie ministrem bez teki w drugim gabinecie tego premiera (1980). Arnaldo Forlani powierzył mu tekę ministra skarbu, którą utrzymał też w dwóch rządach Giovanniego Spadoliniego (1980–1982). W 1993 w Giuliana Amato pełnił funkcję ministra budżetu i planowania gospodarczego. Następnie do 1994 był ministrem spraw zagranicznych u Carla Azeglia Ciampiego. Od 1 stycznia do 11 maja 1994 pełnił funkcję przewodniczącego OBWE^[5]. Zrezygnował ze stanowiska ministra w związku z objęciem kierownictwa senackiej frakcji Włoskiej Partii Ludowej. Należał do założycieli i liderów tego ugrupowania, powstałego po rozwiązaniu chadecji. Sprawował później urząd ministra obrony w pierwszym rządzie Romano Prodiego (1996–1998)^[2].

15 grudnia 1999 w trakcie parlamentarnej debaty budżetowej wskutek niedokrwienia mózgu zapadł w śpiączkę. Od tamtej pory żył w stanie wegetatywnym, zmarł 26 marca 2007^[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP – 1997, Polska^[6]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b E' morto Beniamino Andreatta dopo oltre sette anni di coma. repubblica.it, 26 marca 2007. [dostęp 2011-02-13]. (wł.).
↑ ^a ^b Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Włoch. [dostęp 2011-02-13]. (ang.).
↑ Beniamino Andreatta na stronie Senatu X kadencji. [dostęp 2011-02-13]. (wł.).
↑ Beniamino Andreatta na stronie Izby Deputowanych XIII kadencji. [dostęp 2011-02-13]. (wł.).
↑ Former OSCE Chairpersons-in-Office. osce.org. [dostęp 2022-12-29]. (ang.).
↑ M.P. z 1997 r. nr 38, poz. 376 – pkt 5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Beniamino Andreatta. camera.it. [dostęp 2018-02-17]. (wł.).

[rep-1] E' morto Beniamino Andreatta dopo oltre sette anni di coma. repubblica.it, 26 marca 2007. [dostęp 2011-02-13]. (wł.).

[esteri-2] Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Włoch. [dostęp 2011-02-13]. (ang.).

[3] Beniamino Andreatta na stronie Senatu X kadencji. [dostęp 2011-02-13]. (wł.).

[4] Beniamino Andreatta na stronie Izby Deputowanych XIII kadencji. [dostęp 2011-02-13]. (wł.).

[5] Former OSCE Chairpersons-in-Office. osce.org. [dostęp 2022-12-29]. (ang.).

[6] M.P. z 1997 r. nr 38, poz. 376 – pkt 5.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]