Antonio Tajani
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 4 sierpnia 1953 Rzym | |
| Przewodniczący Parlamentu Europejskiego | ||
| Okres | od 17 stycznia 2017 do 3 lipca 2019 | |
| Przynależność polityczna | Europejska Partia Ludowa | |
| Poprzednik | Martin Schulz | |
| Następca | David Sassoli | |
| Komisarz UE ds. przemysłu i przedsiębiorczości | ||
| Okres | od 9 lutego 2010 do 1 lipca 2014 | |
| Poprzednik | Günter Verheugen | |
| Następca | Ferdinando Nelli Feroci | |
| ||
| Odznaczenia | ||
_GC.svg){kind=small}   
| ||
Antonio Tajani (ur. 4 sierpnia 1953 w Rzymie) – włoski dziennikarz i polityk, komisarz UE ds. przemysłu i przedsiębiorczości, eurodeputowany, w latach 2017–2019 przewodniczący Parlamentu Europejskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Rzymskim – Sapienza. Był wydawcą czasopisma „Il Settimanale”, prezenterem programu informacyjnego w stacji Radio 1, a także kierował rzymskim biurem wydawniczym gazety „il Giornale”.
W 1994 pełnił funkcję rzecznika prasowego premiera Silvia Berlusconiego. W tym samym roku należał do założycieli nowej partii politycznej – Forza Italia. Od 1994 do 2008 sprawował mandat deputowanego do Parlamentu Europejskiego, zasiadając we frakcji Europejskiej Partii Ludowej – Europejskich Demokratów.
W czerwcu 2008 został wiceprzewodniczącym Komisji Europejskiej oraz komisarzem do spraw transportu, zastępując na tym stanowisku Franca Frattiniego, który objął urząd ministra spraw zagranicznych w czwartym rządzie Silvia Berlusconiego. W listopadzie 2009 ogłoszono, iż w nowej komisji José Barroso zostanie powołany na komisarza ds. przemysłu i przedsiębiorczości[1]. Urzędowanie rozpoczął w lutym 2010 po głosowaniu w Parlamencie Europejskim, pozostał również wiceprzewodniczącym KE.
W 2014 z listy reaktywowanej Forza Italia ponownie uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego. W związku z tym w lipcu 2014 odszedł ze stanowiska w KE[2]. W 2019 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję do PE IX kadencji[3].
17 stycznia 2017 został wybrany na nowego przewodniczącego Parlamentu Europejskiego VIII kadencji, zastępując na tym stanowisku Martina Schulza. Jego kontrkandydatem w ostatniej turze głosowania był Gianni Pittella[4]. Piastował to stanowisko do 3 lipca 2019, kiedy to zastąpił go kandydat S&D, Włoch David Sassoli, dotychczasowy wiceprzewodniczący PE[5].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Wielki Orderu Wiernej Służby (Rumunia, 2007)
- Oficer Legii Honorowej (Francja, 2012)[6]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Cywilnej (Hiszpania, 2013)[7]
- Krzyż Wielki Orderu Bernardo O’Higginsa (Chile, 2015)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ RAPID Press Release: President Barroso unveils his new team (ang.). europa.eu, 27 listopada 2009. [dostęp 2017-01-17].
- ↑ President Barroso announces caretaker replacements following the resignation of 4 Commissioners (ang.). europa.eu, 1 lipca 2014. [dostęp 2017-01-17].
- ↑ Europee, i candidati promossi e quelli bocciati: tutti i numeri dei signori delle preferenze (wł.). youtrend.it, 28 maja 2019. [dostęp 2019-06-16].
- ↑ Antonio Tajani elected new president of the European Parliament (ang.). europarl.europa.eu, 17 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-17].
- ↑ Jest nowy przewodniczący Parlamentu Europejskiego. To Włoch David Sassoli. gazetapl, 3 lipca 2019. [dostęp 2019-07-03].
- ↑ Informacje na stronie ec.europa.eu (fr.). [dostęp 2019-06-16].
- ↑ Real Decreto 56/2013, de 4 de febrero, por el que se concede la Gran Cruz de la Orden del Mérito Civil al señor Antonio Tajani, Vicepresidente de la Comisión Europea, responsable de Industria y Emprendimiento (hiszp.). boe.es, 7 lutego 2013. [dostęp 2019-06-16].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Curriculum vitae na stronie Komisji Europejskiej (ang.). [dostęp 2017-01-17].
| ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||||
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu w Rzymie
- Komisarze Unii Europejskiej
- Politycy Ludu Wolności
- Politycy Forza Italia
- Przewodniczący Parlamentu Europejskiego
- Włoscy dziennikarze
- Włoscy posłowie do Parlamentu Europejskiego
- Odznaczeni Orderem Zasługi Cywilnej (Hiszpania)
- Odznaczeni Orderem Wiernej Służby (Rumunia)
- Oficerowie Legii Honorowej
- Odznaczeni Orderem Bernardo O’Higginsa
- Ludzie urodzeni w Rzymie
- Urodzeni w 1953