Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ilustracja
Informacje podstawowe
Minuskuła

Podstawowe pismo

alfabet staropolski

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Ꟁꟁ – inaczej „o rogate” lub „o wąsate” – litera alfabetu łacińskiego używana w pisowni języka staropolskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Litera „ꟁ”, oznaczająca samogłoskę nosową, występowała w rękopisach od XII wieku po wiek XV, np. prawdꟁ ‘prawdę’, nademnꟁ ‘nade mną’[1]. Graficznie przybierała różną postać, najczęściej pomiędzy znakiem ϕ a ѻ[2]. W konsekwencji bywa ona używana w druku do dzisiaj do edycji dawnych tekstów polskich.

Kodowanie[edytuj | edytuj kod]

Znak
Nazwa w UnikodzieLATIN CAPITAL LETTER OLD POLISH OLATIN SMALL LETTER OLD POLISH O
Kodowaniedziesiętnieszesnastkowodziesiętnieszesnastkowo
Unicode42944U+A7C042945U+A7C1
UTF-8234 159 128ea 9f 80234 159 129ea 9f 81
Odwołania znakowe SGMLꟀꟀꟁꟁ

Przed wprowadzeniem do unikodu w wersji 14.0[5] znak ten był często zastępowany literami Ø i φ.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]