Doriath

Doriath (sind. Ogrodzony kraj) – królestwo ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Pojawia się w Silmarillionie oraz Dzieciach Húrina.

Zostało założone przez króla Sindarów, Elu Thingola oraz przez jego małżonkę, Melianę.

Nazwa Doriath nawiązuje do Obręczy Meliany (sind. List Melian), broniącej wstępu do królestwa wszystkim, którzy nie otrzymali wcześniej pozwolenia Thingola lub Meliany. Obręcz miała na celu uchronić Doriath głównie przed sługami Morgotha. Wbrew woli Meliany przekroczyli ją jedynie Beren oraz Carcharoth.

Doriath był położony w lasach doliny Sirionu: Region, Neldoreth i Nivrim. Do Doriathu należały również lasy Brethil i Nan Elmoth, lecz ich Obręcz Meliany nie obejmowała. Król Elu Thingol, nazywany także Zwierzchnim Władcą Sindarów, uznawał za swoje królestwo cały Beleriand.

Jego stolicą było Menegroth (sind. Tysiąc grot), miasto ukryte w skałach, wykute przez krasnoludów z Belegostu. Położone było nad Esgalduiną, w miejscu, gdzie nurt rzeki dzielił Neldoreth od Regionu. Tam znajdował się kamienny most na rzece i brama, za którą szerokie korytarze prowadziły w dół do wysokich komnat i sal.

Po upadku Nargothrondu do Doriathu przeniesione zostały tamtejsze skarby, a Thingol postanowił połączyć Silmaril z Nauglamírem, naszyjnikiem krasnoludów. Do wykonania tego dzieła wyznaczył krasnoludy z Nogrodu, które zabiły go i uciekły ze zdobyczą, pustosząc Menegroth. Meliana opuściła wtedy Doriath, a jej Obręcz przestała istnieć. W stolicy Doriathu zapanował następnie wnuk Thingola, Dior Eluchíl. Menegroth ostatecznie opustoszało po ataku synów Fëanora.