Ethan Carter III

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ethan Carter III
Ilustracja
Hutter jako EC3 w kwietniu 2018
Imię i nazwisko

Michael Hutter

Data i miejsce urodzenia

18 marca 1983[1]
Willoughby[2]

Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Agent B[2]
Agent D[2]
Derrick Bateman[2]
EC3[3]
Ethan Carter III[2]
Michael Hutter[2]
Mike Hutter[2]

Wzrost

1,88 m[4]

Masa ciała

110 kg[4]

Zapowiadany z

Willoughby, Ohio[2]
Cleveland, Ohio
Boca Raton, Floryda

Trenerzy

Florida Championship Wrestling

Debiut

2002[2]

Strona internetowa

Michael Hutter[5] (ur. 18 marca 1983 w Willoughby)[1] – amerykański profesjonalny wrestler, obecnie występujący w federacji Ring of Honor pod pseudonimem ringowym EC3[6]. W przeszłości występował również w federacji Impact Wrestling pod pseudonimem Ethan Carter III, gdzie był dwukrotnym posiadaczem Impact World Heavyweight Championship i jednokrotnym posiadaczem Impact Grand Championship oraz w federacji WWE.

Hutter rozpoczął swoją karierę w 2002 i pracował w wielu federacjach niezależnych do 2006. W lipcu 2009 podpisał kontrakt z World Wrestling Entertainment (WWE) i pracował jako Derrick Bateman. Był szkolony w federacjach rozwojowych należących do WWE, Ohio Valley Wrestling (OVW) i Florida Championship Wrestling (FCW), gdzie zdobył FCW Florida Tag Team Championship z Johnnym Curtisem[2]. Podczas jego pierwszego pobytu w WWE występował w czwartym i piątym sezonie programu NXT[7]. Powrócił do WWE w 2018 roku. 15 kwietnia 2020 roku został zwolniony z WWE[8]. W lutym 2021 roku podpisał kontrakt z federacją Ring of Honor[9].

Kariera profesjonalnego wrestlera[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera (2002–2006)[edytuj | edytuj kod]

Hutter rozpoczął swoją karierę w Cleveland i pracował w wielu federacjach niezależnych w stanie Ohio. W Pro Wrestling Ohio występował jako sojusznik M-Dogga 20 pod pseudonimem „Deviant” Michael Hutter. Od razu rozpoczął rywalizację z Joshem Prohibitionem i Johnnym Gargano – w jednej z walk wieczoru on i Jason Bane pokonali Phohibitiona i Gargano. Ostatni raz wystąpił dla federacji w szesnastym odcinku głównego show federacji, gdzie przegrał z Prohibitionem w walce o miano pretendenta do tytułu PWO Heavyweight Championship[10].

14 kwietnia 2003, Hutter pojawił się podczas nagrań odcinka tygodniówki Heat jako Mike Hunter, lecz został pokonany przez Rodneya Macka[11]. 24 lipca 2006 ponownie pojawił się podczas epizodu Heat, gdzie tym razem wraz z Chrisem Cronusem przegrali z Viscerą i Charliem Haasem[2]. Miesiąc później podczas odcinka tygodniówki Raw wystąpił w roli policjanta, który na polecenie Shane’a McMahona miał aresztować członków D-Generation X.

Ohio Valley Wrestling (2007–2008)[edytuj | edytuj kod]

Hutter zadebiutował w federacji Ohio Valley Wrestling (OVW) 27 marca 2007 podczas nagrań przyszłych odcinków, gdzie przegrał z Tonym Braddockiem w dark matchu. Tydzień później przegrał w kolejnym dark matchu z Mikiem Mondo, po czym zaczął występować jako Mike Hutter. Po kilku kolejnych wystąpieniach zaczął występować w telewizji; w telewizyjnym debiucie wraz z Nickiem Nemethem i Chrisem Cage’em przegrał w sześcioosobowym pojedynku z Mikiem Kruelem, Vladimirem Kozlovem i Borisem Alexievem. Do czerwca występował i przegrywał w różnych pojedynkach. W jego ostatniej walce dla OVW zawalczył z WWE United States Championem Montelem Vontavious Porterem[12].

27 czerwca 2007, Hutter pojawił się podczas show federacji Derby City Wrestling, gdzie w dark matchu on i Osiris pokonali The Belgian Brawlera i Apocalypse'a[13]. 9 grudnia federacja Firestorm Pro Wrestling zorganizowała pierwsze show Destroy Erase Improve, podczas którego odbył się sześcioosobowy turniej, w którym brał udział Hutter. Turniej zakończył się 12 września 2008 podczas gali Something to Die For. Ostatecznie Hutter wygrał six-man elimination match i stał się inauguracyjnym posiadaczem Firestorm Pro Heavyweight Championship[14]. Jego ostatni występ dla federacji odbył się 13 grudnia, gdzie zawiesił mistrzostwo, które później zostało podarowane Johnowi McChesneyowi.

World Wrestling Entertainment/WWE[edytuj | edytuj kod]

Florida Championship Wrestling (2009–2010)[edytuj | edytuj kod]

Derrick Bateman podczas gali federacji FCW w 2010

W 2009 Hutter podpisał kontrakt z WWE i został przydzielony do federacji rozwojowej Florida Championship Wrestling (FCW), w której zadebiutował 9 lutego 2009 jako Mike Hutter, a w debiucie przegrał z Drew McIntyre’em[15]. Dziesięć dni później zmieniono mu pseudonim ringowy na Derrick Bateman, a także przydzielono mu w roli menedżera Abrahama Washingtona[15]. W kwietniu Washington utworzył ugrupowanie Washington’s Secret Service, gdzie u boku Agenta T i Agenta J, zaczął występować jako agent D[15]. Grupa została rozwiązana dwa miesiące później i powrócił do występów jako Derrick Bateman[15].

Po wielomiesięcznej przerwie od występów, Bateman powrócił do FCW w 2010, lecz poniósł pierwszą porażkę przegrywając w walce drużynowej z The Rotundo Brothers (Bo i Dukem)[16]. Przez kolejne miesiące był wykorzystywany w roli jobbera i przegrywał między innymi ze Skipem Sheffieldem, Percym Watsonem, Masonem Ryanem, Wesem Brisco i Elim Cottonwoodem. W połowie 2010 uformował tag team The Handsome Man’s Express z Leo Krugerem, lecz 2 lipca duo nie zdołało pokonać Los Aviadores (Hunico i Epico) o FCW Florida Tag Team Championship[16]. Z powodu braku odniesienia jakiegokolwiek sukcesu, drużyna szybko się rozpadła, a Kruger pokonał Batemana 29 lipca[16]. Dwa tygodnie później Bateman i Johnny Curtis pokonali Donny’ego Marlowa i Brodusa Claya oraz Los Aviadores w three-way tag team matchu zdobywając FCW Florida Tag Team Championship[17]. 4 listopada utracili tytuły na rzecz Wesa Brisco i Xaviera Woodsa[18].

NXT (2010–2013)[edytuj | edytuj kod]

Podczas finału sezonu trzeciego programu NXT ogłoszono, że Bateman będzie częścią kolejnego sezonu, a jego mentorem będzie Daniel Bryan[7][19][20]. Zadebiutował 7 grudnia podczas odcinka NXT, gdzie wraz z Bryanem przegrał z Conorem O’Brianem i jego mentorem Alberto Del Rio[21]. Po raz pierwszy wystąpił w singlowej walce tydzień później i przegrał z Del Rio poprzez submission[22]. Przez kolejne miesiące brał udział w różnych wyzwaniach, a kilka zwycięstw gwarantowało mu dotarcie do ostatniej trójki; został wyeliminowany z dalszego udziału 22 lutego podczas odcinka NXT[23]. Tydzień później wystąpił w ostatnim odcinku czwartego sezonu i wraz z Conorem O’Brianem pokonał Byrona Saxtona i Jacoba Novaka[24]. Przez kilka tygodni po zakończeniu sezonu czwartego NXT, Bateman okazjonalnie występował w filmikach promujących jego debiut w głównym rosterze, a także pojawił się podczas odcinka tygodniówki SmackDown, gdzie przegrał z Rybackiem[25].

Po kilku tygodniach przerw od występów, Bateman został dodany jako uczestnik w połowie piątego sezonu NXT. Do telewizji powrócił 28 czerwca 2011 podczas odcinka tygodniówki NXT Redemption i jego mentorem ponownie był Daniel Bryan[26]. W międzyczasie postać Batemana zaczęła kształtować się w antagonistę, wskutek czego Bryan zaprzestał współpracy[27]. Od lipca do listopada prowadził długą rywalizację z Titusem O’Neilem[27][28][29]. W sierpniu do NXT powróciła Maxine, która zaczęła występować (wedle scenariusza) w roli dziewczyny i menedżerki Batemana. Duo przegrało walkę z O’Neilem i AJ podczas odcinka NXT Redemption z 6 września[30]. 26 października Bateman oświadczył się Maxine, zaś ta go spoliczkowała i przyjęła zaręczyny[31]. Ich współpraca trwała krótko, gdyż 9 listopada Maxine ujawniła, że spotyka się z Johnnym Curtisem, z którym później zaczęła współpracować w walkach. Dzięki temu zabiegowi Curtis zaczął być przedstawiany w roli antagonisty, zaś Bateman ponownie w roli protagonisty. Na początku 2012, Bateman przerwał ceremonię ślubną w ringu pomiędzy Curtisem i Maxine, po czym pokazał nagranie video prezentujące moment, w którym Curtis kradnie iPada Batemana i informuje Theodore’a Longa, że chce występować w głównym rosterze w brandzie SmackDown bez Maxine. W pierwszej połowie 2012, Bateman zakończył rywalizację z Curtisem i Maxine, po czym rozpoczął sojusz z Kaitlyn[32][33][34].

8 czerwca 2012 podczas odcinka tygodniówki SmackDown, Bateman wystąpił po raz pierwszy po roku jako zawodnik głównego rosteru i przegrał z Brodusem Clayem[35]. Pięć dni później odbył się ostatni odcinek piątego sezonu NXT, podczas którego Bateman i Percy Watson przegrali z Curtem Hawkinsem i Tylerem Reksem[36]. Po przemianowaniu NXT w osobny brand rozwojowy dla federacji w połowie 2012, Bateman kontynuował swoje występy podczas odcinków tygodniówek NXT[37]. 27 czerwca pokonał Johnny’ego Curtisa[38]. 27 października podczas odcinka tygodniówki Saturday Morning Slam przegrał w non-title matchu z United States Championem Antoniem Cesaro[39]. W styczniu 2013 wraz z Alexem Rileyem wziął udział w turnieju o nowo-powstałe NXT Tag Team Championship, lecz duo zostało wyeliminowane w pierwszej rundzie przez Kassiusa Ohno i Leo Krugera[40]. W jego ostatniej walce dla federacji przegrał z NXT Championem Big E Langstonem[41]. 17 maja 2013 zakończył się kontrakt Huttera z federacją[42].

Federacje niezależne (2013–2018)[edytuj | edytuj kod]

Krótko po odejściu z WWE, Hutter został ogłoszony jednym z wrestlerów występujących podczas gali Absolution VIII federacji Absolute Intense Wrestling. Zadebiutował 30 czerwca 2013 i pokonał Tima Donsta[43]. Przepracował również kilka występów dla Florida Underground Wrestling w maju 2013. Do AIW powrócił w 2015 wykorzystując swoją postać Ethana Cartera III z federacji TNA; wspólnie z DJ Z i Raymondem Rowem pokonał Alexa Danielsa, Johnny’ego Gargano i Josha Prohibitiona. 10 kwietnia 2015 zadebiutował w Championship Wrestling Entertainment.

W maju 2016, Carter pojawił się podczas walki wieczoru gali Evolve 61 federacji Evolve Wrestling i zaatakował Johnny’ego Gargano, a także uformował sojusz z posiadaczem TNA World Heavyweight Championship Drew Gallowayem. Duo atakowało również innych członków rosteru federacji i wygłosili shoot promo o zarządzie WWE, który źle ich traktował, zaś w TNA odnieśli sukces. Hutter występował również dla promocji House of Glory, w której był posiadaczem HOG World Heavyweight Championship.

W sierpniu 2016 EC3 odbył kilka występów dla What Culture Pro Wrestling (WCPW)[44]. W październiku pokonał Colta Cabanę, Lance’a Hoyta i Raymonda Rowe’a w czteroosobowej eliminacyjnej walce i zdobył Ringmaster Championship podczas gali federacji WrestleCircus[45]. Miesiąc później pokonał Geogre'a „The Trashman” Gattona i konferansjera Loudena Noxiousa, dzięki czemu obronił tytuł[46][47]. 17 grudnia ponownie obronił tytuł pokonując Pentagóna Jr. po interwencji ze strony George’a Gattona[48].

Total Nonstop Action Wrestling/Impact Wrestling[edytuj | edytuj kod]

Team Dixie (2013–2015)[edytuj | edytuj kod]

29 sierpnia 2013 przed nagraniami przyszłych odcinków Impact Wrestling, Hutter zawalczył i przegrał z Jayem Bradleyem. 26 września federacja zaczęła emitować winietki promujące debiut nowego talentu – Ethana. Tydzień później poinformowano, że Hutter podpisał kontrakt z Total Nonstop Action Wrestling (TNA) i zadebiutuje w postaci rozpieszczonego siostrzeńca Dixie Carter[49]. W kolejnym tygodniu zmieniono jego pseudonim ringowy na Ethan Carter III (EC3)[50].

Ethan Carter III w drużynie z Magnusem przeciwko Gunnerowi i Jamesowi Stormowi w tag team matchu

20 października Carter zadebiutował w telewizji podczas gali Bound for Glory w roli heela i pokonał Norva Fernuma[51]. Cztery dni później podczas odcinka tygodniówki Impact Wrestling zdołał pokonać Deweya Barnesa[52]. 21 listopada na gali Impact Wrestling: Turning Point pokonał Shark Boya, który był pierwszym przeciwnikiem z rosteru federacji. Do połowy grudnia odbywał walki z tzw. TNA Legends, między innymi z Curry Manem oraz sędzią Earlem Hebnerem. 12 grudnia w odcinku Impact Wrestling skonfrontował się ze Stingiem i Carter otrzymał wybór: albo zawalczy tej samej nocy ze Stingiem, albo wybierze opcję udziału w Feast or Fired matchu. Carter wybrał drugą opcję i podczas walki zdobył jedną z walizek[53], która pozwoliła mu na przyszłą walkę o TNA World Tag Team Championship[54]. 26 grudnia Carter, Rockstar Spud i The BroMans (Robbie E i Jessie Godderz) pokonali Stinga i Jeffa Hardy’ego w four-on-two handicap matchu[55]. 2 stycznia 2014, Carter wyzwał Stinga do przyszłej walki podczas odcinka Impact Wrestling: Genesis[56]; wygrał pojedynek dzięki pomocy ze strony sędziów specjalnych, Rockstar Spuda i Magnusa[57]. 13 lutego Carter i Magnus przegrali z Gunnerem i Jamesem Stormem w tag team ladder matchu, gdzie walizki Feast or Fired Cartera i Gunnera były na szali.

6 lutego podczas odcinka Impact Wrestling, Kurt Angle walczył i wygrał przez dyskwalifikację w meczu z Magnusem, lecz po walce został brutalnie zaatakowany przez Cartera. 27 lutego Angle zaakceptował możliwość przyłączenia się do TNA Hall of Fame, lecz podczas przemowy ceremonialnej interweniował Carter, który stwierdził, że wystarczająco kontuzjował nogę Angle’a, przez co ten musi przejść na emeryturę. Po chwili Angle zaatakował go i wyzwał do walki na gali Lockdown[58]. 6 marca Angle został ponownie zaatakowany przez Cartera, wskutek czego dzień później ogłoszono, że Angle nie będzie mógł wystąpić w walce z EC3[59]. 9 marca podczas gali Lockdown, Bobby Lashley odpowiedział na otwarte wyzwanie Cartera, aczkolwiek ich walka zakończyła się bez rezultatu. Tydzień później stoczyli rewanż, który Carter wygrał przez dyskwalifikację po bijatyce z Willowem. Tuż po tym Carter i Rockstar Spud rozpoczęli rywalizację z Willowem, do którego przyłączył się Kurt Angle. Podczas gali Sacrifice Carter i Spud zostali przez nich pokonani. 8 maja zakończył rywalizację z Angle’em, którego pokonał w singlowej walce, a Angle ostatecznie ponownie kontuzjował swoje kolano.

Ethan Carter III (po prawej) z Rockstar Spudem (po lewej) w kwietniu 2014

Po zakończeniu rywalizacji z Angle’em, Carter rozpoczął kolejną z Bullym Rayem, który do tej pory obiecywał Dixie Carter, że wykona nią rzut przez stół. Podczas gali Slammiversary XII doszło do Texas Death matchu pomiędzy tą dwójką, który wygrał EC3 z pomocą Dixie Carter i Rockstar Spuda. Wskutek współpracy TNA z promocją Wrestle-1, Carter zadebiutował w tejże federacji 6 lipca i wraz z Rockstar Spudem przegrał z Tajirim i Yusuke Kodamą[60][61]. 3 lipca podczas odcinka Impact Wrestling EC3 pokonał Bully’ego Raya w tables matchu z powodu interwencji Rhino. Bully Ray wyzwał EC3, Rhino i Spuda do six-man hardcore matchu, zaś jego partnerami byli Devon i Tommy Dreamer; ostatecznie pojedynek wygrała drużyna EC3 po interwencji debiutujących Rycklona i Snitsky’ego. 7 sierpnia w odcinku Impact Wrestling EC3, Rhino, Rycklon i Snitsky przegrali w ośmioosobowym Hardcore War z Team 3D, Al Snowem i Dreamerem. Po walce Ray wykonał obiecany rzut nią przez drewniany stół. EC3 skupił się na obwinianiu za porażkę Rhino, po czym zaatakował go i tydzień później zmierzył w singlowej walce, w której został zdyskwalifikowany z powodu ciągłych ataków krzesłem w Rhino. Spud próbował powstrzymać Cartera od dalszego ataku, lecz EC3 zagroził zaatakowaniem również i niego.

8 października podczas odcinka tygodniówki Impact Wrestling, zadenerwowany Rockstar Spud spoliczkował EC3, przez co Carter zwolnił go z posady menedżera. Cztery dni później na gali Bound for Glory EC3 pokonał sumo wrestlera Ryota Hamę. 15 października przedstawił jako nowego ochroniarza Tyrusa, z którym wspólnie wziął udział w turnieju o miano pretendentów do TNA World Tag Team Championship. W ćwierćfinale pokonali Erica Younga i Rockstar Spuda, lecz w półfinale przegrali z The Hardys. 31 grudnia Hutter podpisał kolejny wieloletni kontrakt z TNA[62]. 13 marca 2015 podczas odcinka Impact Wrestling, Carter zakończył rywalizację ze Spudem poprzez pokonanie go w hair vs. hair matchu.

TNA World Heavyweight Champion (2015–2016)[edytuj | edytuj kod]

Po pokonaniu Mr. Andersona 29 maja podczas odcinka Impact Wrestling i stania się pretendentem[63][64], Carter pokonał Kurta Angle’a 25 czerwca (odcinek wyemitowano 1 lipca) i zdobył TNA World Heavyweight Championship po raz pierwszy w karierze[65]. Trzy dni później podczas gali Slammiversary XIII, Carter i Tyrus pokonali Andersona i Lashleya w drużynowej walce[66]. 8 lipca w odcinku Impact Wrestling obronił tytuł w trzech walkach z Norvem Fernumem, Shark Boyem i Kurtem Angle’em[67][68]. Tydzień później skutecznie obronił mistrzostwo w pojedynku z Drew Gallowayem[69][70]. Podczas gali No Surrender, EC3 pokonał Matta Hardy’ego w Full Metal Mayhem matchu[71]. Na gali Turning Point obronił mistrzostwo w walce z wrestlerem rosteru federacji GFW, PJ Blackiem[72]. Carter dał Mattowi Hardy’emu ostatnią szansę na walkę o jego tytuł, lecz tym razem w „Title vs. Jeff Hardy's Services matchu”, na co Matt się zgodził. 2 września EC3 obronił tytuł i Jeff stał się jego pomagierem. 23 września podczas odcinka Impact Wrestling ponownie obronił tytuł w walce z Rockstar Spudem. Carter ostatecznie utracił tytuł w three-way matchu podczas gali Bound For Glory z 4 października; po pomocy ze strony Jeffa, Matt Hardy przypiął Drew Gallowaya i wygrał pojedynek[73].

W kilka dni po gali, Carter wykorzystał klauzulę w kontrakcie z Jeffem, przez co z powodu interwencji Jeffa, Matt Hardy musiał zawiesić mistrzostwo i nie mógł występować przez miesiąc[74]. Carter wziął udział w TNA World Title Series, w którym kontynuował pasmo wygranych i pokonał Lashleya[75], Mr. Andersona[76], DJ Z[77] i Daveya Richardsa[78].

5 stycznia 2016 podczas odcinka Impact Wrestling, Carter pokonał Lashleya w półfinale, a tej samej nocy Matta Hardy’ego w finale i wygrywając turniej zdobył TNA World Heavyweight Championship po raz drugi w karierze[79]. Trzy dni później podczas nagrań kolejnych odcinków (walkę wyemitowano 19 stycznia), Carter utracił tytuł na rzecz Hardy’ego w Last Man Standing matchu. Podczas walki Tyrus zaatakował Cartera i pomógł Hardy’emu zdobyć tytuł, dzięki czemu Carter stał się facem, zaś Matt heelem[80]. W lutym Carter zaczął ponownie współpracować z jego byłym rywalem, Rockstar Spudem, gdzie między innymi duo pokonało Hardy’ego i Tyrusa 16 lutego w odcinku Impact Wrestling[81][82][83]. Podczas gali Lockdown, Spud odwrócił się od Cartera i spowodował jego porażkę z Hardym w six sides of steel matchu[84]. 29 marca w odcinku Impact Wrestling, EC3 pokonał Matta Hardy’ego, Reby Hardy, Rockstar Spuda i Tyrusa w four-on-one handicap matchu, co zakończyło ich rywalizację.

Różne rywalizacje (2016–2017)[edytuj | edytuj kod]

29 marca podczas odcinka Impact Wrestling, Mike Bennett odmówił walki z EC3, po czym zaatakował Cartera od tyłu i rozpoczął rywalizację[85]. Dwa tygodnie później stoczyli ze sobą walkę, która zakończyła się dyskwalifikacją Cartera, gdyż zaatakował Bennetta stalowym krzesełkiem[86]. 26 kwietnia na gali Impact Wrestling: Sacrifice, Bennett pokonał Cartera i zakończył kilkuletnią pasmę bycia nieprzypiętym w singlowych walkach[87]. 10 maja Bennett odmówił kolejnej walki z Carterem na gali Slammiversary, dopóki ten nie zawalczy z trzema byłymi rywalami. W trzech odcinkach Carter wygrał walkę z Rockstar Spudem w Six Sides of Steel matchu[88], z Tyrusem w Last Man Standing matchu[89], a także przez dyskwalifikację z Mattem Hardym. Bennett odmówił mu jednak rewanżu, gdyż ostatni pojedynek wygrał przez dyskwalifikację[90]. 31 maja w odcinku Impact Wrestling, Carter mógł poprowadzić show, dzięki czemu ogłosił swoją walkę z Bennettem podczas gali Slammiversary[91]. Tydzień później on i Gail Kim pokonali Mike’a Bennetta i Allie. Podczas gali Slammiversary z 12 czerwca, EC3 pokonał Bennetta w singlowej walce[92].

W dwóch różnych walkach Drew Gallowaya Carter pojawił się i próbował mu pomóc wygrać walkę. Mimo tego za pierwszym razem przypadkowo trafił go stalowym krzesełkiem, zaś drugim razem kijem kendo. Duo zaczęło zaciętą rywalizację, gdzie interweniowali w swoich walkach i przeprowadzali bójki. Doszło do ich walki podczas gali Destination X, która zakończyła się bez rezultatu. W sierpniu Carter wziął udział w Bound for Glory Series, którego zwycięzca mógł zawalczyć o główne mistrzostwo federacji w walce wieczoru gali. Przed zawalczeniem w półfinale z Mattem Hardym, Carter zainterweniował w walce Gallowaya z Bennettem i spowodował porażkę tego pierwszego. Carter ostatecznie wygrał Bound for Glory Series pokonując w finale Mike’a Bannetta. Galloway wyzwał EC3 do walki, którego zwycięzca miał zawalczyć z mistrzem na gali Bound for Glory; pojedynek wygrał Carter, zaś sędzią specjalnym był Aron Rex. Podczas gali Bound for Glory, Carter przegrał z Lashleyem o mistrzostwo. W październiku EC3 zaczął rywalizację z Eli Drakem; 27 października w odcinku Impact Wrestling, Carter i Jessie Godderz zostali pokonani przez Drake’a i Rexa. 24 listopada odbyła się walka Cartera z Drakem, gdzie jeśli EC3 przegrałby, utraciłby miano pretendenta do TNA World Heavyweight Championship, zaś jeśli Drake by przegrał, nie mógłby wypowiedzieć ani słowa podczas gal TNA do końca 2016; pojedynek wygrał Carter. 8 grudnia w odcinku Impact Wrestling jego walka z Eddiem Edwardsem o tytuł mistrzowski zakończyła się bez rezultatu.

5 stycznia 2017 w odcinku Impact Wrestling wyzwał Lashleya i Eddiego Edwardsa do walki o TNA World Heavyweight Championship, lecz przegrał pojedynek. Podczas gali One Night Only: Live! przegrał w pojedynku z Edwardsem o mistrzostwo. 12 stycznia został pokonany przez Lashleya w Last Man Standing matchu, przez co jego rywal stał się pretendentem do tytułu. 9 marca w odcinku Impact Wrestling przerwał wypowiedź debiutującego Alberto El Patrona twierdząc, że ten nie zasługuje na walkę o światowe mistrzostwo. Kiedy El Patron zdobył tytuł i później go zawiesił, Carter wyzwał go do walki o miano pretendenta, lecz przegrał pojedynek.

Impact Grand Champion i zwolnienie (2017–2018)[edytuj | edytuj kod]

Carter jako Impact Grand Champion we wrześniu 2017

20 kwietnia podczas odcinka Impact Wrestling, Carter zainterweniował w walce Lashleya z Jamesem Stormem o World Heavyweight Championship. Zaatakował Storma butelką piwa w głowę, przez co stał się ponownie antagonistą. 11 maja Carter przebrał się w strój kowboja i przedrzeźniał Storma, a także wyraził złość na nowym zarządzie Impact Wrestling. Storm próbował zaatakować Cartera, lecz ten zdołał uderzyć go skórzanym pasem trzydzieści razy po plecach i spowodować kontuzję. Tydzień później Carter został pokonany przez Storma, po czym EC3 brutalnie zaatakował sędziego. Po walce Bruce Prichard ogłosił, że odbędzie się trzyosobowa walka o miano pretendenta do tytułu Impact World Heavyweight Championship pomiędzy tą dwójką i Magnusem. W kolejnym tygodniu Carter pokonał Storma i Magnusa i stał się pretendentem. 1 czerwca w odcinku Impact Wrestling, Carter został pokonany przez Alberto El Patróna w Six Sides of Steel matchu i nie zdołał zdobyć GFW Global Championship, a jednocześnie utracił miano pretendenta do tytułu Lashleya. Podczas gali Slammiversary, Carter pokonał Jamesa Storma w strap matchu.

13 lipca Carter przerwał walkę Moose'a z Naomichim Marufujim o Impact Grand Championship. 27 lipca na gali Impact Wrestling, Carter, Eli Drake i Chris Adonis pokonali Moose'a, Marufujiego i Eddiego Edwardsa. 3 sierpnia Carter pokonał Moose'a dzięki decyzji sędziowskiej i zdobył Impact Grand Championship pierwszy raz w karierze. Trzy tygodnie później wziął udział w 20-osobowym „Gauntlet for the Gold matchu” o zwakowane GFW World Heavyweight Championship jako siódmy zawodnik, lecz został wyeliminowany przez Moose'a i Edwardsa. 14 września podczas edycji GFW Impact! pokonał El Hijo del Fantasma i obronił swój tytuł. Po walce został zaatakowany przez Fantasmę i Pagano z federacji Asistencia Asesoría y Administración (AAA), lecz na jego ratunek przybył Edwards. W kolejnych tygodniach do wrestlerów AAA przyłączył się El Texano Jr., zaś do Cartera i Edwardsa przyłączył się James Storm. Podczas gali Victory Road z 28 września, EC3 uratował Storma od ataku ze strony Fantasmy i Texano, po czym duo uścisnęło sobie dłonie. Na gali Bound for Glory EC3, Eddie Edwards i James Storm pokonali El Hijo del Fantasma, Texano i Pagano.

9 listopada w odcinku Impact Wrestling, EC3 sprowokował Matta Sydala po jego walce z SonJayem Duttem. Tydzień później skutecznie obronił Impact Grand Championship w pojedynku z Fallahem Bahhem. 7 grudnia pojedynek EC3 z Sydalem zakończył się remisem. 4 stycznia na gali Impact Wrestling, EC3 obronił swój tytuł w trzyosobowej walce z Sydalem i Bahhem. W kolejnym tygodniu zgodził się na pojedynek z Peteyem Williamsem w walce bez tytułu na szali, lecz Carter wygrał przez dyskwalifikację po ataku Matta Sydala. Doprowadziło to do ich kolejnego rewanżu na gali Genesis, gdzie EC3 utracił tytuł na rzecz Sydala.

1 lutego podczas odcinka Impact Wrestling (nagrano 13 stycznia), EC3 i Alberto El Patron zostali pokonani przez Moose'a i Johnny’ego Impacta w drużynowej walce. Tydzień później doszło do fatal four-way matchu o miano pretendenta do Impact World Championship, który wygrał Impact. 15 lutego do federacji powrócił Tyrus, który wspólnie z Carterem pokonał Impacta i Sydala. Po walce Carter wyzwał Impacta do walki o miano pretendenta, jednakże tydzień później EC3 przegrał ów pojedynek. 15 marca w odcinku Impact Wrestling (nagrano 13 stycznia), Carter wziął udział w Feast or Fired matchu, w którym drugi raz w karierze zdobył walizkę wraz z Eli Drakem, Peteyem Williamsem i Moosem. Tydzień później EC3 otworzył walizkę, w której znalazł się kontrakt wypowiedzeniowy, przez co musiał być zwolniony z federacji. Po ogłoszeniu zaatakował komentatora Jeremy’ego Borasha i opuścił arenę. Kontrakt Huttera z federacją dobiegł końca 13 stycznia 2018 po nagraniach odcinków Impact Wrestling.

Powrót do WWE[edytuj | edytuj kod]

Powrót do NXT (2018–2019)[edytuj | edytuj kod]

27 stycznia 2018, Hutter pojawił się wśród publiki podczas gali NXT TakeOver: Philadelphia pod pseudonimem EC3, z którego korzystał podczas pobytu w TNA/Impact Wrestling[93]. Tego samego dnia przeprowadzono z nim wywiad potwierdzający, że podpisał ponownie kontrakt z WWE i będzie występował w rozwojowym brandzie NXT[3]. EC3 pojawił się 28 marca podczas odcinka tygodniówki NXT. Spędzając rok w NXT, EC3 wystąpił na 2 wydarzeniach NXT. Na NXT TakeOver: New Orleans w sześcioosobowym ladder matchu o pas NXT North American Championship przeciwko Adama Cole’a, Killian Daina, Lars Sullivana, Ricocheta i Velveteen Dreama i na NXT TakeOver: Brooklyn 4 przeciwko Velveteen Dream, przegrywając oba pojedynki. Podczas starcia z Dreamem doznał wstrząsu mózgu, opóźniając tym plany powołania go do głównego rosteru.

Główny roster (2019)[edytuj | edytuj kod]

17 grudnia, na RAW zostało potwierdzone, że EC3 zostanie powołany do głównego rosteru[94]. Przez kolejne tygodnie był widziany na backstage’u, Raw i SmackDown[95]. Przed oficjalnym debiutem wystąpił na odcinku RAW, 4 lutego 2019 roku z Alexą Bliss w jej programie talk-show A Moment of Bliss, gdzie jego wywiad został przerwany przez Nia Jax, Taminę i Deana Ambrose’a. Ambrose prowokując EC3, doprowadził do ich pojedynku, gdzie EC3 wyszedł zwycięsko[96]. Na kolejnym epizodzie RAW w rewanżu, Ambrose wygrał po użyciu ruchu Small Package[97].

Styl walki[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa i osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Carter jest dwukrotnym posiadaczem TNA World Heavyweight Championship.

Rekordy Luchas de Apuestas[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzca Przegrany Miejsce Gala Data Notki
Ethan Carter III (włosy) Rockstar Spud (włosy) Londyn, Anglia Impact Wrestling 2015-01-31 31 stycznia 2015(dts)
Matt Hardy (kontrakt) Ethan Carter III (mistrzostwo) Bethlehem, Pensylwania Impact Wrestling 2016-01-08 8 stycznia 2016(dts) Wyemitowano 2016-01-19 19 stycznia 2016(dts).
Był to last man standing match[80].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b FCW Profile. Florida Championship Wrestling. [dostęp 2010-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-21)].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Michael Hutter. Online World of Wrestling. [dostęp 2010-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-03)].
  3. ↑ a b New NXT signee EC3 made a surprise appearance at NXT TakeOver: Philadelphia WWE.com (01/27/2018)
  4. ↑ a b Ethan Carter III. ImpactWrestling. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-29)].
  5. ↑ SPOTTED AT THE WWE PERFORMANCE CENTER THIS WEEK WAS... – PWInsider.com. s. www.pwinsider.com. [dostęp 2018-01-28].
  6. ↑ Orl, o, FL, EC3 [online], rohwrestling.com, 6 stycznia 2021 [dostęp 2021-08-14] (ang.).
  7. ↑ a b Derrick Bateman. WWE. [dostęp 2011-06-29].
  8. ↑ Patryk Dereszyński, Breaking News: Znamy pierwsze osoby zwolnione z WWE, wśród nich m.in. Karl Anderson i EC3! [AKTUALIZACJA: Zwolniony także Kurt Angle i inni] » MyWrestling [online], MyWrestling, 15 kwietnia 2020 [dostęp 2021-08-14] (pol.).
  9. ↑ Andrew Ravens, EC3 addresses signing with ROH [online], Wrestling News, 27 lutego 2021 [dostęp 2021-08-14] (ang.).
  10. ↑ a b PWO results. Pro Wrestling Ohio. [dostęp 2010-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (September 26, 2010)].
  11. ↑ Ethan Carter III.
  12. ↑ Ohio Valley Wrestling (2007). Online World of Wrestling. [dostęp 2010-12-23].
  13. ↑ Independent Wrestling Results – June 2007. Online World of Wrestling. [dostęp 2010-12-23].
  14. ↑ a b AIW Absolute Championship history.
  15. ↑ a b c d Florida Championship Wrestling (2009). Online World of Wrestling. [dostęp 2010-12-23].
  16. ↑ a b c Florida Championship Wrestling (2010). Online World of Wrestling. [dostęp 2010-12-23].
  17. ↑ a b August 12, 2010: Breaking news from FCW's latest TV Tapings. Florida Championship Wrestling, 2010-08-12. [dostęp 2010-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (September 3, 2011)].
  18. ↑ FCW roster. Florida Championship Wrestling. [dostęp 2010-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-06)].
  19. ↑ Matt Bishop: WWE NXT: Season 3 mercifully ends with new breakout diva crowned. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, 2010-11-30. [dostęp 2010-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-27)].
  20. ↑ James Caldwell: WWE News: NXT Season 4 cast – full list of Pros & Rookies for the new season of NXT, plus noticeable absences. Pro Wrestling Torch, 2010-11-30. [dostęp 2010-12-10].
  21. ↑ Matt Bishop: WWE NXT: Season 4 begins with new pros, less Cole. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, 2010-12-08. [dostęp 2010-12-08].
  22. ↑ Matt Bishop: WWE NXT: Decent matches, embarrassing challenges. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, 2010-12-14. [dostęp 2010-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-30)].
  23. ↑ Matt Bishop: WWE NXT: 'See you in Cleveland, fool'. [w:] Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, 2011-02-23. [dostęp 2011-02-23].
  24. ↑ a b Gregory „Grash” Walek: NXT Results – 3/1/11. [w:] Wrestleview [on-line]. [dostęp 2011-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (marca 4, 2011)].
  25. ↑ WWE – SMACKDOWN – 04/05/12 – Damien Sandow Debut ???? but.... (English)
  26. ↑ James Caldwell: CALDWELL'S WWE NXT RESULTS 6/28: Ongoing „virtual time” coverage of NXT Season 5, Week 17 – Latest elimination, how will WWE address Chavo's release?. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2012-10-13].
  27. ↑ a b Justin James: James’s WWE NXT REPORT 8/9: Alt. perspective review of NXT Week 23, overall show Reax. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2012-10-13].
  28. ↑ Justin James: James’s WWE NXT REPORT 7/26: Alt. perspective review of NXT Week 21, overall show Reax (will it ever end?). [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2012-10-13].
  29. ↑ James Caldwell: CALDWELL'S WWE NXT RESULTS 8/16: Complete „virtual time” coverage of NXT Season 5, Week 24 – Maxine is back, strong in-ring action. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2012-10-12].
  30. ↑ Justin James: James’s WWE NXT REPORT 9/6: Alt. perspective review of NXT Week 27, overall show Reax. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2012-10-13].
  31. ↑ Adam Martin: NXT Results – 10/26/11. [w:] Wrestleview [on-line]. [dostęp 2011-10-28].
  32. ↑ Kyle Patin: (Video) WWE NXT 2/15/12. [w:] I Need Wrestling [on-line]. [dostęp 2012-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (stycznia 30, 2018)].
  33. ↑ Results of NXT. WWE, 2012-03-14. [dostęp 2012-03-20].
  34. ↑ WWE NXT results: Dueling Divas. WWE, February 29, 2012. [dostęp 2012-03-04].
  35. ↑ Matthew Hester: WWE Smackdown Live Results For 6/8/12 (Spoilers). [w:] Ring Rap [on-line]. [dostęp 2012-06-04].
  36. ↑ Justin James: James’s WWE NXT REPORT 6/13 – Week 67: Final episode of Season 5, WWE introduces FCW stars for Season 6, Usos close out the season. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2012-08-09].
  37. ↑ WWE News: FCW name being phased out. Wrestling Observer. [dostęp 2012-08-14].
  38. ↑ Justin James: James’s NXT report 6/27: Week 2 of New NXT season – Bateman vs. Curtis main event, Cesaro, Seth Rollins, Steamboat. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. July 4, 2012. [dostęp 2012-07-05].
  39. ↑ James Caldwell: CALDWELL'S WWE SATURDAY SLAM REPORT 10/27: U.S. champ & Clay in action, Halloween tips & monsters. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2013-06-02].
  40. ↑ Justin James: James’s WWE NXT RESULTS 1/30: Tournament continues, Bo Dallas in main event, returns of Bateman, A-Ry & Mason Ryan. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2013-06-01].
  41. ↑ Justin James: James’s WWE NXT RESULTS 5/29 & 6/5: Wyatts defend Tag Titles, NXT Women’s Title introduced, #1 contender battle royal, Parade of released NXT wrestlers in matches. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2013-06-06].
  42. ↑ James Caldwell: WWE NEWS: Several NXT cuts today; two confirm their releases. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2013-05-17].
  43. ↑ James Caldwell: Show results – 6/30 AIW in Cleveland, Ohio: Derrick Bateman returns to indys, new AIW champ, Elgin, Gargano, Iron, Whitmer. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. June 30, 2013. [dostęp 2016-06-24].
  44. ↑ Philip Kreikenbohm: Matches « Ethan Carter III « Wrestlers Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database. s. www.cagematch.net.
  45. ↑ One on one with Wrestle Circus’ Al Lenhart. 2016-10-20. s. Heel/Face Wrestling. [dostęp 2016-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-25)].
  46. ↑ 11/19/2016 – Show Results: The Main Attraction Pt.I. s. WrestleCircus. [dostęp 2018-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-19)].
  47. ↑ 11/20/2016 – The Main Attraction Pt. II. s. WrestleCircus. [dostęp 2018-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-19)].
  48. ↑ 12/17/2016 – Show Results: The Grandest Wrestling Show on Earth. s. WrestleCircus. [dostęp 2018-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-03)].
  49. ↑ NEW TNA SignING ETHAN IS.... – PWInsider.com. s. www.pwinsider.com.
  50. ↑ Ethan Carter III aka EC3 is coming to TNA Wrestling. [dostęp 2018-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-19)].
  51. ↑ James Caldwell: CALDWELL'S TNA BFG PPV RESULTS 10/20 (Hour 2): Angle vs. Roode featured match, KO Title match, ECIII debuts. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2013-10-20].
  52. ↑ Joe Vincent: iMPACT Wrestling Results (10/24): BFG Fallout. [w:] IWHeadlines.com [on-line]. [dostęp 2013-10-25].
  53. ↑ James Caldwell: CALDWELL'S TNA IMPACT RESULTS 12/12: Ongoing „virtual-time” coverage of TNA Impact – Feast or Fired, X Title match, more. PWTorch. [dostęp 2013-12-12].
  54. ↑ Josh Boutwell: TNA Impact Wrestling Results – 12/19/13 (New TNA Champion). Wrestleview. [dostęp 2013-12-19].
  55. ↑ TNA Impact Wrestling Results 12/26.
  56. ↑ 1/2 Powell's TNA Impact Wrestling Live coverage: Coronation for TNA Champion Magnus, Austin Aries vs. Chris Sabin for the X Division Title, Bully Ray vs. Joseph Park, Gail Kim's open challenge, first show of 2014. [dostęp 2018-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-09)].
  57. ↑ Stuart Carapola: LIVE, ONGOING IMPACT WRESTLING – GENESIS 2014 COVERAGE: A SOLID HALF HOUR OF TALKING TO START THE SHOW. PWInsider. [dostęp 2014-01-16].
  58. ↑ - WON/F4W – WWE news, Pro Wrestling News, WWE Results, UFC News, UFC results.
  59. ↑ IMPACT COVERAGE: Update On Kurt Angle – Torn MCL, unable to compete at Sunday's Lockdown. [w:] ImpactWrestling.com [on-line]. 2014-03-07. [dostęp 2014-03-07].
  60. ↑ Fighting Entertainment Wrestle-1 「衝撃～Impact～」. [w:] Wrestle-1 [on-line]. 2014-07-06. [dostęp 2014-07-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-02)]. (jap.).
  61. ↑ James Caldwell: TNA news: Result from Tag Title match in Japan, plus Muta vs. Sanada, TNA heel duo in tag action. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. 2014-07-06. [dostęp 2014-07-06].
  62. ↑ TNA IMPACT RESULTS 10/29: Lashley vs. Roode for the TNA Title, tournament continues, KO heel turn, more.
  63. ↑ Caldwell, James: IMPACT NEWS 5/29: Who said I Quit – Angle or EY?, new X Division champion, Tag Title Series continues, KO Title cage match, Full Match Results, more. May 29, 2015. s. Pro Wrestling Torch. [dostęp 2015-05-29].
  64. ↑ Caldwell, James: IMPACT NEWS & NOTES 5/8: Angle defends TNA Title with Bully as special ref, Tag Titles vacated & follow-up series announced, former KO returns, more. May 8, 2015. s. Pro Wrestling Torch. [dostęp 2015-05-08].
  65. ↑ #BellToBell Results: World Heavyweight Title Match, New Tag Team Champs! Knockouts Title Match and More!. IMPACT Wrestling. [dostęp 2015-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-02)].
  66. ↑ Slammiversary XIII 2015 results.
  67. ↑ TNA Impact Wrestling Results (7/8) – BroMans Street Fight, Bram vs Anderson, E-C-3 Title Defenses!.
  68. ↑ E-C-3 Title Defenses!.
  69. ↑ Impact Wrestling Results (7/15) – X Division Title Defended, New KO’s Champion, EC3 vs Galloway!.
  70. ↑ Impact Wrestling Results (7/15) EC3 vs Galloway!.
  71. ↑ TNA Impact Wrestling Results (8/6) – No Surrender Returns, Gail Takes On The Dollhouse, EC3 vs Hardy In Full Metal Mayhem!.
  72. ↑ TNA Impact Wrestling Results: Turning Point, World Title Match, Jeff Jarrett, Knockouts, More.
  73. ↑ Csonka, Larry: 411’s TNA Bound For Glory Report 10.04.15. October 4, 2015. s. 411 Mania. [dostęp 2015-10-04].
  74. ↑ Scott, Aaron: 411’s TNA Impact Report 10.07.15. October 7, 2015. s. 411 Mania. [dostęp 2015-10-07].
  75. ↑ Scott, Aaron: 411’s TNA Impact Report 10.21.15. October 21, 2015. s. 411 Mania. [dostęp 2015-10-21].
  76. ↑ Scott, Aaron: 411’s TNA Impact Wrestling Report 11.11.15. November 11, 2015. s. 411 Mania. [dostęp 2015-11-11].
  77. ↑ Scott, Aaron: 411’s TNA Impact Report 12.02.15. December 2, 2015. s. 411 Mania. [dostęp 2015-12-02].
  78. ↑ Scott, Aaron: 411’s TNA Wrestling Report 12.09.15. December 9, 2015. s. 411 Mania. [dostęp 2015-12-09].
  79. ↑ a b McMahon, Mike: 1/5 TNA Impact – MCMAHON’S Complete Report on Pop debut. January 5, 2016. s. Pro Wrestling Torch. [dostęp 2016-01-05].
  80. ↑ a b Mike Johnson: Major, Major TNA Spoiler. PWInsider.com. [dostęp 2016-01-09].
  81. ↑ McMahon, Mike: 2/2 TNA Impact Report – Angle challenges for TNA Hvt. Title, more. February 2, 2016. s. Pro Wrestling Torch. [dostęp 2016-02-02].
  82. ↑ McMahon, Mike: 2/9 TNA Impact Report – Angle begins farewell tour, Hardy-ECIII feud. February 9, 2016. s. Pro Wrestling Torch. [dostęp 2016-02-09].
  83. ↑ McMahon, Mike: 2/16 TNA Impact Report – ECIII-Hardy feud continues, KOTM Title match, build toward Lockdown special. February 16, 2016. s. Pro Wrestling Torch. [dostęp 2016-02-16].
  84. ↑ McMahon, Mike: 2/23 TNA Impact Report – „Lockdown” special edition with Hardy vs. ECIII for TNA Hvt. Title. February 23, 2016. s. Pro Wrestling Torch. [dostęp 2016-02-23].
  85. ↑ Mike McMahon: 3/29 TNA Impact Results – McMahon’s Report on Galloway vs. Jeff Hardy for TNA Title, plus State of the TNA Roster review. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. March 29, 2016. [dostęp 2016-03-30].
  86. ↑ Mike McMahon: 4/12 TNA Impact Results – McMahon’s Report on Hardy vs. Hardy tag main event, ECIII vs. Bennett, two title matches. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. April 12, 2016. [dostęp 2016-04-13].
  87. ↑ Mike McMahon: 4/26 TNA Impact „Sacrifice” Results – McMahon’s Report on big title match outcomes, ECIII vs. Bennett main event. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. April 26, 2016. [dostęp 2016-04-27].
  88. ↑ Mike McMahon: 5/10 TNA Impact Results – McMahon’s Report on multiple title matches, multiple Willows, steel cage main event; Reax. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. May 10, 2016. [dostęp 2016-05-11].
  89. ↑ Mike McMahon: 5/17 TNA Impact Results – McMahon’s Report on Galloway vs. Lashley for TNA Hvt. Title ending in chaos, plus Matt-Jeff & Bennett-ECIII feuds. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. May 17, 2016. [dostęp 2016-05-18].
  90. ↑ Mike McMahon: 5/24 TNA Impact Results – McMahon’s Report on Matt opening & Jeff closing, Gail Kim’s career on the line, ECIII, Ultimate X match. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. May 24, 2016. [dostęp 2016-05-25].
  91. ↑ Mike McMahon: 5/31 TNA Impact Results – McMahon’s Report on ECIII put in charge, one title change, Pick Your Poison for Slammiversary main-eventers, Hardy Movie. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. May 31, 2016. [dostęp 2016-06-01].
  92. ↑ James Caldwell: 6/12 TNA Slammiversary PPV Results – Caldwell's Complete Report. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2016-06-24].
  93. ↑ John Moore: 1/27 Moore’s NXT Takeover: Philadelphia live review – Andrade Almas vs. Johnny Gargano for the NXT Title, Ember Moon vs. Shayna Baszler for the NXT Women’s Championship, Aleister Black vs. Adam Cole in an Extreme Rules match. [w:] Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2018-01-27].
  94. ↑ WWE ANNOUNCES SIX NXT STARS COMING TO MAIN ROSTER | PWInsider.com [online], pwinsider.com [dostęp 2019-02-12].
  95. ↑ Solowrestling, Superestrellas realizan apariciones durante el programa SmackDown Live [online], solowrestling.com, 16 stycznia 2019 [dostęp 2019-02-12] (hiszp.).
  96. ↑ EC3 stuns Dean Ambrose following „Moment of Bliss” confrontation [online], WWE [dostęp 2019-02-12] (ang.).
  97. ↑ 2/11 WWE Raw Results: Keller’s report on Becky Lynch invited back, Seth Rollins responds to Brock Lesnar, Angle’s next step, Riot wants Ronda [online], pwtorch.com [dostęp 2019-02-13].
  98. ↑ Impact Coverage: Jeff Hardy vs. Chris Sabin, Pacman Jones, the State of The Main Event Mafia. [w:] Total Nonstop Action Wrestling [on-line]. [dostęp 2013-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. Cytat: The blue-chipper from Dixieland hit his patented One Percenter for yet another pinfall victory.
  99. ↑ 411's TNA Impact Report 11.24.16 – 411MANIA. s. 411mania.com.
  100. ↑ 11/17 Moore's TNA Impact Wrestling TV Review: Eddie Edwards and Jeff Hardy vs. DCC, Trevor Lee vs. EC3 vs. Mike Bennett vs. Lashley in a number one contenders match, Gail Kim relinquishes the TNA Knockouts Title due to injury – Pro Wrestling Dot Net. 18 November 2016.
  101. ↑ GFW Impact results, review, & video: What’s next?.
  102. ↑ FCW profile. Florida Championship Wrestling. [dostęp 2011-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-21)].
  103. ↑ Justin James: James’s WWE NXT REPORT 3/14 – Week 54: Tag Team edition with Usos, Riley, BetaMax-Kaitlyn love triangle continues. [w:] Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2012-03-31].
  104. ↑ Richard Trionfo: WWE NXT REPORT: TAG TEAM WRESTLING ON DISPLAY AND A NEW COUPLE?. PWInsider. [dostęp 2012-03-31].
  105. ↑ FCW Results 03.25.10 posted by Ashish on 03.26.2010.
  106. ↑ a b Brooks Oglesby: WWE NXT Results (2/8/11) – Byron Saxton is Eliminated. [w:] Wrestling News World [on-line]. [dostęp 2011-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (marca 3, 2016)].
  107. ↑ TNA Impact Wrestling results: Drew Galloway defends the title against Jeff Hardy. 30 March 2016.
  108. ↑ TNA Impact Wrestling results: Jeff Hardy vs. Spud & Tyrus ladder match. 25 May 2016.
  109. ↑ Gregory „Grash” Walek: NXT Results – 3/14/12. [w:] Wrestleview [on-line]. [dostęp 2012-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (March 17, 2012)].
  110. ↑ a b c Richard Trionfo: WWE NXT REPORT: OPPONENTS IN NEXT WEEK'S NXT TITLE MATCH FACE OFF; FORMER DIVA IN ACTION; OHNO AND CESARO IN SINGLES ACTION; KIDD AND GABRIEL VS. MCGILLICUTTY AND CURTIS. PWInsider. [dostęp 2012-08-24].
  111. ↑ #BellToBell Results: World Heavyweight Title Match, New Tag Team Champs! Knockouts Title Match and More – Page 6. Impactwrestling.com. [dostęp 2015-10-06].
  112. ↑ a b c d Night of Champions report on June 29, 2008.
  113. ↑ Steve Gerweck: Video: 5/30 edition of WWE NXT. [w:] Wrestleview [on-line]. [dostęp 2012-05-30].
  114. ↑ Steve Carrier: WWE NXT Results 07/04/12. All Wrestling News. [dostęp 2012-07-07].
  115. ↑ Adam Martin: NXT Results – 2/15/12. [w:] Wrestleview [on-line]. [dostęp 2012-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (lutego 22, 2012)].
  116. ↑ Impact Wrestling: EC3 is Ready for Mike Bennett (0:02). [w:] Impact Wrestling [on-line]. [dostęp 2016-05-10].
  117. ↑ EC3. ImpactWrestling.com. [dostęp 2013-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (stycznia 19, 2014)].
  118. ↑ The American Icon. ProWrestling.net. [dostęp 2014-01-31].
  119. ↑ TNA Impact Wrestling Results – 7/3/14 (Lashley vs. Young).
  120. ↑ WWE NXT Results. WWE, 2012-03-28. [dostęp 2012-03-29].
  121. ↑ Justin LaBar: Complete 8/16/11 WWE NXT Redemption Results. [w:] Wrestle Zone [on-line]. [dostęp 2011-08-16].
  122. ↑ Deliver. [w:] Total Nonstop Action Wrestling [on-line]. [dostęp 2013-11-19].
  123. ↑ EC3 – Top ONE Percent (Entrance Theme) – YouTube [online], youtube.com [dostęp 2018-05-05] (ang.).
  124. ↑ Firestorm Pro Heavyweight Championship history.
  125. ↑ HOG Heavyweight Championship history.
  126. ↑ Internet Wrestling Database – Ethan Carter III: Pro Wrestling Illustrated Ratings [online], profightdb.com [dostęp 2018-05-01].
  127. ↑ New Champions Crowned At Impact Wrestling Taping Tonight. [dostęp 2018-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-28)].
  128. ↑ TNA Impact Wrestling Results (8/4): BFG Playoff Final, Drake Vs. Storm, The Hardys Team Up And More.
  129. ↑ Impact Wrestling results (Feast or Fired) 12/12/13.
  130. ↑ Complete TNA Joker’s Wild 2 One Night Only PPV Taping Results (2/2).
  131. ↑ Philip Kreikenbohm: WC Ringmaster Championship « Titles Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database. s. www.cagematch.net.
  132. ↑ Dave Meltzer: April 16, 2018 Wrestling Observer Newsletter: Historic WrestleMania 34 weekend reviewed, more. [w:] Wrestling Observer Newsletter [on-line]. [dostęp 2018-04-12].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Personel WWE
Raw
Zawodnicy
Zawodniczki
Inni pojawiający się na wizji
SmackDown
Zawodnicy
Zawodniczki
Inni pojawiający się na wizji
Inni
(„wolni agenci”)
Zawodnicy
Zawodniczki
NXT
Zawodnicy
Zawodniczki
Inni pojawiający się na wizji
Performance Center
Zawodnicy
  • Anthony Luke
  • Antione Frazier
  • Copeland Barbee
  • Coy Wanner
  • Dion Lennox
  • Drake Morreaux
  • Drake Stewart
  • Ezekiel Balogun
  • Hayden Pittman
  • Hunter Smallback
  • Jonah Niesenbaum
  • Josh Black
  • Kale Dixon
  • Keanu Carver
  • Saquon Shugars
  • Tavion Heights
  • Thunder Keck
  • Tyriek Igwe
  • Tyson DuPont
  • Uriah Connors
  • Vincent Winey
  • Vlad Pavlenko
Zawodniczki
  • Ajiea Lee Hargrave
  • Breanna Covington
  • Carlee Bright
  • Derrian Gobourne
  • Destinee Brown
  • Emma Maria Diaz
  • Kendal Grey
  • Kiyah Saint
  • Lainey Reid
  • Tamyra Mensah-Stock
  • Zena Sterling
Zespół
Osobistości telewizyjne
Ambasadorzy
Producenci i Scenarzyści
Personel wykonawczy
Posiadacze WWE 24/7 Championship
2019
2020–2022
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ethan_Carter_III&oldid=71827787”