Grażyna Gęsicka

Grażyna Gęsicka
	; Grażyna Gęsicka (2009)
Data i miejsce urodzenia	13 grudnia 1951 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 2010 ; Smoleńsk
	Minister rozwoju regionalnego
Okres	od 31 października 2005; do 7 września 2007; i ponownie od 11 września 2007 do 16 listopada 2007
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Następca	Elżbieta Bieńkowska
	Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości
Okres	od 6 stycznia 2010; do 10 kwietnia 2010
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Przemysław Gosiewski
Następca	Marek Kuchciński (p.o.)
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 21 gru 2015, była oparta na tej wersji.

Grażyna Gęsicka z domu Dusyn (ur. 13 grudnia 1951 w Warszawie, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polska socjolog i polityk, minister rozwoju regionalnego w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego, posłanka na Sejm VI kadencji.

Życiorys

Życie prywatne

Córka Jana i Adeli Dusynów. Jej mężem był Janusz Gęsicki (socjolog), mieli córkę Klarę^[1]. Mieszkała w Warszawie.

Działalność zawodowa

W 1974 ukończyła studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1985 uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w dziedzinie socjologii^[2]. Jej rozprawa doktorska zatytułowana Związki zawodowe w systemach społecznych wysoko rozwiniętych krajów kapitalistycznych na przykładzie Francji i Wielkiej Brytanii została napisana pod kierunkiem Włodzimierza Wesołowskiego.

Pracowała jako adiunkt w Instytucie Socjologii UW (1985–1993). Była członkinią Polskiego Towarzystwa Socjologicznego oraz członkinią Association Internationale des Sociologues de Langue Française. Była autorką i współautorką książek oraz około 30 artykułów w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych. Opublikowała m.in. Regionalne fundusze inwestycyjne (1997), Partnerstwo w rozwoju lokalnym (1996).

Działalność polityczna

W 1980 wstąpiła do "Solidarności", była współzałożycielką struktur związku w Instytucie Socjologii UW. W 1981 wykładała we Wszechnicy Robotniczej Solidarności. Po wprowadzeniu stanu wojennego zajmowała się organizacją i wykładami w niejawnej Wszechnicy Robotniczej Regionu Mazowsze NSZZ "S". Od 1983 inwigilowana przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa.

W 1989 uczestniczyła w obradach Okrągłego Stołu w podzespole ds. górnictwa. W latach 1989–1991 była koordynatorką naukową Ośrodka Badań Związkowych NSZZ "Solidarność" Regionu Mazowsze.

W latach 1990–1997 doradzała i wykonywała ekspertyzy z zakresu problematyki rozwoju lokalnego i regionalnego na rzecz m.in. Komisji Europejskiej, Banku Światowego, rządu, Sejmu RP, władz lokalnych i regionalnych. Od września do grudnia 1991 była doradcą ministra pracy i polityki socjalnej.

W latach 1993–1994 uczestniczyła w grupie ekspertów ds. Europy Środkowej i Wschodniej w programie LEDA (Local Employment Development Action) Komisji Europejskiej. W 1995 była stałym doradcą w nadzwyczajnej Komisji Sejmowej ds. zasad polityki regionalnej państwa. W latach 1995–1996 zajmowała stanowisko zastępcy kierownika programu Phare "Inicjatywy lokalne na rzecz rozwoju społeczno-ekonomicznego". Pracowała jako zastępczyni dyrektora generalnego w Polskiej Fundacji Promocji i Rozwoju Małych i Średnich Przedsiębiorstw (1996-1998).

Od 1998 do 2001 była podsekretarzem stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej. Była odpowiedzialna za programy wspierające zatrudnienie, finansowane ze źródeł zagranicznych (Phare, Bank Światowy), sprawy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz za wdrożenie w Polsce Europejskiego Funduszu Społecznego. W sierpniu 2001 została wiceprezesem Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości.

W kampanii wyborczej w 2005 doradzała Platformie Obywatelskiej, reprezentowała PO w negocjacjach koalicyjnych z PiS w ramach zespołu zajmującego się wykorzystaniem funduszy UE.

31 października 2005 została ministrem rozwoju regionalnego w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza. 14 lipca 2006 objęła to stanowisko w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. 7 września 2007 została odwołana z urzędu ministra rozwoju regionalnego z jednoczesnym powołaniem na sekretarza stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego. 11 września tego samego roku ponownie powołana na urząd ministra.

W wyborach parlamentarnych w 2007 uzyskała mandat poselski, kandydując z listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu rzeszowskim i otrzymując 28 982 głosy. 6 stycznia 2010 objęła stanowisko przewodniczącego Klubu Parlamentarnego PiS^[3].

Zginęła 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej^[4]. 25 kwietnia tegoż roku została pochowana w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie^[5].

Odznaczenia, upamiętnienie

16 kwietnia 2010 została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[6] oraz odznaką honorową „Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego"^[7]

Decyzją rady miasta Rzeszowa z 26 października 2010 terenowi u zbiegu ulic Jana III Sobieskiego i Stefana Okrzei w osiedlu Śródmieście Północ nadano nazwę Skwer im. Grażyny Gęsickiej^[8]. Powstał Fundusz stypendialny im. Grażyny Gęsickiej, utworzony przez Akademię Rozwoju Filantropii w Polsce^[9], a także Ruch Kobiet im. Grażyny Gęsickiej na Podkarpaciu^[10]. W 2013 Forum Kobiet Podkarpacia przyjęło do swojej nazwy patronat dr Grażyny Gęsickiej^[11].

↑ Grażyna Gęsicka. wyborcza.pl, 2013-10-27. [dostęp 2013-10-30].
↑ {{{osoba}}}, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .. [dostęp 2013-10-30].
↑ Gęsicka oficjalnie szefem klubu. rp.pl, 2010-01-06. [dostęp 2013-10-30].
↑ Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154. msw.gov.pl, 2010-04-10. [dostęp 2013-10-30].
↑ Pożegnanie Grażyny Gęsickiej. interia.pl, 2013-10-30. [dostęp 2010-04-25].
↑ M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 587
↑ Odznaka Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego. podkarpackie.pl. [dostęp 2013-10-30].
↑ Uchwała Nr LXXXII/1457/2010. bip.erzeszow.pl, 2010-11-05. [dostęp 2013-10-30].
↑ Młodzieżowy Animator – zgłoszenia tylko do 13 marca!. stowarzyszeniewarka.pl, 2011-03-03. [dostęp 2013-10-30].
↑ Ruch Kobiet im. Grażyny Gęsickiej. gazeta.pl, 2011-07-30. [dostęp 2013-10-30].
↑ Forum Kobiet Podkarpacia dr Grażyny Gęsickiej. glospowiatu.eu, 2013-10-27. [dostęp 2013-10-30].

Bibliografia

Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 2013-10-30].
Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności [dostęp 2013-10-30].

[1] Grażyna Gęsicka. wyborcza.pl, 2013-10-27. [dostęp 2013-10-30].

[2] {{{osoba}}}, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .. [dostęp 2013-10-30].

[3] Gęsicka oficjalnie szefem klubu. rp.pl, 2010-01-06. [dostęp 2013-10-30].

[4] Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154. msw.gov.pl, 2010-04-10. [dostęp 2013-10-30].

[5] Pożegnanie Grażyny Gęsickiej. interia.pl, 2013-10-30. [dostęp 2010-04-25].

[6] M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 587

[7] Odznaka Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego. podkarpackie.pl. [dostęp 2013-10-30].

[8] Uchwała Nr LXXXII/1457/2010. bip.erzeszow.pl, 2010-11-05. [dostęp 2013-10-30].

[9] Młodzieżowy Animator – zgłoszenia tylko do 13 marca!. stowarzyszeniewarka.pl, 2011-03-03. [dostęp 2013-10-30].

[10] Ruch Kobiet im. Grażyny Gęsickiej. gazeta.pl, 2011-07-30. [dostęp 2013-10-30].

[11] Forum Kobiet Podkarpacia dr Grażyny Gęsickiej. glospowiatu.eu, 2013-10-27. [dostęp 2013-10-30].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]