Przejdź do zawartości

Bobrowniki (gromada w powiecie tarnogórskim)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bobrowniki
gromada
1954–1973
Ilustracja
Kościół Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach (Śląskich)
Państwo

 Polska

Województwo

katowickie

Powiat

tarnogórski

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Bobrowniki

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

2

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

27

brak współrzędnych

Bobrowniki – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Bobrowniki z siedzibą GRN w Bobrownikach (obecnie część dzielnicy Tarnowskich Gór o nazwie Bobrowniki Śląskie-Piekary Rudne) utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie tarnogórskim w woj. stalinogrodzkim, na mocy uchwały nr 23/54 WRN w Stalinogrodzie z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Piekary Rudne i Bobrowniki (z wyłączeniem kolonii Blachówka i Łazanówka o łącznej powierzchni 332,75 ha oraz z wyłączeniem parceli nr kat. 519/18 z karty 3) ze zniesionej gminy Bobrowniki w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 27 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

20 grudnia 1956 województwo stalinogrodzkie przemianowano (z powrotem) na katowickie[8].

31 grudnia 1964 do gromady Bobrowniki włączono niektóre parcele z obrębu katastralnego Radzionków z miasta Radzionków w tymże powiecie[9].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 23/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu tarnogórskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 15 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 10, Poz. 54)
  7. Uchwała Nr 43/262 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Tarnowskich Górach z 4. X. 1954 w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 8 października 1954 r., Nr. 8, Poz. 46)
  8. Dz.U. z 1956 r. nr 58, poz. 269
  9. Dz.U. z 1964 r. nr 20, poz. 122
  10. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.